از دانلود فیلم ها بترسیم یا نترسیم ؟

 حالا که جشنواره چهاردهم و مجازی سینما «حقیقت» با نمایش آنلاین فیلم‌ها به پایان رسیده، می‌توان این سوال را پرسید که آیا سال آینده و به شرط پایان دوران کرونا، این شیوه برگزاری چقدر مورد استقبال مستندسازها قرار می‌گیرد؟
مدت‌ها پیش از شروع جشنواره سینما حقیقت، گمانه‌زنی های مطرح بود که به دلیل نبود راهی مطمئن برای حفظ امنیت فیلم‌ها در نمایش آنلاین، آیا فیلمسازها حاضر به شرکت دادن فیلم‌های خود در جشنواره هستند یا خیر؟
دست اندرکاران جشنواره که رویدادهای دیگر سینمایی را در حوزه مستند بررسی کرده و تصمیم قاطع به برگزاری آنلاین آن داشتند، به مستندسازان اعلام کردند راه قطعی برای جلوگیری از کپی فیلم‌ها وجود ندارد، اما این امیدواری را داشتند که به دلیل نبود بازار اقتصادی سودآور در سینمای مستند، نه تنها ضربه‌ای به آثار این دوره از جشنواره وارد نشود بلکه سبب فرهنگ‌سازی برای دیدن نسخه مجاز فیلم‌ها، خرید بلیت و همچنین جذب مخاطب بیشتر شود.
اگرچه نتیجه این سرمایه گذاری فرهنگی از سوی مدیران سینمایی و نیز مستندسازان در آینده بیشتر مشخص می‌شود، اما اتفاقاتی در این میان رخ داده که اشاره به آن‌ها می‌تواند برای برنامه‌ریزی و استفاده از خدمات آنلاین در حوزه نمایش سینمای مستند کمک‌کننده باشد.
یکی از اولین مسائلی که در نخستین روز جشنواره فیلم حقیقت به چشم آمد، ضعف زیرساخت‌های اینترنتی در کشور بود که نشان می‌داد نه تنها در شهرهای مختلف کشور امکان دسترسی راحت به اینترنت و تماشای فیلم‌ها بدون قطع و وصل شدن پیاپی وجود ندارد، بلکه حتی در  همین پایتخت هم این مشکل سبب برهم خوردن آرامش بعضی تماشاگرانی شد که در روز اول، بیننده فیلم‌های جشنواره در پلتفرم‌های کمتر شناخته شده بودند و همین سرعت کم برخی را به سمت دانلود فیلم سوق داد تا دست‌کم راحت‌تر فیلم ببینند.
یکی از سازندگان فیلم‌های مستند این دوره از جشنواره که فیلمش را از سایت مربوط به «خانه جشنواره» دانلود کرده بودند، به خبرنگار ایسنا گفت، یکی از همکارانش با او تماس گرفته و گفته به دلیل سرعت پایین اینترنت و قطع شدن مداوم فیلم در حین تماشا، آن را دانلود کرده تا بعدا راحت تماشا کند. این کارگردان آنقدر از این اتفاق و راحت انجام شدن دانلود شوکه شده بود که از پخش فیلمش در پلتفرم‌های مردمی که ابراز پشیمانی می‌کرد. با این حال تاکنون خبری رسمی از پخش غیرمجاز و گسترده فیلمی از جشنواره گزارش نشده است.
در مقابل کسانی که از بابت امنیت فیلم خود نگران بودند، عده ای دیگر که تعدادشان هم کم نیست، براین باورند که نمایش آنلاین فیلم‌های مستند برای دوره‌های بعد جشنواره حتماً باید در کنار بخش فیزیکی وجود داشته باشد.
میثم صبوحی کارگردان مستند «حلب دریا ندارد» در در این‌باره می‌گوید: تمام لطف جشنواره به حضوری برگزار شدن آن است. جشنواره حقیقت هر سال محفلی است برای دیدن مستندسازان، فیلم‌ها و مخاطبان. چنین فضایی برای فیلم‌های مستند خیلی کم پیش می‌آید هر چند امسال چاره دیگر نبود و آنلاین بودن، بهتر از برگزار نشدنش بود.
او افزود: این شیوه خوبی‌هایی هم داشت و برای من بسیار جالب بود که فیلم ها را با آرامش و در فضای راحتی دیدم. حتی می‌توانستم بعضی‌ها را چند بار ببینم و مجبور نبودم به سالنی بروم که نمی‌دانستم اصلاً جا دارد یا نه. البته پیش از دیدن فیلم‌های ایرانی هر روز کارهای بخش‌بین‌الملل را که یکی از ویژگی‌های جذاب جشنواره بود می‌دیدم.