سبد انرژی

 ترلان اسدی نیا- طبق آمارهای به ثبت رسیده طی ۳۰ سال گذشته احتیاجات انرژی جهان به مقدار فراوانی افزایش‌یافته است. در سال ۱۹۶۰ مصرف انرژی جهان معادل Gtoe۳/ ۳ بوده است. در سال ۱۹۹۰ این رقم به Gtoe۸/ ۸ بالغ شد که دارای رشد متوسط سالانه ۳/ ۳ درصد است و درمجموع ۱۶۶ درصد افزایش نشان می‌دهد. در حال حاضر مصرف انرژی جهان Gtoe/ Year۱۰ بوده و پیش‌بینی می‌شود این رقم در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰ به ۱۲ و ۱۴ Gtoe/ Year افزایش یابد.
انرژی تجدیدپذیر در ایران بخشی از تأمین کننده انرژی در ایران است. ایران با دارا بودن چهارمین ذخایر بزرگ نفت و دومین تأمین کننده گاز طبیعی در جهان، یک غول جهانی هیدروکربنی است. با این وجود، علاقه زیادی به منابع انرژی تجدیدپذیر برای بهبود امنیت انرژی، کاهش وابستگی داخلی به هیدروکربن‌ها و برآوردن رشد پیش‌بینی‌شده در تقاضای برق نشان داده شده‌است.
تحقق این اهداف برای دولت ایران محتمل است زیرا از توپوگرافی سودمندی برای انرژی‌های تجدیدپذیر برخوردار است. در سال ۲۰۱۰، دولت ایران برنامه‌هایی برای ایجاد ۲۰۰۰ مگاوات ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ اعلام کرد. ایران تا سال ۲۰۱۰ دارای ۸۵۰۰ مگاوات ظرفیت برق آبی و ۱۳۰ مگاوات ظرفیت انرژی بادی بود. در سال ۲۰۱۰، شرکت‌های خصوصی قراردادهایی برای ساخت بیش از ۶۰۰ مگاوات سیستم‌های زیست توده و ۵۰۰ مگاوات پروژه‌های جدید انرژی بادی امضا کرده بودند.
ایران همچنین در تلاش است تا انرژی‌های تجدیدپذیر را از نظر تجاری قابل دوام کند و وزارت نیرو موظف است انرژی‌های تجدیدپذیر تولید خصوصی را به قیمت بازار جهانی خریداری کند. در سال ۲۰۱۲، ایران ۵۰۰ میلیون یورو از صندوق توسعه ملی برای پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر اختصاص داد. همچنین سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر ایران (SUNA) با حمایت دولتی از صنعت خورشیدی حمایت می‌کند که وابسته به وزارت نیرو است.
ایران در حال حاضر تنها 2/0 درصد انرژی خود را از منابع تجدیدپذیر تولید می‌کند. بخش انرژی‌های تجدیدپذیر عمدتاً شامل باد (۵۳/۸۸ مگاوات)، زیست توده (56/13 مگاوات)، خورشیدی (51/0 مگاوات) و برق آبی (44/0 مگاوات) است.
روند توسعه انرژی‌های تجدید پذیر در ایران نشان می‌دهد که تا ۲۰ سال آینده حداکثر انرژی‌های تجدید پذیر ۵ درصد نیاز کشور به انرژی برق را تامین می‌کند.
مصوبات اخیر دولت برای توسعه انرژی‌های نو مورد توجه و اجرا قرار گیرد.  استفاده موردی از انرژی‌های تجدید پذیر بدون توجه به مسائل اقتصادی پیشنهاد می‌شود که از آن جمله می‌توان به مسائل زیست‌محیطی اشاره کرد.
 سهم انرژی‌های نو در سبد انرژی تعیین و برای تحقق آن برنامه‌ریزی شود. منابع لازم برای خرید برق از انرژی‌های نو به نحو مناسبی تحقق یابد، برای این منظور می‌توان گزینه‌هایی را مطرح کرد. نظیر: الف) اختصاص بخشی از منابع عمومی در بودجه هر سال برای تضمین خرید برق انرژی‌های تجدید پذیر، ب) تعیین درصدی از برق مصرفی مشترکان برق (مثلا یک درصد) و محاسبه بهای آن در صورت حساب مشترک با نرخ‌های تضمینی انرژی‌های تجدید پذیر، ج) تدوین تعرفه برق سبز و محاسبه بهای برق کلیه نهادهای دولتی با این تعرفه و تبلیغ پذیرش اختیاری آن از سوی مشترکان حامی محیط‌زیست با حمایت نهادهای غیردولتی طرفدار محیط‌زیست. واریز منابع حاصل از مصارف بالا به صورت مستقیم به‌حساب متمرکزی برای توسعه انرژی تجدید پذیر.
اختصاص بخشی از هزینه‌های احداث نیروگاه‌های تجدید پذیر از محل کمک بلاعوض دولت و اختصاص سهم معینی جهت بررسی کاهش هزینه احداث این نیروگاه‌ها.