صفحه اول
اکونومیست نوشت: سروصدای بزرگ سال ۲۰۲۵ مربوط به رئیسجمهور دونالد ترامپ بوده است. او با صدور سیلی از فرمانهای اجرایی، به هدفی پس از هدف دیگر حمله کرد. با کمک ایلان ماسک، کوشید بوروکراسی فدرال را از هم بپاشد. در «روز آزادی»، قواعد تجارت را از نو نوشت. در سراسر جهان، هم صلح تحمیل کرد و هم جنگ را تهدید نمود. در ادامه این مطلب آمده است: با این حال، بزرگترین برنده، رئیسجمهور شی جینپینگ بوده است. امسال چین تلاش آقای ترامپ برای وادار کردن آن به نمایش تسلیم از طریق تعرفهها را ناکام گذاشت. با برگرداندن ورق، آقای شی نشان داد که آمریکا تا چه اندازه در عمل به سیاستهای چین وابسته است. در این دور از نبرد ابرقدرتها برای برتری در قرن بیستویکم، این چین بود که پیروز شد. سال ۲۰۲۵ قدرت گلوگاههای صنعتی چین را آشکار کرد. سهم چین از ارزش افزودهٔ تولید جهانی از یکسوم فراتر رفته و به آن این توان را میدهد که زنجیرههای تأمین جهانی را در یک شب مختل کند. در فناوریهای سبز، شرکتهای چینی بین ۶۰ تا ۸۰ درصد مواد اولیه، قطعات و محصولات نهایی پنلهای خورشیدی، توربینهای بادی و خودروهای برقی را تأمین میکنند. «دیپسیک» نشان داد که چین در حوزهٔ هوش مصنوعی چه تواناییهایی دارد، با وجود همهٔ تلاشهای آمریکا برای زمینگیر کردن آن. شرکتهای داروسازی چین اکنون تقریباً به اندازهٔ همتایان آمریکایی خود کارآزماییهای بالینی انجام میدهند — و سریعتر هم عمل میکنند. دو دهه پیش، شرکتهای غربی برای بهرهبردن از تولیدکنندگان ارزان و بازار عظیم چین در آن کشور سرمایهگذاری میکردند. امروز، آزمایشگاههای خود را آنجا میسازند. در سال ۲۰۲۵، آقای شی نشان داد که حاضر است از سلطهٔ چین نه فقط بهعنوان منبع ثروت، بلکه بهعنوان ابزار قدرت استفاده کند. محدودیتهای او بر صادرات عناصر نادر خاکی نمونهای است از اینکه چین چگونه میتواند وابستگی دیگر کشورها را به سلاح تبدیل کند. یافتههای این ماه مؤسسهٔ سیاست راهبردی استرالیا نشان میدهد که چین در ۶۶ حوزه از ۷۴ حوزهٔ پژوهشی، از نظر سهم مقالات علمی کلیدی، پیشتاز است.