خوانش جدید از وصیت‌نامه تختی

   امروز پنجاه و سومین سالگرد درگذشت جهان پهلوان تختی است. هر سال علاوه بر مسئولان ورزش، پیشکسوتان و قهرمانان کشتی؛ جمع کثیری از مردم در ابن بابویه خانه ابدی تختی بزرگ گرد هم می‌آیند و به یاد جوانمردی و مردانگی او، فاتحه‌ای می‌خوانند.
هرسال همچنین فدراسیون‌های کشتی وقت، مراسم ضرب و زنگ و سخنرانی و... برگزار می‌کنند. سال گذشته نیز در ابن بابویه صندلی چیده شده و مراسمی چند ساعته برای سالگرد درگذشت قهرمان پر آوازه کشتی ایران و جهان برگزار شد، اما امسال به خاطر مخالفت ستاد مقابله با کرونا و فرمانداری تهران با تجمع در آرامگاه تختی و برای حفظ سلامت مردم، تجمعی در کار نخواهد بود اما طبق رایزنی دبیر فدراسیون کشتی، با اجرای ضرب و زنگ مرشد و قرائت فاتحه بر مزار قهرمان المپیک 1956 ملبورن موافقت شد.
۲۹ اردیبهشت ماه سال گذشته همزمان با اولین سالروز افتتاح موزه ملی ورزش در محل کمیته ملی المپیک، برای نخستین بار در تاریخ ورزش ایران از وصیت نامه جهان پهلوان غلامرضا تختی رونمایی شد.این وصیت نامه با همکاری خانواده مرحوم تختی و شخص بابک تختی پسر وی به صورت «امانت» در اختیار کمیته ملی المپیک قرار گرفت تا در محل موزه ملی ورزش نگهداری شود.
همزمان بخش‌هایی از متن این وصیت نامه که گویای شخصیت استثنایی و جاودانه مرحوم غلامرضا تختی است، خوانش و اعلام عمومی شد اما به دلیل گذشت بیش از نیم قرن از نگارش وصیت نامه که بر کیفیت نسخه کاغذی آن تاثیر مستقیم گذاشته، این اقدام به صورت جزئی انجام شد.
در همین راستا کمیته ملی المپیک طی ماه‌های گذشته مرمت وصیت نامه جهان پهلوان تختی را در دستور کار قرار داد تا خوانش دقیق آن امکان پذیر شود. این اقدام با اطلاع خانواده مرحوم تختی، همراهی مستقیم وکیل آنها و با همکاری موزه ملی ایران و از طریق ارائه نسخه اصل وصیت نامه به این موزه انجام شد.
بعد از گذشت چند ماه کار «مرمت و خوانش دقیق» وصیت نامه جهان پهلوان تختی به پایان رسیده است. قرار است امروز همزمان با پنجاه و سومین سالروز مرگ جهان پهلوان تختی نتیجه این اقدام اعلام شود.محسن میر سرپرست موزه ملی ورزش در گفتگو با خبرنگار مهر این موضوع را اعلام و تایید کرد.
طبق آنچه در وصیت نامه مرحوم غلامرضا تختی - بر اساس خوانش اولیه- به آن اشاره شده، این وصیت نامه به تاریخ «به تاریخ شانزدهم دی ماه یک هزار سیصد و چهل و شش خورشیدی برابر پنجم شوال یک هزار و سیصد و هشتاد و هفت قمری» یعنی یک روز پیش از مرگ وی تنظیم شده بود.
در این وصیت نامه مرحوم تختی با اشاره به اطلاعات شناسنامه‌ای خود مبنی بر «فرزند رجب به شماره شناسنامه ۵۰۰ از بخش طهران ساکن تجریش» و تاکید بر صحت بدن و کمال عقل و شعور و اقرار به حقانیت خداوند متعال و تصدیق بر رسالت حضرت خاتم الانبیا (ص) و شهادت بر خلافت و امامت حضرت علی ابن ابی طالب علیه السلام و یازده فرزند ائمه معصومین از افرادی مانند محمد مهدی تختی به عنوان برادر ابوینی و همچنین خدیجه تختی و نرگس تختی به عنوان خواهران ابوینی نام برده و در مورد برخی اموال غیرمنقول هم اطلاعاتی ارائه کرده است.
جهان پهلوان تختی مثل خیلی از بچه محل‌های خود در خانی‌آباد تهران، تحصیلاتش را تا مدارج بالا ادامه نداد و تنها ۹ سال در دبستان و دبیرستان منوچهری خانی‌آباد تحصیل کرد. او در خصوص دوران درس و مدرسه خود هم گفته بود: «خاطرات زیادی از دوران تحصیلم ندارم و هیچ وقت شاگرد اول نشدم، اما زندگی در میان مردم کوچه و بازار درس‌هایی به من آموخت که معتبرترین دانشگاه‌ها هم نمی‌توانست این چنین به من درس زندگی دهد. زندگی به من آموخت مردم را دوست بدارم و در حد توان به آنان کمک کنم»
به گواه بسیاری از پیشکسوتان و رفقای نزدیک تختی، او به هیچ عنوان اهل انتقاد و یا درد دل با رفقا و بروز دادن روحیاتش نبود و شاید همین مورد باعث انزوا و سکوت او شده بود. اما همین مرد آرام، توانست در عمق ذهن و دل مردم ایران جاودانه شود و تأثیری بی‌بدیل از رفتار و منش پهلوانی خود بر تاریخ پرفراز و نشیب ورزش ایران زمین بر جای بگذارد.
در نهایت باید به این نکته نیز اشاره داشت که تختی به عنوان نخستین ورزشکار ایرانی در چهار المپیک شرکت کرد. رکوردی که سال‌ها بعد تنها توسط امیررضا خادم از المپیک ۱۹۸۸ سئول تا ۲۰۰۰ سیدنی تکرار شد.