لابی برای توافق

 بسیاری از تحلیلگران اقدامات پزشکیان برای همدلی و توافق در قوای نظام را خوب برآورد کرده و از عملکرد قالیباف نیز رضایت داشته و امیدوارند آرا مجلسیان منجر به کابینه ای حداکثری شود.
از جمله رییس کمیته سیاسی کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی با تأکید بر اینکه رئیس جمهور دولت قابل دفاعی را معرفی کرده، گفت: اگر یک فراکسیون قوی‌تر، منسجم‌تر و با آراء بالاتر از سوی اصلاح‌طلبان یا میانه‌روها در مجلس وجود داشت، هم این فراکسیون نقش تعیین کننده‌ای ایفا می‌کرد و هم اینکه جریان‌های مقابل نمی‌توانستند خیلی در مقابل دولت فرصت پیدا کنند و این اتفاقات رخ نمی‌داد که فردی با 500 هزار رأی فکر کند که نماینده مردم تهران و ایران است و می‌تواند هرچیزی به ذهنش می‌رسد را نسبت به دولت منتخب بگوید. ما در این دو سه روز شاهد بودیم که حتی برخی چهره‌های اصولگرایی که اصلا توقع نمی‌رفت موافق دولت آقای پزشکیان صحبت کنند، مثل شمس‌الدین حسینی و حتی مجتبی ذوالنوری، در موافقت صحبت کردند. این فضا را چطور ارزیابی می‌کنید؟
من فکر می‌کنم در مجموع دولتی که آقای رئیس جمهور معرفی کردند، با توجه به شرایط کشور و ترکیب قوا، دولت قابل دفاعی است. حداقل نیمی از وزیران کابینه افرادی مثل وزیران پیشنهادی ارشاد، خارجه، اقتصاد، رفاه، علوم و بهداشت و میراث فرهنگی هستند که به نظرم اگر هر کسی از اصلاح‌طلبان رئیس جمهور می‌شد، حتما از آن افراد استفاده می‌کرد و اگر مجلس اصلاح‌طلب هم بود، به آن افراد رأی می‌داد. این کابینه از این بُعد قابل دفاع است.
بخشی از کابینه در حقیقت یک نوع حافظان آرایش قوا هستند
بخش دیگری از کابینه در حقیقت یک نوع حافظان آرایش قوا هستند و در دولت گذشته هم حضور داشته‌اند. به نظر می‌رسد یک توافقی صورت گرفته و طبق آن توافق قرار بر این است که به جای انقلاب ما با یک وضعیت اصلاحی مواجه باشیم؛ و این در قیاس با ادوار گذشته هم معقول و قابل دفاع است. شما در نظر بگیرید که  آقای پزشکیان در دور دوم به ریاست جمهوری انتخاب شده و فاصله آراء او  با نفر بعدی فقط دو  میلیون رأی است و این وضعیت پیروزی ایشان را مقداری شکننده می‌کند؛ در مقایسه با افرادی مثل آقای روحانی یا آقای خاتمی که در دور اول و با فاصله آراء زیادی رئیس جمهور شدند.
اگر آراء خاموش به حرف می‌آمدند و نمایندگان خود را می‌یافتند، جناح مقابل نمی‌توانست خیلی مقاومت کند
بخشی از این مشکل  به رأی دهندگان بر می‌گردد. تأکیدی که بخشی از کنشگران سیاسی در انتخابات اخیر داشتند که حتما در دور اول با مشارکت گسترده مردم دولت انتخاب شود، برای پیشگیری از چنین وضعیتی بود. یعنی اگر مشارکت بالای 60 درصد بود، طبیعتا آراء آقای دکتر پزشکیان هم بیش از این افزایش پیدا می‌کرد. در حقیقت آراء خاموش به حرف می‌آمدند و نمایندگان خود را می یافتند،  در برابر چنین تغییر و تحول بزرگی، جناح مقابل نمی‌توانست خیلی مقاومت کند.
تاکتیک پزشکیان این بود که با اکثریت مجلس تضاد ایجاد نکند
تاکتیکی که آقای پزشکیان انتخاب کرده و در انتخابات ریاست جمهوری هم نشانه‌های آن دیده می‌شد، این بود که با اکثریت موجود مجلس کنونی تضاد ایجاد نکند. به هر حال آقای قالیباف قبل از اینکه  نامزد رئیس جمهوری شود در همین مجلس برای ریاست مجلس حدود 200 رأی به دست آورد و این نشان می‌دهد اکثریت قابل توجهی از شخص آقای قالیباف دفاع می‌کنند. البته معنی این حرف فقط رأی آقای قالیباف نیست و در آنها آراء مستقلین و جریان نزدیک به آقای پزشکیان هم دیده می‌شود؛ که حدود 60 رأی است.
نوبت قالیباف است که
در ایده دفاع از میانه‌روی
نقش خودش را نشان بدهد
اگر یادتان باشد، وقتی که بحث تغییر رئیس مجلس از طرف جبهه پایداری مطرح شد و افرادی مثل آقای رسایی صحبت از تغییر آقای قالیباف داشتند، آقای پزشکیان یک مصاحبه محکم در بهار 1403 انجام دادند و گفتند که معلوم است در مقابل جریان‌های رادیکال و افراطی باید از ریاست مجلس آقای قالیباف حمایت کرد. جلسه‌ای که فراکسیون مستقلین و معتدلین با آقای قالیباف داشتند هم حمایت آنها اعلام شد. بنابراین، آقای پزشکیان در انتخاب آقای قالیباف به عنوان رئیس مجلس نقش مؤثر دارد. حالا نوبت آقای قالیباف است که در ایده دفاع از میانه‌روی نقش خودش را نشان دهد.