«کیجا»کجا رفت؟

 پلنگ ایرانی (Persian Leopard) به لحاظ جثه بزرگ‌ترین زیرگونه پلنگ در جهان است که در مناطق غرب آسیا و کشورهای ایران,  ترکمنستان، جنوب روسیه، پاکستان، افغانستان و عراق دیده شده است. برآوردها تعداد پلنگ‌های ایرانی باقی مانده را 1300 قلاده تخمین می‌زند که حدودا 70 درصد جمعیت این پلنگ در ایران و در استان‌های خراسان رضوی و شمالی، گلستان و مازندران و سمنان یافت می‌شود.
گونه پلنگ ایرانی با وجود اینکه در رده‌بندی جانداران در خطر انقراض قرار دارد, هنوز وارد فهرست سرخ  اتحادیه بین‌المللی حفاظت طبیعت (IUCN) نشده است و این به معنی است که امید‌ها برای حفظ این گونه همچنان زنده است اما  بالا رفتن آمار تلفات پلنگ ایرانی در سال‌های اخیر  زنگ خطر را برای انقراض این گونه به صدا در آورده است و به نظر می‌رسد که در آینده‌ای نه چندان دور پلنگ ایرانی نیز به سرنوشت یوز ایرانی دچار خواهد شد.
روز گذشته یک دامپزشک از تلف شدن «کیجا» ماده پلنگ ارم در اثر ابتلا به عفونت شدید خبر داد.علیرضا شهرداری دامپزشک حیوانات از تلف شدن «کیجا» ماده پلنگ پارک ارم خبر داد و گفت: این پلنگ به دلیل عفونت طولانی مدت که حتی به کانال‌های نخاعی و ستون فقراتش نیز نفوذ کرده بود تلف شده است. وی افزود: وقتی عفونت شدید می‌شود و کل بدن را درگیر می‌کند، یعنی در طولانی مدت به کل مدت نفوذ یافته است و دامپزشک این باغ وحش باید پاسخگوی علت این اتفاق باشد.
بنابر گفته این دامپزشک «کیجا» دو روز پیش تلف شده و روز گذشته کالبدگشایی شده است.
کیجا در سال‌های گذشته در تله شکارچیان در استان گلستان یک دست خود را از دست داده بود و برای مداوا ابتدا به کلینیک حیات وحش پردیسان و پس از طی طول درمان به باغ وحش ارم منتقل شد. 70 درصد از تلفات پلنگ ایرانی در کشور ما, مربوط به عوامل انسانی می‌شود که نشان از عدم فرهنگ‌سازی درست در کشور ما در مواجه با حیات وحش است. شکار کردن, ورود به مناطق حفاظت شده, تصادفات جاده‌ای, آزار دادن حیوان زخمی که به روستا پناه آورده است و و حتی سگ‌های صاحبدار دست‌آموز, عواملی هستند که تلفات پلنگ ایرانی را رقم می‌زنند.
حفظ این گونه ارزشمند حیات وحش کشورمان که همه جهان آن را به عنوان پلنگ ایرانی می‌شناسند, در گرو آموزش مردم محلی و همچنین جبران خسارات وارده به آن‌ها, وضع قوانین محکم برای متخلفان و حیوان‌آزاران و افزایش جریمه‌های شکار و کشتار گونه‌های در خطر انقراض حیات وحش کشور است. نجات حیات وحش بی‌مثال کشورمان امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند آموزش عمومی است و مشارکت تمام اقشار جامعه را می‌طلبد. بدون شک بهترین حامی مردم هستند. همه تلاش ها زمانی معطوف به معرفی این گونه نادر به مردم بود. در جام جهانی 2014 برزیل، تیم فوتبال ایران با پیراهن هایی که نشان یوزپلنگ ایرانی را نشان می داد ظاهر شد. در نتیجه بازیکنان ایرانی را یوزپلنگ تندرو نامیدند. هدف آن آگاهی ملی از نیاز فوری به حفاظت از این حیوان در معرض تهدید بود. از آن زمان تقریباً همه مردم حداقل یک بار نام آن را شنیده اند! اکنون تمام تلاش ها برای نجات این یوزپلنگ در حال انقراض است.
رصد حیات وحش در ایران به دلیل وسعت زیاد کشور، تعداد کم و جمعیت کم گونه های حیات وحش، ترس از انسان و نبود مکان های امن برای بازدید بسیار دشوار است. وقتی صحبت از یوزپلنگ آسیایی به میان می آید دشوارتر است! طبق آمار انجمن یوزپلنگ ایران (ICS) در حال حاضر تنها کمتر از 40 قلاده یوزپلنگ در ایران وجود دارد.