تقویت نشاط اجتماعی

کائنات|  مجید علوی- یکی از چالش های فراروی انسان در دنیای امروز، احساس بهزیستی و شادمانی است، چرا که با وجود پیشرفت های چشمگیر در فناوری و تأمین آسایش انسان، احساس شادمانی وی افزایش نیافته است.شادمانی و رضایت مردم از زندگی به عنوان یکی از شاخص های توسعه مطرح است.بین شادی و زندگی رابطه مستقیمی وجود دارد. یعنی کسی که در ظاهر و باطن شاد است، چهره ای گشاده دارد، امیدواری، پویایی و تفکر منطقی بر وجودش حکمفرماست.
یکی از موضوعاتی که در هر جامعه ای به ویژه در حوزه سیاستگذاری باید مورد توجه قرار گیرد بحث نشاط اجتماعی است که در راستای تقویت آن، امنیت اجتماعی نیز افزایش پیدا می کند و نشاط اجتماعی پویایی و مفید بودن در افراد می باشد.
تقویت نشاط اجتماعی در جامعه به صورت تک عاملی نیست، بلکه مجموعه ای از عوامل در تقویت و یا کاهش نشاط در افراد جامعه تاثیر دارند. زیرا انسان موجودی هدفمند و جویای نشاط، خوشبختی و سعادت می باشد و تا زمانی که به آنچه که می خواهد دست نیابد احساس شادی، خوشبختی و سعادت نمی کند و تلاش هر انسان در جهت یافتن شادی و نشاط در آینده است و احساس نشاط اجتماعی یکی از مهمترین پشتوانه ها برای مقابله با مشکلات اجتماعی است.
شادی، تصمیم گیری را برای او آسان می سازد و تلاش و قدرت بهره مندی از فکر و عقل را برای او راحت تر می نماید.
زمانی که مردم جامعه‌ای از نشاط اجتماعی برخوردار باشند، وفاق، همبستگی، تعلق اجتماعی، تعاملات اجتماعی مطلوب، رضایت از زندگی و همچنین سلامت روانی و اجتماعی افراد افزایش پیدا کرده و طبیعی است که به موازات آن، آسیب‌های اجتماعی نیز کاهش می یابد و انگیزه برای کار و تلاش افزایش می یابد و در نتیجه، چنین جامعه ای، مسیر پیشرفت و ترقی را طی می کند.
برنامه‌ ریزی برای تحقق نشاط اجتماعی از اصلی ‌ترین نیازهای زندگی شهری است، زیرا شهروندان کمتر فرصت پیدا می ‌کنند به خودشان و نیازهایشان فکر کنند و به شدت مستعد افسردگی هستند.
جامعه با نشاط، جامعه‌ای است که استعدادهای افراد آن شکوفا شده و رفاه و امنیت را برای آحاد آن جامعه به ارمغان آورد؛ در مقابل، جامعه افسرده، خموده و غمگین، هر روز بر مشکلاتش افزوده و به دشواری و سختی بیشتر می ‌گراید.
نشاط در زندگی، ترکیبی است از شرایط فردی و اجتماعی و در واقع، خود نشانه ‌ای است از نگرش ‌های مثبت نسبت به جهان و محیطی که فرد را فرا گرفته و در آن زندگی می ‌کند.
نشاط در زندگی، احساس خوشبختی، اعتماد متقابل، احساس تعهد و موارد مشابه، همه در یک دسته فرهنگی قرار داشته و نشانه نگرش فرد به خود و جهان پیرامون است و سطح پایین نشاط اجتماعی به گرایش‌ های منفی نسبت به جامعه مربوط می‌ شود.
باید به این نکته هم توجه کرد که بین شادی و زندگی رابطه مستقیمی وجود دارد؛ یعنی فردی که در ظاهر و باطن شاد است، چهره ‌ای گشاده دارد و امیدواری، پویایی و تفکر منطقی بر وجودش حکمفرماست؛ شادی، تصمیم ‌گیری را برای او آسان می‌کند و تلاش و قدرت بهره ‌مندی از فکر و عقل را برای او راحت ‌تر می کند؛ چنین انسانی، زمین را بر خود تنگ نمی ‌بیند و در کوچه باغ زندگی او، از بن بست خبری نیست؛ در نتیجه از زندگی کردن لذت می برد و وجودش برای خود و دیگران ارزشمند می ‌شود.
در کل نشاط اجتماعی شرایطی است که افراد از آن احساس رضایت کرده و پویایی دارند و به ‌طور کلی می ‌توان گفت، نشاط و شادی تحت تأثیر جامعه و شرایط فردی انسان‌ ها قرار دارد و شادکامی موجب تحرک فیزیکی و شکوفایی ظرفیت ‌های جدید در جامعه می ‌شود. برقراری گسترده روابط اجتماعی، گسترش مشارکت ‌های مردمی و هدفمندی جامعه از آثار نشاط اجتماعی است. نشاط اجتماعی، حاصل عواملی است که از جامعه ‌ای به جامعه ‌ای دیگر متفاوت بوده و این تفاوت ناشی از فرهنگ جوامع است.