صفحه اول
شریف امانی- مراسم تحلیف دکتر مسعود پزشکیان، نهمین رئیس جمهور اسلامی ایران، فردا سه‌شنبه (۹مردادماه) از ساعت ۱۶ در مجلس شورای اسلامی برگزار می‌شود.تشریفات مجلس شورای اسلامی و وزارت امور خارجه در قالب کمیته‌ای مسئولیت دعوت از روسای جمهور، روسای مجالس، وزرای خارجه و سایر مقامات کشورهای مختلف را بر عهده دارند و حضور بیش از ۷۰ هیات خارجی و ۶۰۰ خبرنگار داخلی و خارجی در مراسم تحلیف رئیس جمهور قطعی شده است. بنا بر عرف ادوار مختلف انتخابات ریاست جمهوری و اهمیت حقوقی مراسم تحلیف که نماد مردم سالاری و انتقال مسالمت‌آمیز قدرت در کشور است، این مراسم با حضور مهمانان خارجی و داخلی برگزار می‌شود. طبق اصل ۱۲۱ قانون اساسی مراسم تحلیف یا سوگند رئیس جمهور باید در نشست علنی مجلس همراه با حضور رئیس قوه قضائیه و اعضای شورای نگهبان برگزار شود.رئیس جمهور در مراسم تحلیف، سوگند یاد خواهد کرد مبنی بر اینکه همه استعداد و صلاحیت خویش را در راه ایفای مسئولیت‌هایی که به‌عهده گرفته است، به‌کار گیرد و در پایان سوگندنامه را امضا می‌کند. در مراسم روز تحلیف پس از نواختن سرود جمهوری اسلامی ایران، سوره مبارک نحل آیات ۸۹ تا ۹۱ تلاوت خواهد شد. در ادامه رئیس مجلس شورای اسلامی و رئیس قوه قضاییه سخنرانی خواهند کرد.انجام مراسم تحلیف رئیس جمهوری، بیانات رئیس جمهور و نطق پایانی رئیس مجلس شورای اسلامی پایان بخش مراسم تحلیف خواهد بود.بر اساس آیین‌نامه داخلی مجلس، رئیس‌جمهور پس از مراسم تحلیف موظف است حداکثر ظرف مدت دو هفته پس از انجام مراسم تحلیف، ضمن تقدیم برنامه کلی، اسامی وزرای پیشنهادی وزارتخانه‌ها را که دارای تجربه و تخصص مرتبط هستند به همراه شرح حال، برنامه‌ها، سوابق و سمت‌های علمی و اجرائی و سایر امتیازات قابل استناد، به مجلس شورای اسلامی تسلیم کند. مسعود پزشکیان نه تنها به دلیل سابقه سیاسی خود بلکه به خاطر تاریخچه شخصی و دستاوردهای حرفه‌ای منحصر به فردش، برجسته است. پزشکیان در ۲۹ سپتامبر ۱۹۵۴ در مهاباد، شهری در استان آذربایجان غربی که به جمعیت بالای اقلیت‌های قومی آذری و کردی معروف است، به دنیا آمد. به‌رغم اینکه جزء اقلیت ۲ درصدی آذری‌زبان در شهری عمدتاً سنی‌مذهب کردنشین بود، پزشکیان همیشه به میراث آذری خود افتخار کرده است. در سن نوزده سالگی، در دوران سلطنت محمدرضا پهلوی، خدمت وظیفه خود را در زابل، یکی از محروم‌ترین شهرهای استان سیستان و بلوچستان، انجام داد. پس از اتمام خدمت، به استان خود بازگشت و به دانشکده پزشکی وارد شد و با مدرک پزشکی عمومی فارغ‌التحصیل شد. در طول جنگ ایران و عراق (۱۹۸۰ – ۱۹۸۸)، پزشکیان به طور مکرر به خطوط مقدم جنگ سر می‌زد و مسئول اعزام تیم‌های پزشکی و تلاش همزمان به عنوان جنگجو و پزشک بود. پس از جنگ، تحصیلات خود را ادامه داد و در دانشگاه علوم پزشکی تبریز تخصص جراحی عمومی را کسب کرد. او بعدها متخصص جراحی قلب شد و در سال ۱۹۹۴ به ریاست دانشگاه علوم پزشکی تبریز رسید و به مدت پنج سال در این سمت خدمت کرد. در همان سال، پزشکیان همسر و یکی از فرزندانش را در یک تصادف رانندگی از دست داد. او دو پسر و دختر باقی‌مانده خود را به تنهایی بزرگ کرد و هرگز دوباره ازدواج نکرد. این داستان شخصی از دست دادن و وفاداری، همدردی و احترام بسیاری از افراد در جامعه ایران را جلب کرده است و او را به عنوان شخصیتی دلسوز و مقاوم می‌شناسند. سال‌ها بعد، مسیر سیاسی پزشکیان زمانی آغاز شد که در سال ۱۹۹۷ به دولت اصلاح‌طلب محمد خاتمی به عنوان معاون وزیر بهداشت پیوست. چهار سال بعد، به عنوان وزیر بهداشت منصوب شد و از ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ در این سمت خدمت کرد. از آن زمان تاکنون، پنج بار به نمایندگی از تبریز برای مجلس شورای اسلامی انتخاب شده و از ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ به عنوان نایب رئیس اول مجلس خدمت کرده است. پزشکیان با موضع اصلاح‌طلبانه‌اش شناخته می‌شود و از مدیریت دولت در مواجهه با اعتراضات سیاسی انتقاد کرده است. پس از اعتراضات جنجالی پس از انتخابات سال ۲۰۰۹ که به نام جنبش سبز شناخته می‌شود، در یک سخنرانی در مجلس از واکنش های خشونت‌آمیز نیروهای امنیتی انتقاد کرد. این سخنرانی باعث ایجاد تنش‌های زیادی از سوی اعضای محافظه‌کار مجلس شد که تلاش در قطع سخنرانی او داشتند. در دوران ریاست‌جمهوری حسن روحانی، پزشکیان قویاً از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ حمایت کرد و به طور مکرر در مجلس در دفاع از آن سخنرانی‌کرد. در یک مصاحبه نادر تلویزیونی دولتی در جریان اعتراضات سراسری ضد نظام پس از مرگ مهسا ژینا امینی به دست نیروهای موسوم به پلیس اخلاقی، پزشکیان روایت رسمی را زیر سوال برد و با استناد به زمینه پزشکی خود، توضیحات دولت درباره مرگ او را به چالش کشید. درخواست او برای تشکیل تیم ارزیابی مستقل، تعهد وی به شفافیت و پاسخگویی را برجسته کرد. کاندیداتوری پزشکیان به دلایل متعددی مهم است. برخلاف بسیاری از سیاستمداران ایرانی، او از طریق ارتباطات خانوادگی یا فساد به قدرت نرسیده است. سابقه بی‌عیب و نقص و تاریخچه شخصی تراژیک، او را از رقبایش متمایز کرد.