رسالت حضرت زینب (س)

 ناهید محمدیان- لزوم تأمّل و تعمّق در چیستی و چرایی تداوم و جاودانگی و رمز ماندگاری نهضت کربلا از جمله مسائلی است که در برهه­ های مختلف مورد توجه نخبگان جامعۀ اسلامی قرار گرفته است، لیکن باید گفت: حصول این مهم نتيجه آن حماسه ‏اى بود كه در فرداى شب عاشورا به وقع پیوست و روزهاى بعد به وسيله خيل اسرا تعقيب شد و كار به جايى رسيد كه حضرت زينب‏ كبرى (س) كه شب عاشورا طاقت تحمّل شنيدن خبر شهادت برادر را نداشت، روز يازدهم دست زير جسد خونين برادر كرد و كمى از زمين بلند نمود و عرض كرد: خداوندا اين قربانى را از خاندان پيامبرت قبول فرما!.
بانوی بزرگ کربلا و یاور امامان زمانه خویش ، همواره از مقام ولایت رفیع پشتیبانی نمود و رسالت وی در این راه در واقعه عاشورا و پس از آن تجلّی یافت و ایشان با صبر، مقاومت، شجاعت، صلابت، دلاوری و بیان خطبه های آگاهانه، افکار خفته را بیدار کرد و پیام شهادت سیدالشهدا(ع) و یارانش را به عالمیان رساند. رسالت حضرت زینب (س) در قیام عاشورا با شهادت امام حسین علیه السلام آغاز گردید. ایشان در مقابله با حکومت اموی و هدایت مردم، پنج نقش مهم را از خود نشان داد: اعلام نسبت شهدا و اسرا با رسول خدا، آگاهی بخشی نسبت به عمق جنایت یزیدیان در کربلا، آگاهی بخشی نسبت به جایگاه بنی امیه، محافظت از جان امام سجاد علیه السلام و فرهنگ سازی عزاداری سیدالشهداء
اگر بخواهیم تاریخی و مقطعی به نهضت عاشورا و نقش حضرت زینب (س) در آن بپردازیم؛ نهضت عاشورا در 3 مرحله قابل .بررسی است. مقدمات نهضت عاشورا، حرکت به مکه و نقش کلیدی و کم نظیر از نوع خود در مقدمات کربلا داشته است. در زمان مقدمات قریب به وقوع و هجرت از مکه به کربلا و خود عاشورا، در کل این جریان حضوری موثر داشته است. در مرحله دوم، همراهی ایشان با حضرت امام حسین (ع) در نهضت عاشورا هستند. آنچه که امام حسین (ع) در میدان رقم می زند، در پشت میدان نیز حضرت زینب (س) نهضت را رهبری و راهبری می کند و ثبات راه برای پیروزی نهضت الهی رقم می زند.
بعد از نهضت عاشورا که کماکان جان امام سجاد (ع) در خطر است به طوریکه به اراده و مصلحت الهی در زمان واقعه کربلا در بستر بیماری بودند، بعد از قیام عاشورا نیز ایشان در معرض خطر قرار دارند. نقش حضرت زینب (س) در محافظت از جان و سلامتی ایشان چه در زمان واقعه کربلا و بعد از آن بسیار موثر است.
در بخش سوم نهضت عاشورا، حضرت زینب (س) نقش اول و اصلی را بر عهده دارد. در این نقش حضرت زینب (س) حرف اول و آخر را می زند. از عصر عاشورا، ولایت مداری حضرت زینب (س) اقتضا می کرد تا از امام حسین (ع) تبعیت داشته باشند و به امر امام حسین (ع). از غروب عاشورا که به خیمه ها حمله کردند، حضرت زینب (س) نزد امام سجاد (ع) می رود و می فرمایند: «امام المسلمین؛ دشمن به خیمه ها حمله ور شده، بفرمایید چه کنیم؟ » ولایت مداری ایشان را نشان می دهد. امام سجاد (ع) نیز می فرمایند: اگر کسی می تواند، خود را نجات دهد. حضرت زینب (س) در آن شرایط اطاعت ولی امر مسلمین را داشتند و شرایط اقتضا می کرد که امام سجاد (ع) پشت صحنه باشد و حضرت زینب (س) در میدان باشند و بی نظیرترین هدایت گری یک جریان و مدیریت یک بحران را در پس حادثه عاشورا داشتند تا این کاروان را به سلامت در اربعین به کربلا برگرداندند. ماموریت اولیه حضرت زینب (س) تمام می شود و چهارمین نقش در حادثه عاشورا که همان آگاهی بخشی و بیداری جامعه است آغاز می شود و بسیاری از اتفاقات بعد عاشورا محصول آگاهی بخشی و بیداری بخشی حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) بود  به حق گفتند «کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود».