صفحه اول
فاطمه عبدیان- زن زیباترین واژه ی آفرینش است و موثرترین عامل تربیت و نگاهبانان سلامت روحی، روانی و جسمانی فرزند و جامعه است. تردیدی نیست که زنان درطول تاریخ از موقعیت مطلوب شان بالایی برخوردار نبوده و غالبا مورد بی مهری و ستم واقع می شدند، اما با رشد روزافزون آگاهی های بشر این پرسش مطرح شد که جایگاه واقعی زنان کجاست؟ دراین راستا به یقین می توان گفت که ادیان الهی بویژه دین خاتم ، بیش از همه به احیای شخصیت والای زن ومرد فرا روی آنان گشوده است. در اسلام برای زن مقام والایی در نظر گرفته شده است، چنانکه در قرآن مجید وقتی سخن از آرامش و سکون برای انسان است از زن به عنوان آرامش دهنده یاد می‌شود. در سوره روم خدواند متعال می‌فرماید همسرانى از جنس خودتان براى شما آفریدم تا در کنار آنان آرامش یابید. شکی نیست که این مقام خاص و ویژه تنها در اسلام برای زن در نظر گرفته شده و زمانی اهمیت آن مشخص می شود که می‌بینیم در آیات دیگر دعای پیامبر اکرم (ص) مایه آرامش مومنان دانسته شده و از این نظر زنان که وجودشان مایه آرامش است در کنار دعای پیامبر (ص) قرار گرفته‌اند. اسلام مقام زن را در دو حیطه همسری و مادری بسیار مورد توجه قرار داده و از این دو جهت برای زنان جایگاه و منزلت ویژه‌ای ترسیم کرده است. بدین صورت که در نگاه اسلام خانواده دارای منزلت و قداست خاصی است و از آنجا که زن مدیر خانواده به شمار می‌رود، بیشترین نقش را در این زمینه به خود اختصاص داده و با توجه به مقام آرامش دهی زن باید توجه داشت که زنان بالاترین نقش را در حفظ کیان خانواده بر عهده دارند. در حقیقت آرامش و امنیت روانی که زن می‌تواند در خانه به همسر خود بدهد بی‌بدیل بوده و قرآن هم بر این نکته تاکید می‌کند. زنان عهده‌دار نقش تربیتی جامعه بوده و این زنان هستند که مسئولیت مهم تربیت افراد جامعه را بر دوش دارند چرا که انسان‌ها در خانواده تربیت می‌شوند و سپس وارد اجتماع می‌گردند و زن به عنوان مدیر خانه و در جایگاه مادر که بیشترین حضور را در خانه دارد، می‌تواند بالاترین نقش را در این زمینه ایفاء نماید. از این‌رو زن مهمترین مسئولیت را در خانواده دارد و بی شک نقشی اساسی در تربیت فرزندان به عنوان افراد اجتماع خواهد داشت. علاوه موارد ذکر شده در زمینه جایگاه والای زنان از نگاه اسلام، نام یکی از سوره‌های قران مجید به نام نساء (یعنی زنان) اختصاص یافته است و در ایات این سوره بحث‌های زیادی درباره زنان وجود دارد در سوره نور و سایر سُور قرآنی مباحث مختلف زنان مورد توجه و عنایت قرار گرفته است. اسلام در مسائل اجتماعی و سیاسی نیز، برای زن شخصیت مستقل حقوقی قائل است. دخالت زن را مانند مرد در تمام فعالیت‌های اجتماعی و شئون سیاسی جایز می‌داند و هیچ فرقی بین آن دو از این جهت نمی‌گذارد. مشارکت زنان در فریضه امر به معروف و نهی از منکر، بیعت، هجرت و دیگر فعالیت‌های اجتماعی هم پای مردان در عصر رسالت، دلیل احترام پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به حقوق و مقام زنان در حوزه عمومی است. زنان در بیعت‌های پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با مسلمانان حضور داشته‌اند که بیعت عقبه از همه مشهورتر می‌باشد. در صلح حدیبیه و فتح مکه نیز زنان با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیعت نمودند. «ابن سعد» ۴۸۰ نفر از زنانی را که با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیعت نمودند، نام می‌برد. آیه ۱۲ سوره ممتحنه حاکی از این است که زنان مؤمن بعد از فتح مکه با پیغمبر‌اکرم بیعت کردند و ایشان به فرمان خداوند، رعایت مشروط را مبنای این بیعت قرار داده است: «ای پیامبر، هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خداوند قرار ندهند، دزدی نکنند، آلوده زنا نشوند و فرزند خود را نکشند و طفل حرام‌زاده خود را به دروغ و افترا به شوهرانشان نبندند و در هیچ کار شایسته‌ای، مخالفت فرمان تو را نکنند و با آنها بیعت کن و برای آنها از درگاه خداوند طلب آمرزش نما، زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است.». یکی از زنان انصار به محضر رسول‌اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شرفیاب شد و با لحنی شکوه‌آمیز گفت: «ای رسول‌خدا! گناه ما زنان چیست که باید بیشتر عمر خود را در خانه بگذاریم و به پرورش کودکان شما مردان که پیوسته در میدان کار زارید بپردازیم؟» آن حضرت با دقت به سخنان اسماء گوش داد و بعد فرمود: «از جانب من به تمام زنان مسلمان بگو شوهرداری برای زن وظیفه‌ای بس گران و پر ارج است و در ثواب هم‌پایه اجر مردان از جان گذشته‌ای است که در راه خدا شمشیر می‌زنند.