صنعتی شدن سواحل ایران

  میلاد لاکانی- توسعه دریامحور و اقتصاد دریا که اخیراً بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته که تعریف اقتصاد دریامحور در ادبیات جهانی عموماً با عنوان اقتصاد آبی یا Blue Economy از آن یاد می شود به معنای استفاده پایدار از ظرفیت منابع و گستره های آبی اعم از اقیانوس ها، دریاها، دریاچه ها و جزایر برای رشد اقتصادی، بهبود وضعیت معیشت و ایجاد اشتغال و درنهایت افزایش تولید ناخالص داخلی تعریف می گردد. برای برجسته سازی اهمیت سیاست اقتصاد دریا محور باید به یک نکته توجه شود و آن هم این است که همه کشورهای توسعه یافته، چه توسعه یافته صنعتی و چه آنانی که در حال توسعه‌اند در دنیا به دریا متصل و عمدتا از مسیر دریا به توسعه رسیده‌اند.
پمناطق ساحلی بستر فعالیت‌های عظیم اقتصادی و اجتماعی به شمار می‌رود، به گونه ای که حدود ۲ سوم جمعیت جهان در محدوده ۶۰ کیلومتری حاشیه دریاها استقرار یافته‌اند و بیش از ۸۰ درصد از شهرهای بزرگ جهان که امروزه به عنوان قطب‌های تجاری شناخته می‌شوند، در مناطق ساحلی قرار دارند.
گستره فعالیت های اقتصادی آبی فراتر فعالیتهای سنتی مانند شیلات، گردشگری و حمل و نقل دریایی تعریف شده و مستلزم صنایع نوظهور از جمله انرژی های تجدید پذیر، آبزی پروری، فعالیت های استخراج در دریا، بیوتکنولوژی و زیست هواشناسی دریایی است.
این نقش را به طور کلی می توان در بخشهای مختلف از جمله تجارت، حمل و نقل، گردشگری دریایی، شیلات و بهره برداری از منابع طبیعی، انرژی و همکاری های تجاری و اقتصادی در سطوح منطقه ای و بین المللی تقسیم بندی کرد.
از طرف دیگر استفاده از سواحل دریا و امواج آن به عنوان منبع تولید برق یا ورزش‌های تفریحی، فعالیت‌های گردشگری در ساحل یا اعماق دریا و آب‌ درمانی از مهمترین منابع اشتغالزایی محسوب می شوند، بطوری که به ازای ایجاد یک شغل در بخش اقتصاد دریایی، چهار شغل جانبی ایجاد می‌شود.
استان مازندران با برخورداری از سه کارخانه بزرگ کشتی سازی که به غول های این صنعت در کشور معروف هستند با حمایت دولت در جهت رفع موانع تولید در مسیر تامین زیرساخت های اقتصاد دریا محور قرار گرفتند.
عقب ماندگی زیرساختی اقتصاد دریامحور در استان که نشان از بی توجهی به این صنعت از گذشته دارد با حمایت دولت سیزدهم از غول‌های کَشتی‌سازی مازندران که در کشور کم نظیرند، ریل‌گذاری جدیدی در اقتصاد مازندران ایجاد کرد که با استقبال کشتی سازان هم مواجه شد.
مازندران با دارا بودن ۴۷۰ کیلومتر ساحل و میزبانی ۱۶ شهر ساحلی این استان از مسافران و گردشگران از تجهیزات به روز تفریحی، تجاری و تولیدی محروم بود که دولت با عزمی جدی در حال رفع این کمبود است.
سالانه حدود ۴۰ میلیون گردشگر داخلی و خارجی وارد مازندران می شوند اما به خاطر ضعف زیرساخت اقتصاد دریا محور که در این استان مورد بی توجهی قرار گرفته بود نمی توانند از امکانات تفریحی مناسب برخوردار شوند.
براساس تحقیقات انجام شده بسیاری از خانواده ها به خاطر رونق جذابیت صنعت گردشگری همانند کشتی های تفریحی به کشورهای دیگر سفر می کنند و این در حالی است که ۲ قدرت بزرگ کشتی سازی مازندران اعلام آمادگی کردند که تمامی زیر ساخت های رونق اقتصاد دریا محور را در این خطه تولید می کنند.
ترکیه در حال حاضر بسیاری از کشتی های تفریحی را در منطقه تولید می کندکه نخبگان ایرانی توانایی تولید این تجهیزات با هزینه بسیار کمتر از مدل تُرک را دارند.
سرمایه گذاران داخلی برخی از تجهیزات اقتصاد دریا محور را که با ۴۰۰ هزار یورو از کشور ترکیه تامین می کنند کشتی سازان مازندران آمادگی دارند با ۱۵۰ هزار یورو و کیفی تر از نمونه ترکیه تحویل خریدار داخلی دهند.
برای تحقق اشتغال پایدار باید به سمت صنعتی شدن سواحل ایران حرکت کنیم و نگاه صنعت داخلی کشور به این نقطه معطوف شود به گونه ای که ساخت نیروگاه ها و صنایع هایی چون فولاد و پتروشیمی با حفظ الزامات و ضوابط زیست محیطی در نزدیکی دریا ساخته شود در حالی که این صنایع غالبا در شهرهایی راه اندازی شده‌است که راه دریایی ندارند و عمدتا راه های زمینی برای آن ها قابل دسترس است.