آرامش برای عبور از استرس های جنگ

 فتانه امیرشاهی- در روزهایی که صدای اخبار ناگوار، فضای کشور را دربر گرفته و بسیاری از مردم با نگرانی و اضطراب روز را به شب می‌رسانند، مدیریت استرس در زمان جنگ به یکی از مهم‌ترین نیازهای روانی ما تبدیل شده است. ذهن ناآرام، احساس ترس، بی‌خوابی و ناامنی، همگی واکنش‌های طبیعی بدن نسبت به شرایط جنگی هستند. اما آیا می‌توان در میانهٔ بحران، آرامش ذهن را حفظ کرد و اجازه نداد ترس کنترل زندگی‌مان را به دست بگیرد؟ پاسخ، بله است.
حفظ آرامش در دوران جنگ برای حفظ سلامت جسم و روان اهمیت زیادی دارد. در چنین شرایطی، اضطراب و استرس طبیعی است اما یادگیری روش‌های ساده برای آرام ماندن، کمک می‌کند بهتر تصمیم بگیریم و مراقبت بهتری از کودکان در بحران های جنگی داشته باشیم.
در شرایط بحرانی، سیستم عصبی بدن به طور طبیعی وارد حالت "هشدار" می‌شود. مغز انسان در این حالت، تهدید را تشخیص داده و واکنش‌هایی مانند فرار، حمله یا انجماد  را فعال می‌کند. اما اگر این وضعیت طول بکشد و کنترل نشود، منجر به اختلالات روانی مانند اضطراب مزمن، افسردگی، یا اختلال استرس پس از سانحه خواهد شد. برای پیشگیری از این وضعیت‌ها، رعایت نکات زیر ضروری است.
احساسات پاسخ‌های طبیعی سیستم لیمبیک (بخش احساسی مغز) به موقعیت‌های تهدیدآمیز هستند. سرکوب آن‌ها باعث افزایش تنش در ناخودآگاه و بروز علائم روان‌تنی (مانند سردرد، دل‌درد، بی‌خوابی) می‌شود.
به خود اجازه دهید گریه کنید، بنویسید، یا با کسی صحبت کنید. گفت‌وگو درباره احساسات، باعث پردازش شناختی آن‌ها در قشر پیش‌پیشانی مغز و کاهش شدت آن‌ها می‌شود.
دریافت بیش از حد اطلاعات و اخبار از منابع تصویری و متنی باعث تحریک بیش از حد آمیگدالا (مرکز ترس مغز) می‌شود و سیستم عصبی را در حالت آماده‌باش دائمی قرار می‌دهد.
تنها در ساعات خاصی از روز اخبار را از منابع معتبر و محدود و قابل اعتماد دنبال کنید و پس از آن آگاهانه حواس خود را به فعالیت‌های روزمره معطوف کنید.
ساختار زندگی و فعالیت‌های روزمره، به مغز پیام کنترل و امنیت می‌دهد. این موضوع ، باعث تنظیم احساس آرامش می‌شود.
حتی در شرایط بحرانی، خواب کافی، وعده‌های غذایی مشخص، فعالیت فیزیکی سبک و کارهای روزمره کوچک مثل مطالعه یا مرتب کردن محیط اطراف، بسیار مفید است.
تعاملات اجتماعی مثبت باعث ترشح هورمون‌های آرام‌بخش مانند اکسی‌توسین و سروتونین می‌شود که تعادل هیجانی را بهبود می‌بخشد و احساس حمایت را افزایش می‌دهد.
با دوستان، اعضای خانواده یا گروه‌های حمایتی صحبت کنید، حتی اگر فقط چند دقیقه در روز باشد. تنهایی، اضطراب را تشدید می‌کند.
تمرینات تنفسی، مدیتیشن، دعا، حرکات یوگا یا پیاده‌روی باعث فعال‌سازی سیستم عصبی پاراسمپاتیک می‌شود که وظیفه بازگرداندن بدن به حالت آرام دارد.
تکنیک تنفس ۴-۷-۸ را امتحان کنید: ۴ ثانیه دم، ۷ ثانیه نگه‌داشتن، ۸ ثانیه بازدم. این تمرین می‌تواند ضربان قلب را کاهش داده و اضطراب را مهار کند.
استفاده از الکل، مواد مخدر یا حتی مصرف بیش از حد قهوه باعث تحریک سیستم عصبی مرکزی و ایجاد نوسانات شدید خلقی می‌شود.
به جای راهکارهای فوری و آسیب‌زا، از روش‌هایی مثل صحبت با یک دوست، نوشیدن دم‌نوش‌های آرام‌بخش یا نوشتن احساسات در دفتر استفاده کنید.
خودمهربانی یا خود شفقتی، باعث کاهش فعالیت انتقادی در مغز و افزایش همدلی از طریق تقویت آینه‌های عصبی می‌شود.
به جای سرزنش خود یا دیگران، از جملات حمایتگر استفاده کنید:مثلاً «در این شرایط طبیعی‌ست که مضطرب باشم» یا «همه در حال تلاش برای بقا هستیم.»
مواجهه طولانی با بحران بدون مداخله درمانی می‌تواند منجر به اختلالاتی مانند PTSD یا افسردگی عمده شود.
اگر دچار نشانه‌هایی مثل بی‌خوابی مداوم، کابوس، تحریک‌پذیری شدید، بی‌انگیزگی یا افکار منفی مزمن شده‌اید، با یک متخصص سلامت روان تماس بگیرید.

درخواست «فارابی» از جشنواره‌های فیلم سراسر جهان:
جنایات رژیم صهیونیستی را محکوم کنید
 مدیر عامل بنیاد سینمایی فارابی با محکومیت جنایات ناجوانمردانه و وحشیانه رژیم غاصب صهیونیستی و در راستای اعتلای جایگاه فرهنگ و هنر در این کارزار، پیامی را به جشنواره های بین‌المللی فیلم و رویدادهای فرهنگی در سراسر جهان ارسال کرد و آنها را به پویش حمایت از عدل و آزادی و محکومیت رژیم جنایتکار و کودک‌کش صهیونیستی دعوت کرد.
متن پیام حامد جعفری، مدیر عامل بنیاد سینمایی فارابی به این شرح است:
«دوست عزیز
سلام
جنگ‌افروزان همیشه در مقابل هنر، زیبایی و رویدادهای هنری که مهم‌ترین ‌زبان بیان زندگی هستند، قد علم می‌کنند. رژیم سفاک و غاصب صهیونی که بدنام به نسل‌کشی در غزه است این بار به‌ یکی از کهن‌ترین و تاریخی‌ترین کشورهای جهان یعنی ایران حمله کرده است. آنها نه‌تنها دانشمندان و فرماندهان را به شهادت رسانده‌اند، بلکه مدارس و بیمارستان‌ها را بر سر زنان و کودکان آوار کردند.
وظیفه‌ی اخلاقی ما محکوم کردن متجاوز و توجیه‌کنندگان آنها است، وظیفه‌ای سازگار با روح و جوهر هنر اصیل و حقیقی که شعارش صلح و آرامش است. رژیم متجاوز و غاصب اهداف و آرمان‌ هنر، یعنی فهم متقابل، را زیر پا لگدمال می‌کند؛ ما تمام قد در مقابل چنین رژیم رذلی می‌ایستیم و توقع داریم دوست‌داران هنر اصیل نیز اعمال شنیع وی را محکوم کنند. این اقدام از سوی شما پیوند ناگسستنی میان آزادگان جهان و اهالی هنر ناب را تقویت کرده و به ما یادآوری می‌کند که برای چه آرمان‌هایی در مسیر هنر گام برمی‌داریم: آزادی، برابری، برادری.»