صفحه آخر
«ما طراحان مد و لباس شاید در رویدادهایی مانند جشنواره های فرهنگی و هنری به دلیل خط قرمزها نتوانیم لباس سلبریتی ها را پوشش دهیم؛ به دلیل اینکه یک بخش از آن به انتخاب خود هنرمندان ما مرتبط باشد و یک بخش دیگر، دیگرانی که آنجا هستند با فرهنگ ما خیلی سنخیت نداشته باشند، ولی جام جهانی و المپیک رویدادهایی جهانی هستند که طراحان مد و لباس ما می توانند اتفاقا کارهایشان را نمایش دهند و عرض اندام کرده و روی آن سرمایه گذاری کنند.» جملات بالا را یک پژوهشگر مد و لباس و مدرس دانشگاه عنوان می کند. این روزها همچنان که مسابقات المپیک در حال برگزاری است، طراحی لباس کاروان اعزامی ایران به المپیک در بین طراحان مد و لباس و کارشناسان این عرصه محل بحث و مناقشه است؛ اینکه چرا در رویدادی مهم مثل المپیک نمی توانیم در طراحی لباس ها به نتایج و تصاویر دلخواه برسیم. مگر چند رویداد در طول سال داریم که می تواند ویترینی برای برندها و لباس های ملی ایران باشد. بسیاری از طراحان مد و لباس در کشور، در هر دوره تلاش می کنند در رویدادی همچون المپیک بتوانند فضا و بستری برای بهترین های ایران را در زمینه طراحی لباس فراهم کنند، اما در نهایت خروجی همچنان با انتقادهایی همراه است. محسن ناصری ـ طراح مد و لباس و مدرس دانشگاه ـ در گفت و گویی در پاسخ به اینکه چرا در رویدادهای مختلف نمی توانیم ویترین درستی از لباس ها و برندهای ایرانی را در دنیا به نمایش بگذاریم؟ یادآور شد: در المپیک ۲۰۰۸ پکن بود که من هم طرحی را ارائه دادم. آسیب شناسی این قضیه پیچیده و ناراحت کننده است. مهمترین دلیل آن مدیریتی است که متاسفانه در همه ی زمینه ها گریبانگیرمان است. این کارشناس در عرصه مد و لباس تصریح کرد: با توجه به اینکه طراحان بسیار بسیار خوبی در داخل و خارج از کشور داریم که برند دارند و حرفه ای کار می کنند، متاسفانه اعتماد کردن و سپردن کار به کاردان در کشور ما ضعیف است. من چندین دوره است که طرح نمی دهم چراکه پس از ۲۰ سال فعالیت در این زمینه در نهایت به این نتیجه می رسی که اصلا کار نکنی و از گردونه خارج شوی. سال ۷۹ لباس فارغ التحصیلی دانشگاه هنر را طراحی کردم و هنوز هم همچنان می پوشند و طرح موجود است؛ امثال من هم زیاد هستند. ناصری با اشاره به اظهار نظر برخی افراد که برای لباس کاروان اعزامی ایران به المپیک توکیو طرح ارائه کرده بودند، گفت: این دوستان مطرح می کردند داوری طرح ها پروسه وبی داشت. چینش این داوری، هم از حوزه صنعت، هم دانشگاهی و همه حوزه ها را دربرمی گرفته است ولی متاسفانه این دوستان هم شوکه شده بوده که چگونه یکدفعه این طرح تایید شد. دوستانی که طرح ارائه داده بودند، مطرح کردند طرحی که برای خانم ها طراحی شده بود از یک مرحله ای به بعد وارد مرحله داوری شده و همه نگاه ها به سمت آن لباس رفته است. از طرفی یکسری لابی گری هایی هم وجود دارد. به نوعی که یکی از دوستان می گفت با او تماس گرفتند و پیشنهاد دادند یکسری طرح روی کارهایت انجام بده ما طرح را در رده های کارهای برتر می بریم. این مدرس دانشگاه به حرف هایش اضافه کرد: متاسفانه اینگونه نگاه های غیرتخصصی وجود دارد که به کار لطمه می زند. در صورتی که کشور ما در این زمینه بسیار بسیار غنی است، اما می بینید کشوری مثل افغانستان که با آنها اشتراکات فرهنگی هم داریم، چه طراحی زیبایی داشتو حال ما وارد بحث کشورهای توسعه یافته نمی شویم که طرح های خوبی داشتند و برندهای خوبی برایشان کار کرده بودند و البته یکسری کارها هم خوب نبودند. ولی انتظار می رود با توجه به اینکه ایران شاخصه های فرهنگی بسیار بالایی دارد حداقل از این شاخصه ها استفاده بشود.