صفحه اول
چرا باید در برابر جریانی که بعد از شکست در پروژه «مردمی کردن اعتصابات» به جنون خشونت رسیده و خطرناک‌ترین مرحله این بازی یعنی تروریسم را علیه ایران فعال کرده تا کشور را به پرتگاه جنگ داخلی بکشاند، همچنان مدارا و آن را تحمل کرد؟ در حالی که مطالبه به حق مردم پایان مماشات است. بازگشت به خشونت‌های رادیکال سال ۶۰ پایان مسیری است که در دوماه اخیر آمده‌ایم، گرچه این راه از یک اعتراض کاملاً اجتماعی شروع شد و بخشی از مردم هم با آن همراه شدند، اما در کمتر از ۶۰ روز ابتدا به فاز آشوب و در آخرین روزهای آبان به تندترین فاز یعنی خشونت مسلحانه رسید. یعنی یک حرکت اعتراضی به سرعت به تروریسم خیابانی و شهری تبدیل شد و وقتی خشونت وجه غالب یک حرکت شود، به مرور چهره ضد مردمی طراحان آن را آشکار می‌شود که دیگر هیچ نسبتی با اعتراضات اولیه شهریور ۱۴۰۱ ندارد و نسبت اصلی آن با تروریسم تابستان سال ۶۰ قابل مقایسه است...