یاری انسان رسانه ها

واقعیت این است که رسانه و مفهوم رسانه‌ای در طول این سال‌ها دچار دگرگونی‌های مختلفی در فرم و ارائه محتوا و نحوه عملکردی در همه جای جهان شده است. این تغییرات بسته به شرایط کلی جهانی و نسبت هر کشور با آن بوده اما از جهاتی ساختار فعلی رسانه با وجود تغییرات متعدد به یک فرسودگی خصوصاً در ایران رسیده که این فرسودگی موجب سیکل معیوبی در خبررسانی و آگاهی بخشی شده است. این چرخه و ماهیت معیوب موجب فاصله زیاد میان مردم و رسانه خاصه رسانه‌های مرجع حاکمیتی و در نتیجه گسیل جامعه به سوی دگر رسانه‌ها خواهد شد. برای جلوگیری از این رخداد و بازگشت اعتماد افکار عمومی نیازمند یک بازسازی ساختاری در مفهوم رسانه هستیم. رسانه محدود به مطبوعات و رادیو و تلویزیون نیست، فضای مجازی قالب‌های نوینی از فعالیت رسانه‌ای را پدید آاورد است مثل انسان رسانه. انسان رسانه فردی در فضای مجازی که توان اثربخشی در افکار عمومی را دارد. «ما دیگر در دوره ارتباطات رسمی و رسانه‌های حکومتی صرف نیستیم. امروز یک فرد فعال در فضای رسانه‌ای، حتی با یک صفحه اجتماعی، می‌تواند اندازه یک شبکه تلویزیونی اثرگذاری داشته باشد. گاهی یک پیام ساده در یک بستر کوچک، بیشتر از ده‌ها خبرگزاری رسمی دیده می‌شود. ما در فهم فضای رسانه‌ای دچار ایراد هستیم. رسانه را فقط وجه ابزاری آن می‌دانیم. اصل رسانه آن انسانی است که رسانه بازتاب می‌دهد. در همین راستاست که شهروندانِ معمولیِ یک جامعه در فرایندِ جمع‌آوری، گزارش، تحلیل و انتشارِ اخبار و اطلاعات در جامعه، نقشِ فعالی بازی می‌کنند.در سالهای اخیر پس از گسترش فرهنگ دیجیتال، اینترنت، تلفن‌های همراه دوربین‌دار و دوربین‌های دیجیتال همچنین شبکه‌های اجتماعی بسیاری از شهروندان عادی با تصویر برداری و عکاسی از وقایع پیرامون‌شان و انتشار آن در سطح اینترنت و شبکه‌های اجتماعی فرهنگ جدیدی به عنوان شهروند خبرنگار را پدیدآوردند. این واژه به هنگام وقایع پس از اعتراضات وال استریت و در جریان حرکت‌های جنبش اشغال وال استریت پدیدار شد و پس از آن در کشورهای همسایه و خاورمیانه در جریان وقایع بهار عربی نهادینه شد.