از عکس جلدِ فیلم تا خودش!

 بنیامین صادقی| شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که با تبلیغات اغراق گونه یک فیلم مواجه شده باشید؛ حتی در حدی که از عکس بازیگر دیگری روی جلد آن استفاده کرده باشند!اوایل دهه ۹۰ که هنوز سامانه‌های نمایش درخواستی پانگرفته بودند یکی از سرگرمی‌های مردم تماشای فیلم‌های تولیدی شبکه نمایش خانگی بود، اما به مرور نوعی سوءاستفاده و فریب مخاطب در آنجا اتفاق افتاد که به نظر می‌رسد این روزها به شکلی دیگر در برخی پلتفرم‌های اینترنتی در حال تکرار است.
یک زمانی تولید تله‌فیلم و عرضه آن در شبکه نمایش خانگی به شکل DVD رونق داشت و آثار خوبی هم ساخته می‌شد، اما بعد از مدتی تولید فیلم‌های شانه تخم‌مرغی، کیفیت محصولات این شبکه را از سکه انداخت و کار به جایی رسید که از چهره بعضی بازیگران محبوب میان مردم برای فروش بیشتر این فیلم‌ها استفاده می‌شد. این کار سبب شده بود مخاطبی که از روی عکس جلد فیلم، تصمیم به خرید آن گرفته وقتی به تماشا می‌نشیند با فیلمی مواجه شود که نه محتوایش ربطی به آن عکس دارد و نه از آن بازیگری که علاقه‌مند دیدنش بوده خبری باشد.
این اتفاق آنقدر ادامه داشت که صدای اعتراض خود بازیگران را هم بلند کرد و در یک مورد علی صادقی که بخاطر نقش‌های کمدی محبوبیتی زیاد در آن مقطع داشت و پرطرفدار بود، از این رویه گله کند. او سال 1393 با انتقاد از شیوه انتشار برخی فیلم‌هایی که با تصویر او در شبکه نمایش خانگی توزیع می‌شدند، از پخش‌کنندگان درخواست کرده بود، در استفاده از تصویر بازیگران طوری عمل کنند که توهین‌آمیز نباشد.
او گفته بود: بارها از طرف مردم مطرح شده که «چرا عکس تو روی جلد فیلم بوده اما در فیلم نبودی؟» در حالی که گاهی پیش آمده نقش کوتاهی در آن فیلم داشته‌ام، اما به گونه‌ای توزیع شده که انگار نقش اول بودم و همین اتفاق باعث می‌شود، تماشاگران اعتماد خود را به بازیگر از دست بدهند.
اما حالا که دیگر خبری از تولید این نوع فیلم‌ها و توزیع DVD نیست، ماجرا به نوعی دیگر در شبکه نمایش خانگی ادامه دارد؛ یعنی جایی که فیلم‌ها پس از اکران در سینما یا حتی بدون اکران در پلتفرم‌های اینترنتی بارگذاری و در ژانرهای مختلف تعریف می‌شوند. این پلتفرم‌ها دسته‌بندی‌های مختلفی را از کمدی و انیمیشن و کودک گرفته تا درام، اجتماعی، کمدی و تاریخی مشخص کرده‌اند و کار برای مخاطب بسیار راحت‌تر شده تا براساس علاقه خود در هر زمانی فیلم مورد نظر خود را انتخاب کند.
حال تصور کنید همانطور که برای بعضی مخاطبان ایسنا پیش آمده، در تعطیلات آخر هفته و در جمع خانواده تصمیم می‌گیرید طبق همان دسته‌بندی‌ معروف که برای مردم آشنا و جا افتاده است، یک فیلم کمدی را که از قضا فیلمی جدید هم است، برای تماشا انتخاب کنید اما در واقع با یک درام تلخ روبرو می‌شوید.
نمونه این اتفاق «بوتاکس» به کارگردانی کاوه مظاهری است که اخیرا در جشنواره‌های مختلف خارجی شرکت کرده و جایزه هم کسب کرده است. این فیلم در یکی از پلتفرم‌های معروف به عنوان اثری در ژانر درام و با برچسب خانوادگی و اجتماعی منتشر شده اما در یک پلتفرم معروف دیگر در دسته‌بندی کمدی و با عنوان‌های درام، کمدی و مهیج دیده می‌شود! در حالیکه با توجه به محتویات فیلم که اتفاقا فیلم خوبی است اما اثری مناسب برای یک جمع خانوادگی نیست و قطعا باید هشدار سنی داشته باشد اما نه تنها خبری از هشدار سنی نیست بلکه از آن به عنوان فیلم کمدی نامبرده شده است.