بهترین الگو

 مهنام اعلمی- از نظر عقلی، هیچ امری بی دلیل و بدون علّت واقع نمی شود. حال باید دید با آنکه همه ی رخدادهای تاریخ، پس از مدّتی فراموش می شوند، چرا واقعه ی کربلا با گذشت قرون و اعصار، به فراموشی سپرده نشده است؟ عقل پس از بررسی این نهضت عظیم، به این نتیجه می رسد که استمرار ماجرای کربلا، پشتوانه ی الهی دارد و امام حسین (علیه السّلام)، ارتباطی تنگاتنگ با ملکوت و ماوراء الطّبیعه دارد که حاضر است از جان خود و فرزندان خود بگذرد؛ ولی تسلیم ستم و کفرنشود و بنی امیّه را رسوا کند.
ادیان الهی برای نجات بشریت از گمراهی و جهل و هدایت آنها به سوی سعادت و خوشبختی آمده است. همه انبیاء و اولیاء الهی تلاش کردند تا برنامه ی زندگی انسانها را که خدای سبحان برای سعادت آنها مقرر فرموده، در جامعه بشریت پیاده سازند و بشریت را از جهالت و تاریکی به سوی حقیقت و نور هدایت کنند. پیامبران در طول تاریخ این رسالت مهم را به عهده داشتند و خود آنها نیز برای انسانها الگو بودند. به فرموده خدا در قرآن لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَ‌سُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ. براستی براى شما در اقتدا به‌ رسول خدا سرمشقی نیکوست. آنها آمدند تا صلح و دوستی و راه صحیح و اعتدال را به بشریت نشان دهند.اگر در جامعه بشری قوانین الهی حاکم شود، ظلم، کینه، حسد، دشمنی، افراط و تفریط و در یک کلمه جهالت از بین می رود. چون منشأ مشکلات جامعه بشری جهل است. وقتی جهل باشد جامعه تاریک خواهد شد و دشمنی در جامعه بشری رواج خواهد یافت. امام علی (ع) می فرماید: «الناس أعداء ما جهلوا» دشمنی مردم بخاطر جهل آنهاست.
حسین علیه السلام عصاره رسالت و میوه درخت امامت است که سیره اخلاقی او می تواند ترسیم کننده ارزشهای والای قرآنی باشد. اعتلای شخصیت اخلاقی امام حسین علیه السلام و استقلال شخصیت سیاسی اجتماعی آن حضرت، انعکاس گسترده ای در جامعه اسلامی آن روز داشت; به گونه ای که دشمنان و مخالفان وی نیز آن را باور داشتند.اباعبدالله علیه السلام پیش از هرچیز، «عبدالله » بود و عبودیت در تمام زوایای زندگی و رفتار و گفتارش آشکار بود. سیره او سازنده انسان و ترسیم کننده سیستم ارزش های اخلاقی است. به این حدیث شریف از زبان امام باقر علیه السلام بنگریم و چهره انسان های سوزنده و سازنده را ترسیم نماییم و سپس به نمونه هایی از سیره سازنده اخلاقی امام حسین علیه السلام بپردازیم:
امام باقر علیه السلام در ترسیم اسوه های شرآفرین و الگوهای برکت آفرین و رحمت بخش چنین می فرماید:«ان لله عبادا میامین میاسیر یعیشون و یعیش الناس فی اکنافهم و هم فی عباده مثل القطر، و لله عباد ملاعین مناکیر، لایعیشون و لا یعیش الناس فی اکنافهم، و هم فی عباده مثل الجراد، لایقعون علی شی ء الا اتواعلیه.»«همانا برای پروردگار بنده هایی است پربرکت و بامیمنت که خود خوش می زیند و مردم نیز در پرتو آنان زندگی خوشی دارند. آن ها در میان بندگان مانند بارانند. در برابر، انسان هایی هستند نفرین شده و نکبت بار که نه خود زندگی سالمی دارند و نه کسی از زندگی آنان بهره ای می گیرد. این گروه مانند ملخ هستند که جز نابودی و تبهکاری چیزی ندارند.»
امام حسین علیه السلام الگوی رحمت، رافت، کرامت و بزرگواری است که باران وجودش همگان را سیراب می سازد و شادابی و نشاط و حیات و حرکت می آفریند. نهضت و شهادت ایشان برای آزادی‌خواهان جهان، حتی افرادی که مسلمان نبودند الگوی زندگی، قیام و نهضت شده‌ است. در نتیجه هدف امام حسین(ع) از این هجرت که از مدینه به مکه رفتند و از مکه به کوفه آمدند و جهاد کردند، به شهادت رسیدند و در پایان اسارت اهل بیت، همان است که خودشان فرمودند؛ ابتدا آنکه امت را از انحراف و فساد که در جامعه پیش آمده‌ است، رهایی بخشند و همچنین امر به معروف و نهی از منکر کنند. گاهی انسان با زندگی خود و گاهی با شهادت می‌تواند اهداف را به نتیجه برساند که امام حسین(ع) با شهادت خود به این نتایج رسید.
اگر بخواهیم امام را الگوی خود قرار دهیم، دو نکته را می‌توانیم نصب العین خود کنیم. نخست سیره عملی و دوم سخنان ایشان که هر دو در کتاب‌های مفصل با عنوان «موسوعَةُ کَلِماتِ الامامِ الحُسَین علیه‌السّلام» یعنی مجموعه سخنان امام حسین‌(ع) به زبان عربی منتشر شده است. سیره امام حسین(ع) عمل ایشان است که گاهی حرفی را بیان می‌کنند و می‌گویند امام اینگونه فرمود، یا کاری را انجام می‌دهند که گفته می‌شود امام اینگونه عمل کرد. اگر این دو را در زندگی، گفتار و عمل پیاده کنیم می‌توانیم ایشان را الگوی زندگی خود قرار دهیم.