روزنامه کائنات
1

صفحه اول

۱۳۹۹ چهارشنبه ۲۹ بهمن - شماره 3848

روایت حسین علیزاده از تنظیم قطعه سلام حسن کسایی

آن جا که موسیقی بازمی‌ماند چه سخن‌ها که آغاز نمی‌شود!

  مهدی شرفی - حسین علیزاده گفت: بیست سال پیش که قرار بود بزرگداشتی برای استاد کسایی برگزار کنیم، استاد فخرالدینی، استاد روشن روان و من مسئولیت تنظیم قطعات استاد کسایی را برای ارکستر داشتیم که با ذوق و شوق فراوان در مدت کوتاهی آن را آماده و تقدیم استاد کردیم.
حسین علیزاده، نوازنده و آهنگساز پیشگام موسیقی ایرانی با حضور در تالار وحدت به تماشای تمرین ارکستر ملی ایران که در حال آماده‌سازی برای جشنواره موسیقی فجر است، نشست.
ارکستر ملی ایران در سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر، قطعه «سلام» استاد حسن کسایی را با تنظیم ارکستر استاد علیزاده به روی صحنه برده و اجرا می‌کند؛ علیزاده ضمن تماشای تمرین نوازنگان ارکستر با آن‌ها به گفت‌وگو پرداخت.
وی با اشاره به زنده یاد استاد حسن کسایی و قطعه «سلام» گفت: بیست سال پیش که قرار بود بزرگداشتی برای استاد کسایی برگزار کنیم، استاد فخرالدینی، استاد روشن روان و من مسئولیت تنظیم قطعات استاد کسایی را برای ارکستر داشتیم که با ذوق و شوق فراوان در مدت کوتاهی آن را آماده و تقدیم استاد کردیم.علیزاده افزود: امروز من با انرژی خیلی خوبی از اینجا می‌روم و شما من را تشویق می‌کنید که باز هم برای دیدن این ارکستر زیبا و جوان بیایم، قطعه بنویسم و لذت ببرم. من از حس بودنتان و حسی که دسته جمعی ایجاد می‌کنید و به ما زندگی می‌دهید، خوشحالم؛ واقعاً تبریک می‌گویم و امیدوارم این روند موثر تداوم داشته باشد. وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: امروز ما باید سرمان را بالا نگه داریم که این همه فرهنگ غنی داریم؛ مراقب باشیم آن را از دست ندهیم و قدر این ارکستر که اسمش ارکستر ملی است را بدانیم؛ چرا که مسئولیتش سنگین است. بدانیم چرا به آن ملی می‌گویند، مثل یک قهرمان ملی؛ باید وقتی اسمش را می‌شنوید اشک در چشمانتان بیاید و احساس غرور و هویت کنید. علیزاده در پایان خطاب به نوازندگان گفت: ارکستر ملی می‌تواند هویت موسیقی ما باشد و من دست تک تک شما را می‌فشارم.
سلام صبحگاهی نام قطعه‌ای موسیقی است که حسن کسائی، نوازنده شهیر ساز نی آن را در دستگاه چهارگاه ساخته‌است. رادیوی سراسری ایران مدت‌ها این قطعه را در صبح پخش می‌کرد.
کسایی که خود اهل اصفهان است در خاطره‌ای تعریف کرده که در زمانی که ۱۹ یا ۲۹ سال سن داشته، در بازار اصفهان با مردی برخورد کرده که مورد احترام بازاریان بوده و هر زمان کسی به او سلام می‌کرد با آهنگ و ضرب‌آهنگ خاصی به آن‌ها «سلام علیکم» می‌گفته‌است که این آهنگ و ضرب‌آهنگ را کسایی در چند نت ابتدایی قطعه‌اش به کار برده‌است. کسایی این قطعه را ابتدا پل خواجو نامید (همنام پلی در اصفهان) و بعدها نامش را به سلام صبحگاهی تغییر داد. کسائی خودش این قطعه را برای رادیو ضبط کرد. همچنین این قطعه بعدها در آلبوم صبحگاهی اثر حسین علیزاده با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم اجرا و منتشر شد؛ در این آلبوم، عبدالنقی افشارنیا نوازنده نی بود و قطعه را اجرا کرد.
کسائی از زمره موسیقیدانانی بود که کمتر حرف می‌زدند و بیشتر عمل می‌کردند. خود او می‌گفت آن‌ها که نمی‌توانند حرف‌شان را با ساز بیان کنند و «چیزی برای ارائه موسیقی ندارند، با صحبت‌های عجیب و غریب می‌خواهند خودشان را مطرح کنند.» این سخن منسوب به بتهوون است که؛
آن جا که سخن بازمی‌ماند، موسیقی آغاز می‌شود.
کسائی می‌گفت عکس این هم صادق است.
آن جا که موسیقی بازمی‌ماند چه سخن‌ها که آغاز نمی‌شود!
کسائی رواج و رونق لقب «استاد» را «ترافیک استاد» می‌نامید. چیزی که موسیقی را به راه خطا می‌کشاند.
به باور کسائی، «تقلید، هرگز کسی را به بلندای هنر نمی‌رساند. تقلید و تکرار مثل زیراکس است! شما خط میر عماد را که مثلاً پنج میلیون تومان می‌ارزد، اگر زیراکس کنید، سیصد تومان هم ارزش پیدا نمی‌کند! جوانانی که به فراگیری موسیقی می‌پردازند نیز نباید بعد از گذراندن دوره آموزشی (باز هم) صد‌در‌صد از استاد خود تقلید کنند. بلکه باید بکوشند با نو آوری، شخصیت و ذوق خود را نشان دهند.» به باور او موسیقی پیوندی است میان خلاقیت و تکنیک، ولی تکنیک باید ابزاری باشد در خدمت خلاقیت. «در روزگار ما قضیه بر عکس شده‌است و در نتیجه، جای موسیقی حال را موسیقی قال گرفته‌است.»

ارسال دیدگاه شما

عنوان صفحه‌ها
30 شماره آخر
بالای صفحه