او خواهد آمد...

 از جمله شبهای پر برکت و با فیض ماه شعبان، شب پر فضیلت نیمه شعبان است که دارای ارزش های معنوی زیادی است و از لحاظ برتری و با فضیلت بودن همانند شب های قدر دارای ارزش و منزلت فراوان می باشد همانطور که در مقام معنوی شب های قدر فرموده اند:« فإنّها لیلة آلی الله علی نفسه الا یردّ سائلاً له فیها ما لم یسأل معصیة».
در سپیده دم پانزده شعبان سال ٢55 هجری قمری نوزادی چشم به جهان گشود که با آمدنش دنیا را سراسر نور فرا گرفت و چون آن کودک جحت الخلف بر روی زمین است و مایه ی خیر و برکت جهانیان، چرا که با ظهورش زمین را سراسر شادی و عدل پر خواهد کرد و ظلم و ستم برچیده خواهد شد برای همین نیمه شعبان، این شب مبارک ممکن است با شب قدر همسانی داشته باشد چرا که به بعضی اعمال شب قدر نیز در این شب توصیه شده است که انجام نیز آنها مستحب می باشد.
آیت الله جوادی آملی در باره سرّ نهانی که در مورد همتایی شب تولد امام عصر با شب قدر وجود دارد فرموده اند:
امام باقر (ع)در یک جلسه ی پرسش و پاسخ در باره مقام و منزلت شامخ نیمه شعبان فرموده اند که باشکوه ترین شب بعد از شب قدر شب نیمه ی شعبان است که خداوند در این شب عزیز بخشش خود را بر امتش روا داشته است و با بزرگواری و سخاوت خود بندگانش را مورد رحمت و آمرزش قرار می دهد پس اگر می خواهید دراین شب پر خیر و برکت به تقرب خداوند دست یابید پس در این شب بسیار تلاش کنید و اعمالش را به جای بیاورید چرا که خدواند مهربان خودش گفته است هیچ نیازمندی را تا زمانی که به گناه آلوده نگردد از رحمت بی کران خود محروم نمی کند.
انسان بی گناه و کامل که نمونه ی بارز آن اهل بیت هستند که در عدالت شبیه قرآن مجید می باشند و براساس حدیث متواتر ثقلین این دو یعنی اهل بیت و قرآن مجید به هیچ عنوان از هم جدا نیستند و همیشه و در کنار هم خواهند بود قرآن بیانگر کتاب تدوینی خداوند کریم و انسان معصوم و مبری از گناه بیانگر کتاب تکوینی خداوند می باشد .آنگونه که با نازل شدن قرآن در یک برهه ی زمانی مشخص ، آن شب معروف، ارزش و منزلت پیدا کرده و شب قدر می شود و با ظهور امام پاک و معصوم از منبع بی کران رحمت الهی بهره مند می گردد و در یک زمان خاص و مشخص آن شب ، به عنوان شب قدر تلقی می گردد و بعنوان یک شب پر فیض و برکت بدل می گردد و زمین و زمان نیز از این خیر و برکت سرشار می گردد.
طبق این گفته ها تولد امام معصومی که میلادش همزمان با شب قدر یکی است پس درستی و امامت او نیز باید با شب قدر برابری کند. آنچه که در مورد حضرت فاطمه ی زهرا و هم چنین تولد ولی عصر امام زمان (عج) مبنی بر تطبیق حقیقت صاحبان مبارک شب باشکوه قدر یا معرفی میلاد آنها به نام شب قدر عنوان شده است از اصل تمثیل است نه تعیین، همانطور که در دعای شب مبعث پیامبر (ص)از تجلی اعظم یا حقیقت باطن قرآن سخن می گوید :اللّهمّ إنّی أسئلک بالتجلّی الأعظم فی هذه اللیلة من الشّهر المعظّم والمرسل المکرّم.
تمامی روایاتی که از معصومان بزرگوار برجای مانده نیز بیانگر این مطلب است که یک پیوند و درهم تنیدگی عجیبی بین عترت و قرآن وجود دارد که حدیث ثقلین نیز این مسئله را که این دو از هم جدا نخواهند بود را به روشنی برای عالمیان آشکار کرده است این همیشگی بودن و جدایی ناپذیری در مقام معرفت نیز وجود دارد. امامان معصوم برای شناساندن خود از قرآم کریم کمک می گیرند و برای معرفی این کتاب آسمانی از حقیقت خودشان سخن می گویند زیرا هیچ یک از اینها را بدون آن یکی نمیتوان شناخت.