صفحه آخر
در شرایطی که فیلم «پیرپسر» پرمخاطب‌ترین فیلم روزهای اخیر سینماست، اخیراً حاشیه‌های برای این فیلم ایجاد شده است. این فیلم اقتباسی آزاد از چند شاهکار ادبی دنیا است که تماشاگر را به دل عشق، حسرت، پدرکشتگی و مفلوکی شخصیتی به‌نام غلام باستانی، دو پسر جوانش و مستأجرشان می‌برد که زنی جوان است. و حاشیه‌های این روزهای این فیلم گمانه‌زنی‌هایی را در مورد توقف اکران این فیلم ایجاد کرده است. * واکنش سخنگوی دولت پس از تماشای فیلم «پیرپسر» فاطمه مهاجرانی در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «دیشب در سینما سروش، فیلم پیرپسر را دیدم. روایتی جسورانه از زخمی که اگر نبینیمش، درمان نمی‌شود. هنر قرار نیست همیشه دل‌نشین باشد؛ گاهی فقط قرار است ما را وادار به فکر کند. فضای فرهنگی باید مجال گفت‌وگو بدهد، نه حذف.» * بیانیه تشکل‌های سینمایی برای حاشیه‌های «پیرپسر» تعدادی از صنوف سینمایی با بیان اینکه امنیت روحی روانی و حرفه‌ای اهالی فرهنگ یکی از عناصر وفاق و وحدت ملی است، ناسزاگویی‌های اخیر نسبت به یک فیلم را نشانه‌ای برای تضعیف دولت و باج‌خواهی‌های پس پرده دانستند. فیلم سینمایی «پیرپسر» که دو روز پیش از حمله و تجاوز اسرائیل به ایران (از ۲۱ خرداد) بر پرده سینماهای کشور رفت، در این روزهای پساجنگ پرمخاطب‌ترین فیلم سینماها بوده است. این فیلم به کارگردانی اکتای براهنی سال ۱۴۰۰تولید شد و سال گذشته پس از صدور پروانه نمایش و انجام یکسری اصلاحات وارد شده، در بخش ویژه جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. اکران تک سانس این فیلم در جشنواره با تحسین مخاطبان و منتقدان همراه بود و پس از آن فیلم در بهار امسال با پروانه نمایش سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به اکران عمومی درآمد. اما در روزهای گذشته برخی نقدها نسبت به این فیلم واکنش‌برانگیز شده و برهمبن اساس تعدادی از صنف‌ها و تشکل‌های سینمایی در بیانیه‌ای تاکید کرده‌اند که سینما جای تسویه حساب سیاسی نیست. متن این به نام شورایعالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران متشکل از انجمن تهیه‌کنندگان مستقل، انجمن کارفرمایی تهیه‌کنندگان (اکت)، جامعه صنفی تهیه‌کنندگان، انجمن تهیه کننده/کارگردانان سینمای ایران، و همچنین انجمن سینماداران ایران و کانون پخش کنندگان سینمای ایران تنظیم شده، به شرح زیر است: «"فرهنگ و پیرپسران سیاست! " در روزهای اخیر شاهد یک رشته واکنش‌های صرفا جنجالی و احساسی نسبت به نمایش فیلم سینمایی «پیرپسر» هستیم. سطح و میزان این حجم از تندی و جسارت، حیرت‌آور و شائبه‌برانگیز است؛ آن‌هم با ادبیاتی غیرمتعارف که بی‌درنگ با واکنش تند و صریح اکثر مردم و دوستداران سینما مواجه شد. به چالش کشیدن بنیان‌های حقوقی و قانونی، مشروعیت نهادها و حوزه‌های برآمده از قانون اساسی را زیر سوال خواهد برد. چگونه است که همه مجوزهای حوزه‌های غیرفرهنگی از مشروعیت برخوردارند و حکم سند بالادستی دارند، اما مجوزهای رسمی حوزه فرهنگ مدام و پیوسته نامعتبر معرفی می‌شوند؟ چگونه است که برای احداث یک مجموعه صنعتی مدیران سیاسی و اجرایی به اعتبار یک برگ مجوز رسمی در برابر طوفانی از اعتراض و مخالفت آشکار گروه‌های مردمی ایستادگی کرده و هیچگونه اخلال در سرمایه‌گذاری و برنامه توسعه را برنمی‌تابند!؟ چگونه است که با استناد به مجوزهای محلی بزرگترین پروژه‌های تجاری شکل می‌گیرند و بی‌توجه به انتقادات وسیع و ملی تمامی این طرح‌ها محقق می‌شوند!؟ سینما و عرصه نمایش یکی از ارکان توسعه‌اند. آیا در برنامه و اسناد بالادستی به سرمایه‌گذاری‌های فرهنگی توجهی شده است؟ آیا برنامه‌نویسان و مجریان سهمی برای سینما قائل شده‌اند؟ تضعیف نهادهای قانونی و ارکان حقوقی به نفع مصالح و منافع کشور نیست. درجایی که تولید، پخش و اکران یک فیلم سینمایی از سازوکاری قانونی برخوردار است و سینماگران برای اکران هر فیلمی تمام مراحل قانونی را طی می‌کنند، خلال و تشویش، امنیت روحی روانی محیط فرهنگ را مخدوش می‌کند. سینمای ایران در طول این قرن، دوشادش مردم و مستقل از منازعات سیاسی، سرافراز و پربار و پرافتخار حضور داشته و نقش خلاق و تاریخی خود را ایفا کرده است. سینمای ایران به هیچ وجه سزاوار ناسزا و درشت گویی و هتاکی نیست. این حجم از نفرت‌پراکنی هیچ ارتباط معنایی با نقد ندارد. به نظر می‌رسد موضوع فراتر از ارزیابی فنی و کیفی آثار سینمایی است. نشانه‌ها برملا می‌سازند که هدف تضعیف دولت مستقر و باج‌خواهی‌های پس پرده است. این یک نسخه کلیشه‌ای است که با غوغاسالاری و فشار، دولت مستقر در استفاده از تصمیمات راهگشا و مترقیانه‌تر در عرصه سینما، وادار به عقب نشینی شود. هشدار می‌دهیم که برخوردهای غیرمتعارف اخیر موجب فرارسرمایه‌های مادی از بازار کار خواهد شد و همچنین زمینه دلزدگی یأس و بیکاری بخش مهمی از اصناف و مشاغل فرهنگی را مهیا می‌کند. امنیت روحی روانی و حرفه ای اهالی فرهنگ یکی از عناصر اصلی وفاق همگرایی و وحدت ملی است. جامعه سینمایی کشور این حجم از بی‌مهری و ناسپاسی را برنمی‌تابد و به گردانندگان اینگونه تسویه‌حساب‌های سیاسی توصیه می‌کند سینما را وجه‌المصالحه اغراض گروهی و محفلی خود قرار ندهند، ضمن اینکه از نهادهای نظارتی و مسئول انتظار دارد تا در برخورد با این سرکشی‌ها مطابق قانون برخورد جدی و موثر صورت پذیرد.» * مدیر یک پردیس سینمایی: رونق سینمای اجتماعی با «پیرپسر» مدیر یکی از سینماهای شهر تهران بیان کرد، سینمای اجتماعی با اکران فیلم «پیرپسر» در روزهای پس از جنگ رونق گرفته است و با وجود فیلم‌های کمدی مخاطبان بیشتری از این نوع فیلم‌ها استقبال می‌کنند. فرشته فکری - مدیر پردیس سینمایی پرده طلایی که در شهرک ولیعصر تهران واقع شده- گفت: در دوران جنگ ۱۲ روزه به‌صورت طبیعی میزان تماشاگران سینما کاهش چشمگیری پیداکرده بود، اما با این حال بسیاری از سینماها ازجمله پردیس سینمایی پرده طلایی تهران همچنان به فعالیت خود ادامه دادند. همچنین با فرارسیدن ماه محرم و روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی، سینماها به مدت پنج روز تعطیل شدند ولی پس‌ازآن شرایط به گونه‌ای پیش رفته که سینماها دوباره فعالیت‌های روزانه خود را مانند سابق در پیش بگیرند. خوشبختانه از روز پنجشنبه هفته گذشته تاکنون روال عادی بر سینماها و میزان استقبال تماشاگران حاکم شده است و مخاطبان مشتاق به سینمای ایران، بار دیگر به حضور در سالن‌ها رغبت نشان دادند. او افزود: در روز سه‌شنبه، همزمان با طرح فروش بلیت نیم‌بها، آمار تماشاگران باز هم افزایش پیدا کرد و پس از مدت‌ها شاهد بودیم که یک فیلم اجتماعی یعنی «پیرپسر» بیش از آثار کمدی توانست توجه مخاطبان را به خود جلب کند و آمار فروش بیشتری را نسبت به این فیلم‌ها به ثبت رساند. وی با اشاره به مزیت‌های پردیس‌های سینمایی چند سالنه برای اکران همزمان فیلم‌های بیشتری که در معرض انتخاب مخاطبان قرار می‌گیرد، بیان کرد: در چنین مجموعه‌هایی می‌توان سانس‌های بیشتری را برای هر فیلم در نظر گرفت و این می‌تواند باعث افزایش فروش فیلم‌های مختلف شود. در شیوه سانس‌بندی در تلاش هستیم که در ساعت ابتدایی روز نوبت‌های بیشتری را در اختیار فیلم‌های کودک و نوجوان و سینمای انیمیشن قرار دهیم و به صورت کلی برنامه‌ریزی در خصوص ساعات شروع فیلم‌ها را به‌گونه‌ای سامان دهیم که افراد یک خانواده یا جمع بتوانند بنا بر سلیقه شخصی خود، فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و همگی در ساعتی یکسان از سالن‌ها خارج شوند. این موضوع باعث می‌شود تا افراد حاضر در سنین کودک و نوجوان که به تماشای آثار بزرگ‌سال علاقه‌ای ندارند نیز بتوانند به تماشای فیلم‌های مختص به گروه سنی خود بنشینند. به گفته این مدیر سینمایی «معمولاً سینماهای تک سالن دارای تعداد صندلی‌های بیشتری هستند و در شرایط فعلی، پر شدن عمده ظرفیت این سالن‌ها کار بسیار دشواری است به همین دلیل این روزها در ساخت پردیس‌های سینمایی تلاش می‌شود تا در هر سالن ظرفیت‌های متفاوتی در نظر گرفته شود و با توجه به میزان استقبال مخاطبان از هر فیلم، سالن مناسب در اختیار آثار قرار می‌گیرد. این موضوع باعث می‌شود تا سینما داران نیز کم‌تر دچار خسارت مالی شوند. این روزها دیگر مخاطبان کلان‌شهرها از سینماهای تک سالن استقبال چندانی را صورت نمی‌دهند.» فکری با اشاره به لزوم در نظر گرفتن رشته‌ای دانشگاهی در خصوص مدیریت مجموعه‌های سینمایی گفت: به نظرم نیاز است تا رشته‌ای در این خصوص تعریف شود تا شاهد به‌کارگیری رویکرد حرفه‌ای‌تری در مدیریت سالن‌های سینما در سطح کشور باشیم. مدیر یک سینما و مجموعه پرسنل آن باید به آداب برقراری ارتباط با مشتریان مسلط باشند و این موضوع خود دارای ریزه‌کاری‌های بسیاری است که تحصیل در رشته‌ای مرتبط با امر مدیریت سینما می‌تواند این خلأ را پر کند. به‌طور حتم برگزاری دوره‌های آمورشی کوتاه‌مدت برای مدیران و پرسنل سینماها می‌تواند تا حد زیادی مشکلات این بخش را مرتفع کند. در بسیاری از کشورهای جهان، شرط اصلی مدیریت یک مجموعه سینمایی داشتن تحصیلات مرتبط با این زمینه شغلی است که متأسفانه این موضوع در ایران نادیده گرفته می‌شود. مدیریت سینما با چالش‌های بسیاری همراه است و ضرورت دارد تا مدیران سینمایی با ترتیب دادن دوره‌های مختلف تلاش کنند تا زمان تدوین یک‌رشته دانشگاهی مرتبط، خلأهای موجود در این بخش را پوشش دهند.