شعبان دوست داشتنی

 طاها محمدی - ماه شعبان براى انسان به سوى خدا یکى از ماههاى سال است و براى آن جایگاه بزرگ و پر فضیلتى در احادیث و روایات اسلامى از سوى پیشوایان دینى گزارش شده است.
 زیرا اولاً شخصیتهاى بزرگ و ارزشمند که از ستارگان آسمان ولایت و امامت به شمار می‌آیند در ماه شعبان دیده به جهان گشوده‌اند مانند ولادت با سعادت حضرت اباعبداللّه الحسین(ع) که در روز سوم ماه شعبان اتفاق افتاده و نیز در روز چهارم این ماه ولادت با سعادت حضرت ابوالفضل(ع) رخ داده، در روز پنجم آن ولادت حضرت سجاد(ع) مىباشد همچنین در پانزده شعبان ولادت پر برکت قطب عالم امکان حضرت ولى اللّه الأعظم مهدى موعود اتفاق افتاده است که خداوند به وسیله او به هر مظلومى از اولیاء و انبیاء و اصفیاء خویش از زمانى که پدر ما آدم(ع) به زمین آمده، وعده نصرت فرموده و وعده داده که زمین را پس از آنکه از ظلم و ستم و بى عدالتى پر شده، از عدل و داد پر کند.
ثانیاً علاوه بر موارد ذکر شده طبق برخى روایات نیمه این ماه شب قدر به شمار آمده که پیشوایان دینى به احیاء و شب زنده دارى آن سفارش و تأکید کرده‌اند.
 ثالثاً ماه شعبان ماه بسیار شریفى بوده و منسوب به پیامبر اکرم(ص) است.
 فضیلت ماه شعبان از نگاه احادیث و روایات Ë رسول خدا(ص) فرمودند: «رجب شهر اللّه و شعبان شهرى و رمضان شهر امّتى» رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است.
 همچنین فرمودند: «شعبان شهرى رحم اللّه من أعاننى على شهرى» شعبان ماه من است خدا بیامرزد کسى که مرا به ماه من اعانت کند.
 و نیز در حدیثى دیگر پیامبر مىفرماید: «ماه شعبان ماهى است که اعمال انسانها بالا می‌رود در حالیکه مردم از آن غفلت مىکنند.
“ همینطور از امام على(ع) گزارش شده که فرمودند: روزه‌دارى در ماه شعبان Ëماه شعبان ماه رسول خدا(ص) است.
پیامبر مىفرمایند :»شعبان ماه من است هر کس یک روز از این ماه را روزه بدارد بهشت بر او واجب مىشود»، و در برخى احادیث از شعبان به سید و سرور ماهها تعبیر شده است.
فرازهایی از مناجات شعبانیه:خدایا بشنو دعایم را هرگاه دعا کنم و صدای ناله ام را بشنو هنگامی که صدایت کنم. و به من رو کن هنگامی که تو را مناجات کنم. خدا یا اگر مرا محروم کنی چه کسی به من روزی دهد و اگر تو مرا خوار کنی چه کسی مرا یاری کند. خدایا از خشم و غضبت به تو پناه می برم. خدایا اگر من شایسته رحمت تو نیستم پس تو بر اینکه بر من به فضل وسیعت جود کنی شایسته ای.
خدایا گناهان من را در دنیا می پوشانی ولی من به پوشاندن خطاها در آخرت نیازمندترم. زیرا در قیامت باید در حضور پیامبران، صلحا و شهدا پاسخ گوی اعمال خود باشم. چون در این دنیا همه مردم مثل خودم خطا کارند ولی در قیامت شرمندگی در حضور پیامبران و امامان معصوم را چگونه چاره جویی کنم؟
خدایا اگر مرا به جرمم مؤاخذه کنی تو را به عفوت مؤاخذه می کنم. و اگر مرا به گناهم بازخواست کنی تو را به مغفرتت بازخواست می کنم. و اگر مرا داخل جهنّم کنی به اهل جهنّم اعلام می کنم که من خدا را دوست داشتم.
خدایا عمری را در غفلت و بی خبری و فراموشی گذراندم و جوانی ام را در حال مستی و دوری از تو به پیری رساندم. خدایا غرور به کرمت مرا بیدار نکرد.
خدایا مرا از آنانی قرار ده که وقتی او را خواندی، پاسخت را داد. خدایا مرا از کسانی قرار ده که همواره به یاد تو هستند و پیمان تو را نمی شکنند. همواره شکرگزار تو هستند.
خدایا مرا به نور عزّت فروزنده ایت پیوند ده تا تو را بهتر بشناسم و از غیر تو جدا شوم.