انرژی
سخنگوی صنعت آب با بیان اینکه از منظر مراجع ملی و بینالمللی هواشناسی، سال آبی جدید، سالی خشک و نسبتاً گرم برای ایران پیشبینی شده است، گفت: این یعنی سایه شوم تغییرات اقلیمی همچنان بر روی منابع آبی بوده و کشورمان راه دیگری جز سازگاری با این شرایط و مدیریت مصرف آب ندارد. به گزارش کائنات، فیروز قاسمزاده به ابعاد و اثرات تغییرات اقلیمی بر منابع آبی پرداخت و اظهار کرد: درست یک سال پیش، در شهریور ۱۴۰۲ بحث فعال شدن «النینو» و اثر آن بر بارشهای ایران و شکلگیری پاییز پربارش برای کشورمان توسط مراجع ملی و بینالمللی مورد بحث بود، اما پاییزی که اتفاق افتاد، یکی از خشکترین پاییزهای نیم قرن اخیر بود؛ به طوری که از سهم ۲۵ درصدی پاییز از بارش سالانه، حدود ۱۶ درصد بارش تحقق یافت و به عبارتی کشور وارد چهارمین سال خشک متوالی با شرایط نامطمئن از نظر ذخایر سدهای کشور شد. قاسمزاده بیان کرد: بهطور مثال در بلوچستان جنوبی سیلابهای اسفند ۱۴۰۲ و فروردین ۱۴۰۳ در منطقه «دشتیاری»، سیلاب سد «کهیر» و غیره از این قبیل بودند. البته بعضاً نیز تندسیلابهای مخرب رخ میداد که حجم آورد آنها بسیار نازل بود اما بهدلیل پیک بسیار بالا، باعث وقوع خسارات شدید میشد، مشابه آنچه در اردیبهشت ۱۴۰۳ در شهر مشهد اتفاق افتاد. سخنگوی صنعت آب خاطرنشان کرد: مجموع این اتفاقات باعث شد در یک سال نرمال بارشی، در مناطقی از کشور با رشد بارش بیش از ۵۰ درصد و حجم تولید رواناب بالا مواجه باشیم و در مناطقی دیگر، کاهش بیش از ۱۵ درصدی بارش و خشک شدن برخی رودخانهها تجربه شده و حجم ورودی به مخازن سدها در مقایسه با متوسط ۵ سال گذشته با کاهش حدود ۱۵ درصدی مواجه شد. وی با بیان اینکه ناپایداری وضعیت منابع آبی و نقص در سیستمهای تأمین آب در چنین شرایطی دور از انتظار نیست، گفت: آنچه که شاهد هستیم، برآیند رشد جمعیت و کاهش منابع آب در دسترس بوده که با متأثر شدن آن از سالهای خشک، منجر به برخی محدودیتها و تنشها شده است، اما این تمام ماجرا نیست. قاسمزاده با تأکید بر اینکه پاییز ۱۴۰۳ به عنوان فصل آغازین سال آبی ۱۴۰۴ ـ ۱۴۰۳ از منظر مراجع ملی و بینالمللی هواشناسی، سال خشک و نسبتاً گرمی برای ایران پیشبینی شده است، اظهار داشت: این یعنی سایه شوم تغییرات اقلیمی همچنان بر روی منابع آبی کشور بوده و رودخانههای خشک کشور و کسری مخزن آبخوانها، باید منتظر یک تلنگر دیگر نیز باشد. سخنگوی صنعت آب گفت: آنچه که واضح است، اینست که عدم قطعیتهای اقلیمی، بالا رفته است و روند عمومی تغییرات نیز در درازمدت به نفع منابع آبی کشور ایران نیست.