صفحه آخر
یک فعال عرصه سینما راه‌اندازی سامانه «شناسا» را هم از لحاظ فنی و هم از لحاظ نظارت‌ها برای سینمای ایران آسیب‌زا دانست. امیر اثباتی طراح صحنه و لباس سینمای ایران درباره راه‌اندازی سامانه «شناسا» توسط موسسه سینماشهر گفت: فکر می‌کنم اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران در بیانیه‌ای که دادند به نکته‌های اصلی اشکالات و آسیب‌های احتمالی سامانه متمرکزی که دولت به عنوان زیرساخت طراحی کرده است، اشاره کرده‌اند. به عنوان یکی از اهالی سینما که چند دهه است در این عرصه کار می‌کنم، با توجه به عملکردی که شاهد هستم، اعتماد چندانی به دخالت‌ها و نظارت‌های مستقیم دولتی ندارم. در نتیجه من بر خلاف توضیحاتی که رئیس سازمان سینمایی و موسسه سینماشهر دادند، مبنی بر اینکه راه‌اندازی این سامانه هیچ مشکلی برای بخش خصوصی ایجاد نمی‌کند و در واقع به نفع بخش خصوصی است، به صورت جدی در این مورد تردید دارم و فکر می‌کنم همانطور که در بیانیه اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران هم گفته شده، این رویکرد با سیاست‌های اصلی و پیش‌بینی شده برای محدود کردن تصدی‌گری دولت مغایر است. وی ادامه داد: در واقع این کار امکان ابتکار عمل، خلاقیت و رقابت را از بخش خصوصی می‌گیرد و همه چیز را در در یک جا متمرکز می‌کند. تمرکز هر روند فعالیتی در یک جا، می‌تواند هم انحصار و هم زمینه انواع فسادها را به‌وجود بیاورد. به همین دلیل به طور کلی با تردید جدی به جنبه‌های احتمالاً مثبت این سیاست جدید و کارکرد جدیدی که به عنوان زیرساخت از طرف سازمان سینمایی توضیح داده شده است، نگاه می‌کنم. اثباتی درباره اینکه راه‌اندازی چنین سامانه‌ای به کدام بخش از سینما آسیب می‌زند، بیان کرد: راه‌اندازی چنین سامانه‌ای همزمان می‌تواند هم از نظر فنی این مجموعه را آسیب‌پذیرتر کند و هم از لحاظ تبعات نظارت تام و تمامی که توسط دولت انجام خواهد شد. از نظر فنی به دلیل مشکلاتی که به لحاظ فناوری نوین وجود دارد، هر چقدر که این امکانات وسیع‌تر می‌شود، مشکلات و نقاط آسیب‌پذیرش هم بیشتر می‌شود. من فکر می‌کنم بخش خصوصی که سرمایه خودش را در این کار می‌گذارد، حتما در مقایسه با کارمندهای دولتی که در یک دوره‌ای یک مسئولیتی را بر عهده دارند، دلسوزتر، حساس‌تر و دقیق‌تر است و حتما دقت بیشتری نسبت به سرمایه‌های مادی و معنوی خودشان دارند. وی افزود: مسئله دوم هم تبعاتِ نظارت تام و تمام دولت در مرحله پخش و نمایش بر همۀ آثاری است که تولید می‌شود. این مسئله می‌تواند خیلی خیلی خطرناک باشد، زیرا اگر ما بی‌ضرر بودنِ این تمرکز نظارت را به حسن نیت مسئولین در یک دوره‌ای موکول کنیم، متقابلا می‌توانیم فکر کنیم که یک مسئول دیگر با یک سلیقه دیگر، از این امکان در جهت مسائل و اعمال سلیقه دیگری که لزوماً با دیدگاه‌های فیلمسازان همسو نباشد، استفاده کند. این خطر وجود دارد و به همین دلیل است که می‌گویند اصولا باید جلوی انحصار و تصدی‌گری دولتی گرفته شود. این سینماگر عنوان کرد: من صلاحیت اظهار نظر در مورد مسائل فنی این سامانه را ندارم، اما تاکید دارم بر اینکه اقدام اخیر، اساسا به لحاظ روش‌شناسی می‌تواند مورد سوال قرار گیرد، یعنی وقتی که قرار باشد کاری در چنین مقیاسی انجام شود، قاعدتا بایستی تمام ابعاد فنی و بقیه مسائل آن اول به صورت شفاف طرح شود تا افراد ذی‌نفع و صاحب‌نظران در حوزه‌های مختلف چه به لحاظ فنی و چه به لحاظ تمام مسائل دیگر بتوانند در مورد آن اظهار نظر کنند، اما شیوه‌ای که دوستان عمل کردند به این ترتیب بوده است که اول رفتند طرحی را که به نظرشان رسیده، پیش برده و به یک جایی رسانده‌اند و بعد آن را اعلام و در واقع ابلاغ کرده‌اند. در واقع فرصتی را فراهم نکرده‌اند برای اینکه به عنوان مثال خطرات احتمالی یا ابعاد مختلف مسائل فنی بررسی شود. اساسا این طرح ممکن است غیرعملی باشد و موجب مشکلات اجرایی فراوانی شود. این یک اشکال متدیک مدیریتی است. وی اظهار کرد: اگر خوشبینانه نگاه کنیم، ممکن است این احتمالات و نگرانی‌هایی که بعضی از دوستان متذکر شدند، وجود نداشته باشد، اما از طرف دیگر ممکن است وجود داشته باشد. به چه ترتیب می‌توان اطمینان حاصل کرد و به یک تصمیم‌گیری کلان در سطح مدیریت دولتی اعتماد کرد؟ زمانی که بخش دولتی از ابتدا در تصمیم‌گیری و به انجام رساندن یک تصمیم، بخش غیردولتی را به صورت شفاف با خودش همراه کند، اما تا جایی که من اطلاع دارم چنین کاری انجام نشده است و در آخرین مراحل یعنی دو روز قبل از رونمایی، در واقع فقط به اطلاع بخشی از کسانی که در این مسیر ذی‌نفع و دخیل هستند، رسانده و بعد هم اجرا کرده‌اند. اثباتی همچنین عنوان کرد: بایستی به خانه سینما هم این ایراد را گرفت که به عنوان نماینده بخش غیردولتی در مورد مسئله‌ای با این اهمیت، چندان فعال عمل نکرده و در واقع مدیریت نکرده است تا شرایطی را فراهم آورد که این بحث‌ها رو در رو و متقابل انجام شوند تا خروجی آن واقعاً به نفع سینمای ایران باشد. اینکه اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران نظر و نگرانی خودش را در قالب یک بیانیه مطرح کند و رئیس سازمان سینمایی یا مسئولین دولتی در پاسخ به اتحادیه سعی کنند با توصیه به امیدواری یا وعدۀ اینکه امیدوار باشیم مشکلی پیش نیاید، کافی و چندان قابل اعتماد نیست. وی تاکید کرد: خانه سینما به عنوان نماینده بخش غیردولتی بایستی زمینه گفت‌وگوی رو در رو و شفاف را در محل خانه سینما فراهم می‌کرد، که البته هنوز هم فرصت دارد این کار را انجام دهد، تا همه به یک تفاهمی برسند و به صورت دقیق، فنی و کارشناسانه چنین تصمیم‌گیری کلانی را بررسی کنند و نتیجه‌ای حاصل شود که به نفع سینمای ایران باشد.