صفحه اول
امیر موسی فیضی- بشـر بـراى پیمودن راه سعادت و گام نهادن در طریق عبودیت و پیشرفت معنوى و رسیدن بـه کـمـالات انـسـانى که مهم ترین هدف خلقت انسان از دیدگاه اسلام است ، همواره محتاج راهنمایان و پیشوایانى بوده تا او را در این راه دست گیرند و راه نمایند تا راه را از چاه بـاز شـنـاسـد، و هم به شیوه درست و هم در کم ترین زمان به هدف نزدیک شود؛ چه عمر آدمـى ظـرفـیـت تـجـربـه هـمـه شـیـوه هـا را نـدارد. بـر ایـن اسـاس خـداونـد متعال از باب رحمت گسترده خویش بر بندگان و لطف بى کرانش بر آنان ، از آغاز خلقت بـشـر، پـیـامـبـران و راهـنـمـایـانـى هـمراه با تعالیم و آموزه هاى حیات بخش را به سوى بـنـدگـان فـرو فـرستاد که آخرین ، تکمیل کننده راه پیامبران پیشین ، پیامبر بزرگوار اسـلام حـضـرت مـحـمـد مـصـطـفـى (ص ) مـى بـاشـد. در طـول تـاریـخ هر گاه مسلمانان حول محور ولایت جمع شده و تابع بى چون و چراى والایت بـوده انـد، پیروزى بزرگ آفریده و سعادت دنیا و آخرت خود را تضمین نموده اند و بر دشـمـن خود غالب شده اند. از افتخارات ما شیعیان، ولایت اهل‌بیت است و این سرمایه‌ی بزرگی است که برای سعادت دنیا و آخرتمان به آن دل بسته‌ایم. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی یکی دیگر از افتخارات الهی برای جامعه‌ی ما رقم خورد و آن این‌که حکومت ما مبتنی بر ولایت شد؛ ولایتی که شعاع ولایت اهل‌بیت است. همانطور که ماه نورش را از خورشید می‌گیرد و اگر خورشید به آن نتابد، نوری ندارد، ولی‌فقیه هم انسانی است مثل سایر انسان‌ها، اما از ناحیه خورشید ولایت یعنی امام معصوم صلوات‌الله‌علیه بر او نوری می‌تابد که مردم از آن نور بهره می‌برند، و همانطور که خداوند متعال امام معصوم را به وسیله پیغمبر اکرم تعیین فرموده است، باید ولی‌فقیه هم به صورتی به خدای متعال، پیغمبر اکرم و ائمه اطهار اتصال داشته باشد. موضوع «ولایت» از مهمترین مباحث قرآنى بشمار مى‌رود و این واژه با مشتقات فراوان آن، از پر استعمال‌ترین واژه‌هاى قرآن کریم است. بنابر اعتقاد شیعه پس از پیامبر صلى الله علیه و آله، ائمه علیهم السلام عهده‌دار ولایت هستند. «جاودانگى» آیین آسمانى اسلام و «ختم نبوت» پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله دو رکن اعتقادى هر مسلمان و دو اصل اساسى و تفکیکناپذیر از یکدیگرند. اندیشه «ختم نبوت» نشانه توقف بشریت در جهت رسیدن به رشد و تعالى علمى و معنوى نیست، بلکه بیانگر آن است که آیین جاودانه جدید پاسخگوى تمامى نیازمندی‌های فردى و اجتماعى، مادى و معنوى، دنیایى و آخرتى بشر در همه دوران‌ها است. این نیاز در عصر رسالت و بعد آن از طریق «قرآن و عترت» تأمین می‌شود. رسول گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله در حدیث «ثقلین» ما را به پیروى از قرآن و اهل‌بیت فراخوانده و فرموده‌اند: من دو چیز گران‌بها و ارزشمند در میان شما به یادگار مىگذارم، قرآن و عترتم که اگر به این دو تمسک جویید هرگز گمراه نمىشوید و این دو هیچ‌وقت از هم جدا نخواهند شد تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند. (المراجعات، ص ۷۲؛ الصّحیح، ترمذى، ج ۱۳، ص ۱۹۹) ازاین‌روایت بهخوبى استفاده مىشود که قرآن و ولایت توأم هدایتگر انسان‌ها و اداره‌کننده امور جامعه هستند؛ و اگر تنها به یکى از آن دو تمسک شود، گمراهى را در پى خواهد داشت. همچنین نقش و جایگاه امامت و رهبرى در اسلام- بهعنوان یکی از اصول اساسى اعتقادى- مشخص میگردد. امام زمان (عج) در پاسخ اسحاق بن یعقوب که حکم برخى از مسائل را پرسیده بود، چنین فرموده‌اند: «وَ، امّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فی‌ها الى رُواةِ حَدیثِنا فَانّهُمْ حُجَّتى عَلَیْکُمْ وَ انَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ.» (کفایة الخصام، ص ۳۴۳ به نقل على کیست؟ ص ۳۲۷) و در مورد رویدادهاى پدید آمده، باید به راویان حدیث ما رجوع کنید، آنان حجت من بر شما هستند و من حجت خدا بر آن‌ها هستم. «الْیَوْمَ اکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ اتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتى» (مائده. آیه ۳) آخرین آیه‌ای که خداوند فرو فرستاد طبق آیه ۳ سوره مائده، ولایت بود که یکی از بزرگ‌ترین نعمات الهی است و پس از آن فریضه‌ای نازل نشد. ولایت باارزش‌ترین و کامل‌ترین نعمت برای بشریت است.