شهرستان
محیطبان گیلانی که به علت حمله خرس آسیب دیده و علیرغم به همراه داشتن اسلحه سازمانی برای دفاع خود از آن استفاده نکرده، گفت: در طول ۲۵ سال فعالیتم ندیدم هیچ محیطبانی از اسلحه استفاده کند و من اگر باز هم مورد حمله قرار بگیرم از سلاح استفاده نمیکنم. نهم مردادماه سالجاری در حالی که دو محیط بان در حال گشتزنی در منطقه شکار ممنوع ارتفاعات سیاهکل بودند غلامرضا حیدری، یکی از این دو محیط بان بود که مورد حمله خرس قرار گرفت و از ناحیه آرنج، کتف دست چپ و انگشتهای دست راست آسیب جدی دید. وی در عیادت جمعی از هنرمندان و مسئولان در بیان حوادث آن روز اینطور گفت: ساکن سیاهکل و حدود ۲۵ سال است محیط بان پاسگاه آغوزی هستم البته آن زمان پاسگاه وجود نداشت و چادر بود که کارم را آغاز کردم. حیدری با اشاره به حادثه نهم مردادماه گفت: ساعت دو و نیم بعد از ظهر در حال گشتزنی با همکارم آقای قاسمیان بودیم. او کمی از من عقبتر بود. در یک لحظه متوجه خرسی که با دو توله اش زیر درخت خوابیده بود شدم و در چشم به هم زدنی خرس به من حمله و مرا با ضربه به دره پرت کرد. وی افزود: بلند شدم ولی خرس با عجله به من نزدیک شد و حمله میکرد حدود ۶۰ متر توانستم بدوم ولی خرس دنبالم بود و به بدنم ضربه می زد و گاز میگرفت تا مرا به داخل رودخانه انداخت و بالای سرم رسید. دست مرا گرفت و با دست مرا زد که کتف چپم در رفت و آرنجم شکست. حیدری در ادامه توصیف آن لحظات گفت: همان لحظه دیدم خرس بالای سرم است. ناخودآگاه دو دستم را سمت صورتش بردم که دستم را گرفت و انگشتم شکست. درد در تمام وجودم پیچید چون کتفم هم در رفته بود با تمام وجود فریاد میزدم اما لحظهای به استفاده از سلاح سازمانی برای دفاع فکر نکردم چون دو توله خرس منتظر مادرشان بودند. وی افزود: در همین لحظه همکارم رسید و شروع به فریاد زدن کرد تا خرس مرا رها کند و وقتی خرس مطمئن شد که خطری تولههایش را تهدید نمیکند به سمت تولههایش برگشت. این محیط بان با بیان اینکه ما اسلحه سازمانی داریم ولی حتی اگر جانمان در خطر باشد هم از آن استفاده نمیکنیم، تصریح کرد: اگر باز هم مورد حمله قرار بگیرم از سلاح استفاده نمیکنم. حتی حاضر نیستم شلیک هوایی کنم زیرا وظیفه ما مراقبت از زیستگاه طبیعی و حفظ حیوانات آن است. وی با تاکید براینکه حفاظت از محیط زیست را وظیفه خودم میدانم، گفت: شغلم را دوست دارم و سالهاست با حیات وحش زندگی میکنم و چون متولد همین محل هستم با جنگل آشنایی دارم. حیدری با بیان اینکه قبلا دو بار هم در منطقه مورد حمله شکارچیان قرار گرفتم که یک بار به من چاقو زدند و یک بار هم سرم را به سنگ کوبیدند و هر دو بار بستری شدم، گفت: بعد از ۲۵ سال که به صورت قراردادی و ماهانه ۱۸ شبانه روز سر کار هستم، از امسال حقوقم به ۱۲ میلیون تومان افزایش پیدا کرده است. همچنین منصور قاسمیان، فرمانده پاسگاه محیطبانی آغوزی اظهار کرد: این منطقه جزو مناطق شکار ممنوع است. وی با بیان اینکه با ۲۵ سال سابقه حدود ۱۷ سال با آقای حیدری همکار است، افزود: آن روز بر حسب وظیفه سازمانی راهی مناطق شکار ممنوع شدیم که در حین ماموریت گشت پیاده، یک قلاده خرس که دو توله داشت به آقای حیدری حمله ور شد. قاسمیان تصریح کرد: علیرغم اینکه آقای حیدری سلاح سازمانی همراه داشت اما برای نجات خودش از اسلحه استفاده نکرد. وی افزود: حمله خرس خیلی سریع بود بلافاصله بعد از فریادهای من؛ خرس به سمت تولههایش برگشت، به سمت آقای حیدری دویدم و او را به سختی بلند کرده و از صحنه نجات و به محل امن انتقال دادم. با توجه به اینکه آنجا تلفن همراه آنتن ندارد؛ داد و فریاد کردم و محلیها با شنیدن صدا به فریاد ما رسیدند و یکی از اهالی -آقای بیات- قاطر آورد و آقای حیدری را روی حیوان گذاشته و با طناب به قاطر بستیم. فرمانده پاسگاه محیطبانی آغوزی با اشاره به اینکه وقتی محلیها آمدند هنوز خرس قهوهای با دو تولهاش رو به روی ما ایستاده بودند و جمعیت را نگاه میکردند، تاکید کرد: بیش از دو ساعت در حالی که آقای حیدری با طناب روی قاطر بسته شده بود رفتیم تا به آمبولانس هلال احمر که منتظر ما بود، برسیم. در این دیدار فرضینژاد اظهار کرد: محیطبانان؛ نگهبانان هیرکانی هستند و الان تمام چشم امید ما البرز نشینها، جلگهایهای استانهای گیلان و مازندران به این نگهبانان هیرکانی است. وی با اشاره به اینکه قصهی محیط بانان قصهی عشق و تصمیم برای حفظ هیرکانی؛ باستانیترین میراث جهان است، افزود: محیط بانان افراد سلحشوری هستند که هرچه از آنها بگوییم، کم گفتهایم و نباید اجازه دهیم این عزیزان درد و رنج ببینند و از آن سخن بگویند زیرا بدون هیچ چشمداشت و توقعی در سختترین و مشکلترین حالت با درد و مشکلات مواجه میشوند و با وجود داشتن اسلحه در مواجه با حیوانات وحشی از آن برای دفاع خود استفاده نمیکنند و همواره در حال حفاظت از گنج گرانبهای هیرکانی هستند.