از نگاه شاعرانه سینمای ایران تا فیلم های که فراموش می شوند

 عضو هیات‌ انتخاب و داوری جشنواره فیلم کوتاه سلفی۲۰ گفت که سینمای ایران به دلیل نوع نگاه و شکلی که دارد در اجتماعی‌ترین حالتش نیز یک نگاه شاعرانه در آن موج می‌زند و سینمای شاعرانه آینه فرهنگ هر کشور است.
کاوه سجادی حسینی درباره اهمیت برگزاری جشنواره‌های فیلم‌کوتاه گفت: جشنواره‌های موضوعی، به دلیل موضوع مشخصشان، ممکن است از لحاظی کار را سخت کنند اما این محدودیت باعث خلاقیت می‌شود. مهم‌ترین فاکتوری که فیلمسازان باید در نظر داشته باشند این است که حاصل کارشان شعاری نشود و وقتی قرار است در اثر  موضوعی خاص مطرح شود، ذات هنری و سینمایی‌اش از دست نرود.
وی افزود: در جشنواره‌هایی مانند سلفی۲۰، به عنوان یک رویداد نوپا و تازه نفس، بحث دو طرفه‌ای از حمایت است. اول اینکه آن‌ها برای حمایت از فیلم کوتاه تاسیس شدند که فرصت مغتنمی هستند پس مهم است که به سمت سینمای دولتی حرکت نکرده، نگاه مرسوم را از نظر دور کنند و به ریسک پذیری فیلم‌سازها اهمیت دهند. باید سعی کنند که جشنواره‌ای با نگاه جهان شمول باشد و نه نگاه فردی و سلیقه‌ای. دومین بحث حمایت این است که باید از برگزاری چنین جشنواره‌های حمایت کرد. چون فضایی برای نمایش و دیده شدن آثار هنرمندان است.
سجادی حسینی با اشاره به اهمیت توجه فیلمسازان به محیط پیرامونشان عنوان کرد:  برای ساخت یک اثر خوب، فیلمساز باید به خودِ زندگی توجه کند. قبل از هر کاری توجه به جزئیات زندگی خیلی کمک می‌کند.  بعد از آن فیلم دیدن، باعث می‌شود که  فاکتورهای تصویری خوب را بشناسند. ضمن اینکه مطالعه، مشاهده، کتاب خواندن و ... را نباید فراموش کرد. سینماگر باید در هر حوزه‌ای اطلاعات داشته باشد. قرار نیست او متخصص باشد اما برای ساخته و پرداخته کردن یک متن باید بی‌اطلاع نباشد.
وی با اشاره به اهمیت دانش فیلمسازی یاداور شد: بدون سواد سینمایی، اثر خوب اتفاق نمی‌افتد. سواد و سلیقه در کنار هم هستند و یکدیگر را همپوشانی می‌کنند. هر چه سواد فیلمساز بیشتر باشد، سلیقه بهتری هم پیدا می‌کند. در نتیجه اثرش باعث می‌شود مخاطبین هم چیزهای بیشتری را از فیلمش دریافت کنند.