قدرت موشکی

 فرهاد عبدی-  در شرایطی که قدرت نظامی بازدارنده ایران و توان مقابله کشور با هر گونه تهدید نظامی این روزها محور بحث های روز در رسانه ها است بررسی تکنولوژی موشک‌های ایران نشان می دهد که برد این موشک ها به دورترین نقاط اروپا و آسیا می رسد واین توان دفاعی باعث نا امیدی دشمنان در حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای و در نهایت باعث افزایش قدرت چانه‌زنی مذاکره کنندگان هسته‌ای را دردفاع از حقوق هسته‌ای ایران در ژنو شده است.
برخی بر این باورند که در زمان مذاکره با اروپا و آمریکا، رونمایی از دستاوردهای نظامی، همچون موشک و آزمایشهای متعدد آن، مانعی جدی بر سر راه برجام بوده، ما را در رسیدن به پیروزی در مذاکرات و نیل به اهداف عالی باز داشته است.
باور عده ای دیگر این است که به موازات توانایی بیش تر ما، هراس دشمن نیز بیش تر شده، در مذاکرات و تعامل با ابرقدرتها، دست بالاتر داشته ایم و دشمنان مجبور به دادن امتیازات بهتر و مهم تری به ما شده اند. ضمن اینکه آمادگی نظامی، در راستای تأمین امنیت مرزها از هرگونه تهدید فعلی یا احتمالی، امری لازم و ضروری برای هر جامعه و نظام سیاسی و اجتماعی است.
در آیات نورانی قرآن کریم و روایات اهل بیت نیز به اهمیت و ارزش آمادگی نظامی و آثار و کارکردهای آن پرداخته شده است :یکی از کارکردهای اصلی و مهم آمادگی نظامی از طریق فراهم آوری عِدّه و عُدّه، اجرای رزمایش، انجام رژه و نمایش قدرت و آرایش نظامی، به ویژه در مرزهای مواجهه با دشمن، ایجاد رعب و تخریب روحیۀ دشمنان و متجاوزان است. این مسائل موجب می شود دشمنان اسلام از فکر هجوم و جنگ با رزمندگان اسلام خودداری کنند و آسایش از آنان سلب شود.
این آمادگی موجب می شود تا دشمنان گزینۀ حمله را از روی میز بردارند و ملت در حدی از اقتدار نظامی باشند که دیگران از آن حساب ببرند و به خود اجازۀ حمله غافلگیرانه را ندهند؛ زیرا می دانند که پاسخی کوبنده تر از آنچه انجام می دهند، دریافت می کنند.
خداوند در آیات بسیاری به این مسئله با به کارگیری واژه هایی چون: «اعداد»، «أخذ حذر»، «أخذ اسلح»، «رباط»، «مرابطه»، «صافنات الجیاد»، «تبوی» و مانند آن تأکید کرده است. از نظر قرآن، مهم این است که تحقق چنین بازدارندگی با اقتدار نظامی از طریق بهره گیری از هر ابزار و وسیله ای است. البته تهیۀ ابزارهای دفاعی لزوماً به معنای استفاده از آن نیست؛ بلکه هدف، آمادگی دفاعی و ایجاد ترسی است که وجود آن ابزارها، در دل دشمن می اندازد.
طبق این آیه، پیامبر اکرم به گردآوری و ساخت سلاحهای پیشرفتۀ روزگار خود اهتمام ویژه ای داشتند، چنانکه برای تأمین نیاز تسلیحاتی سپاه اسلام در ایام جنگ حنین، زره هایی را از «صفوان بن امیّه» قرض گرفتند و در غزوۀ خیبر، با بهره گیری از اطلاعات یک یهودیِ اسیر، به انبار سلاح دشمن دست یافته، مسلمانان برای نخستین بار از «منجنیق»؛ بزرگ ترین سلاح جنگی آن روزگار برای پرتاب سنگ و «دبابه»؛ اتاقکی چوبی، پوشیده از چرم که در آن پنهان شده و برای رخنه در دیوار قلعه به آن نزدیک می شدند، برخوردار گشتند.همچنین پیامبر «عروة بن مسعود» و «غیلان بن سلمه» را به جُرَش فرستاد تا ساخت «منجنیق» و «عراده» (وسیله ای کوچک تر از منجنیق) را بیاموزند.
از نظر قرآن، حتی اگر ارتش اسلام متحمل شکست یا ضربات سخت شده و ناچار به ترک مواضع و عقب نشینی گردد، باز می بایست به سرعت آرایش نظامی خود را باز یابد و با نمایشی از قدرت، در دل دشمنان ترس و رعب بیندازد و اجازۀ پیش روی و تعرضات بیش تر را ندهد.
بنابراین، با توجه به دستور قرآن کریم و سیرۀ انبیاء گذشته و پیامبراکرم، مسلمانان نه تنها باید پیشرفته ترین سلاحهای هر عصر را به دست آورند؛ بلکه باید خودشان آنها را بتوانند بسازند تا از وابستگی به بیگانگان رهایی یابند.
خداوند متعال در قرآن کریم به حضرت داود فرمان می دهد: أَنِ اعْمَلْ سابِغَاتٍ وَ قدِّرْ فِی السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صَالِحًا اِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ؛ «(و به او دستور دادیم) که از آهن، زرۀ فراخ و گشاد بساز و حلقۀ زره را به اندازه و یک شکل گردان و نیکوکار باشید که من کاملاً به هرچه کنید، بینایم.»
از این رو، ابزارهای نظامی، نیروی بازدارندۀ دشمن از نبرد و خونریزی و در حقیقت سیستم دفاعی قوی و مستحکمی است که باعث جلوگیری از درگیری های نظامی و خشونت دشمن می گردد و در این زمان که سلاحهای پیشرفته و هوشمند به کمک بشر آمده، بهره گیری از تکنولوژی های مدرن و به روز، بهترین ابزار برای جلوگیری دشمن و نشانۀ اقتدار کشور عزیزمان می باشد.