در بازدید شهردار منطقه 12 از یکی از قدیمیترین بیمارستانهای تهران طرح شد:
تهیه طرح جامع بیمارستان اشرفی اصفهانی در حوزه معماری و شهرسازی
شهردار منطقه 12 طی بازدید از بیمارستان اشرفی اصفهانی از تهیه طرح جامع بیمارستان در حوزه معماری و شهرسازی خبر داد.
به گزارش کائنات به نقل از روابط عمومی شهرداری منطقه 12، علیمحمد سعادتی، شهردار منطقه دراینباره گفت: فرصتی دست داد تا بازدیدی از یکی از قدیمیترین و فعالترین بیمارستانهای دولتی در سطح منطقه 12 داشته باشیم تا به بررسی مشکلات و مسائل پیش روی همکاران و پزشکان فداکار بیمارستان آیتالله اشرفی اصفهانی در حوزه معماری و شهرسازی بپردازیم.
وی با یادآوری اینکه این بیمارستان نقش عمدهای در رفع مشکلات بیماران دیالیزی در شهر تهران ایفا میکند، افزود: پس از بازدید، طی جلسهای با حضور رئیس محترم و مدیران بیمارستان در مورد تهیه طرح جامع بیمارستان در حوزه معماری و شهرسازی بحث و بررسی شد و مقرر گردید برنامهای از سوی بیمارستان به منظور تصمیمگیری برای جانمایی بناهایی که قرار است حفظ شود، برچیدهشدن بناهای غیرضروری و احداث ساختمانهای الحاقی و بخشهای ساختمانی فوریتی ارائه شود که این برنامه پیش از اجرا در مورد سطح اشغال مجاز بیمارستانها به تصویب دفتر فنی وزارت بهداشت نیز خواهد رسید.
شهردار قلب طهران، موضوع اتصال شبکه فاضلاب بیمارستان به شبکه شهری و مسائل دیگری از این قبیل را از دیگر مباحثی که در این جلسه طرح شد، بیان کرد و گفت: به یاری خدا، موارد طرحشده در کوتاهمدت حل و فصل خواهد شد.
بیمارستان اشرفی اصفهانی در سال 1320 در چهارراه مولوی جنب بازار دباغها با نام درمانگاه برزن احداث شد. در مجاورت این بیمارستان، مركز درمانی دیگری وجود داشت كه به نام موقوفه حكیمالملك به صورت مستقل مشغول به فعالیت بود كه پس از واگذاری بیمارستان به وزارت بهداری دو مركز فوق با نام حكیمالملك و مولوی ادغام و به نام بیمارستان مولوی مشهور شد. پس از پیروزی انقلاب و شهادت شهید بزرگوار آیتالله اشرفی اصفهانی، این بیمارستان به نام آن شهید عزیز نامگذاری گردید.
تولید سالانه ۸ میلیون تن پسماند ویژه در کشور
معاون دفتر مدیریت پسماند سازمان حفاظت محیط زیست با تاکید بر اینکه مدیریت پسماند تنها محدود به پسماند شهری و روستایی نیست بلکه باید پسماند خطرناک را به آن اضافه کرد، گفت: در طی ۱۵ سال اخیر هیچ شرکت فناور و یا استارتآپی در این زمینه ایده ای ارائه نکرده است در حالی که اولویت ما بر مدیریت پسماند به عنوان یکی از مهمترین معضلات زیست محیطی متمرکز است.
پیام جوهرچی در بیست و نهمین رویداد آنلاین دوشنبههای استارتآپی با موضوع پسماند و محیط زیست که در صندوق نوآوری و شکوفایی برگزار شد، با تاکید بر اینکه موضوع مدیریت پسماند در کل دنیا یک موضوع جدید است، گفت: هر کنواسیون بینالمللی در زمینه مدیریت پسماند از سال ۱۹۷۰به بعد مصوب شده است یعنی دنیا کلا در این زمینه ۵۰ سال سابقه فعالیت دارد.
وی با بیان اینکه دنیا در زمینه مدیریت پسماند به راهی رفته است که از حالت لوکس خارج شده است و کشورها و دولتها اهمیت موضوع مدیریت پسماند را پذیرفتهاند، اظهار کرد: به عنوان یک کارشناس در حوزه محیط زیست اعلام میکنم که یکی از اصلیترین مشکلات محیط زیست ما (شاید بیش از ۷۰ درصد) از مدیریت پسماند و پساب نشات میگیرد و حتی آلایندههای اتمسفری ناشی از آلایندههای پسماند و پسابی کشور است.
جوهرچی با طرح این پرسش که کدام یک از مرکز دفع زباله مجهز به سیستمهای توزین هستند، خاطرنشان کرد: وقتی اعلام میشود ۵۸ هزار تن در سال پسماند عادی داریم، در صورتی که این میزان واقعی پسماند عادی نیست و هر سال یک عددی را اعلام میکنند و سال بعد چند درصدی را به آن اضافه میکنند.
وی یادآور شد: ۳۲ میلیون تن پسماند صنعتی در سال در کشور داریم که ۸ میلیون تن آن خیلی خطرناک و ویژه است و پسماندهای کشاورزی، پزشکی و سموم را به آن اضافه کرد. بر این اساس موضوع پسماند به موضوع حساسی تبدیل شده است.
معاون دفتر مدیریت پسماند سازمان حفاظت محیط زیست با تاکید بر اینکه بر این اساس بهطور قطع مدیریت پسماند با یک سازمان و مدیر ساماندهی نمیشود بلکه باید کلیت کشور در این زمینه کار کنند. از این رو سازمان حفاظت محیط زیست از سال ۱۳۹۸ دفتر مدیریت پسماند را راه اندازی کرد.
جوهرچی با اشاره به اینکه وقتی از پسماند صحبت میشود اولین چیزی که به ذهن خطور میکند پسماندهای عادی و شهری است، یادآور شد: ولی در کنار آن ما با پسماندهای خطرناکتر از این نوع پسماندها مواجهیم. شاید پسماند کروم، هالوژنی و پسماند فلزات سنگین مقدارشان کم باشد اما خطر آنها به مراتب بیشتر از پسماندهای عادی است. از این رو نباید پسماندها را در زبالههای شهری محدود کرد بلکه باید فراتر از آن دیده شود.
پدیده «حاشیهنشینی فرهنگی» در مناطق بالای شهر
براساس مطالعات انجام شده، طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵، ۳۰۵ هزار نفر از استان تهران خارج و در همین بازه زمانی ۷۷۰ هزار مهاجر به تهران وارد شدهاند که به گفته یک جمعیتشناس باتوجه به اینکه جمعیت کشور طی سالهای گذشته افزایش یافته، بالطبع تعداد مهاجرین به دلیل تورم، محدودیت افزایش زمینهای کشاورزی و اشباع این بخش و بالا رفتن نرخ بیکاری، افزایش یافته و عمدتا مهاجرت ناشی از فقر و فلاکت زیاد شده است.
شهلا کاظمیپور حاشیهنشینی را پدیدهای ناشی از پیامدهای مهاجرتهای روستا و شهر و مهاجرت از شهرهای کوچک به سمت شهرهای بزرگ میداند و میگوید: البته این نوع مهاجرتها به دلیل عوامل دافعه مبداء مانند بیسوادی، فقر، خشکسالی و ... رخ میدهد که فرد به دلیل فقر روستایی، خشکسالی و بیسوادی، جامعه مبداء را ترک کرده و به مقصد میآید؛ در جمعیتشناسی از اصطلاح «از چاله به چاه افتادن» استفاده میکنند، به این معنی که فرد دارای مشکلاتی است که به دلیل آن مشکلات به شهرهای بزرگ مهاجرت میکند و اگر فرد مهارت و تخصصی نداشته باشد به تبع جذب مقصد هم نمیشود و به این گروه «حاشیهنشین» گفته میشود. وی با بیان اینکه عمدتا حاشیهنشینی در ساختار حاشیه شهرها خود را نشان میدهد، اظهار میکند: البته حاشیهنشینی اجتماعی و فرهنگی هم وجود دارد اما مهاجرتهایی که افراد به دلیل عوامل دافعه مبداء، بیسوادی، فقر و عدم دارا بودن شغل ، مبداء را ترک میکنند و نمیتوانند در مقصد هم شغلی بیابند، یا در صورت یافتن اشتغال، درآمد آنها کفاف زندگی آنها را نمیدهد و مسکن مناسبی ندارند به تبع به مسکنهای غیرمتعارف متوسل میشوند و به صورت حاشیهنشین زندگی میکنند. به گفته این جمعیتشناس، مطالعات نشان میدهد که پدیده حاشیهنشینی بیشتر در شهرهای بزرگ و کلانشهرها بروز پیدا میکند.