جامعه امیدوار

 نفیسه کوهداری- اواخر سال گذشته بود که رهبر معظم انقلاب با تاکید بر پرهیز از انفعال، خطاب به دانشجویان، گفتند: توصیه من به شما دانشجوها پرهیز از انفعال و ناامیدی است. مواظب خودتان و مراقب دل تان باشید ، مواظب باشید دچار انفعال نشوید، دچار ناامیدی نشوید، شما باید کانون تزریق امید به بخش های دیگر باشید.ایشان با اشاره به لزوم امیدواری به آینده روشن کشور، ادامه دادند: نابسامانی هایی در بخش های مختلف وجود دارد، اما این نابسامانی ها غیرقابل رفع هست؟ ابدا؛ اینها قابل رفع است. نمی شود و فایده ندارد و … دچار این حرفها نشوید. به افق پشت نکنید، به قله پشت نکنید، همیشه به سمت قله و افق روشن حرکت کنید. تزریق امید در جامعه ، در همه ارکان، سطوح و لایه‌های جامعه بسیار مهم و ضروری است و- مردم با داشتن این گل واژه موفقیت از یک سو بهتر می‌توانند برای پیشبرد امور حکومت و خود گام بردارند و از سویی همراهی بهتری با ارکان حکومت در تحقق امور و طرح‌ها خواهند داشت.
امید به افراد حس عمیق امن بودن و قابل اعتماد بودن را می‌دهد و آنها را به سمت تلاش بیشتر برای دستیابی یه موفقیت‌ها می‌کشاند و از سویی امید اجتماعی و امیدواری برگرفته از احساس خوشبینی فرد نسبت به آینده است و هنگامی که از این تعبیر استفاده می‌شود.امید مشترک یک ملت و امت نسبت به آینده شان را نشان می‌دهد که می‌تواند برآمده از غرور ملی، حس وطن دوستی و اعتماد به نفس باشد، انگیزه و شوق برای تلاش، تاب آوری و تحمل مشکلات، ظرفیت آرزومندی و داشتن آرزوهای بزرگ، همگی از نشانه‌های یک انسان یا ملت امیدوار است.
جامعه امیدوار به جلو می‌نگرد و آینده را روشنتر از حال می‌بیند و بر این اساس امید بزرگترین سرمایه اجتماعی یک ملت است که به آن می‌بالد، بنابراین امید اجتماعی ابزاری مفهومی است که نشان می‌دهد چگونه می‌توان از وضع کنونی به شیوه مسالمت جویانه به آینده بهتری رسید و حس امید و امیدواری عزیمتی مطلوب از نقطه کنونی جامعه به نقطه‌ای موفق در راستای پیشرفت و بهبود اجتماعی است که از ایجاد یأس اجتماعی جلوگیری می کند. هریک از مردم جامعه که در بخش‌های مختلف نقش آفرینی می‌کنند در صورت «داشتن امید، نشاط، شادی و یا ناامیدی» می‌توانند تاثیر بسزایی در پیشرفت آن جامعه داشته باشند. گاهی کسی از درون ناامید نیست ولی چالش‌های اجتماعی منجر به ناامیدی فرد می‌شود که این دو موضوع- مسائل اجتماعی و شخصیت درونی افراد – تأثیر متقابلی روی هم دارد و ضروی است جامعه شناسان و روانشناسان از دیدگاه خود به این مسئله بپردازند.
بی‌تفاوتی اجتماعی از مهم‌ترین شاخص‌های چالشی جوامع مدرن و یا در حال توسعه است.این بی‌تفاوتی ارتباط مستقمی با امید اجتماعی دارد. یکی از چالش‌های اخیر جامعه ایران که باعث کاهش مشارکت‌پذیری شده کاهش سطح امید و اعتماد در کف جامعه است. چالش‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و... از جمله مواردی است که باعث کاهش سطح امید شده است و البته در این مورد باید به کارآمدی دولت‌ها هم اشاره کنیم. روزگذشته رئیس‌جمهوری در حالی‌که مهمان وزارت اطلاعات بود از آنها خواست تا برای تزریق امید به جامعه دولت را در شناسایی مدیران ناکارآمد همراهی کنند. عدم حضور نیروهای تکنوکرات در دولت‌ها، خالص‌سازی و عدم اجازه به‌کارگیری نیروهای کارآمد و نخبه و... از جمله موانع تزریق امید به جامعه هستند.
چندی پیش مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور در دیدار با معاونان و مدیران وزارت اطلاعات به مناسبت چهلمین سال تاسیس این وزارتخانه، قدم اول برای مقابله با دشمن را ایجاد انسجام و وحدت در داخل کشور دانست و با تأکید بر ضرورت ایجاد امید در جامعه بیان داشت: «اگر مردم را همراه خودمان کنیم، هیچ قدرتی نمی‌تواند ما را زمین‌گیر کند و مشکل هم پیدا نمی‌کنیم. باید مردم را داشته باشیم و مشکلات مردم را مشکل خودمان بدانیم و برایش راه‌حل داشته باشیم. باید در عمل هر چه را که گفتیم، همانطور عمل کنیم. باید کاری کنیم که مردم نسبت به حکومت و نسبت به آینده کشور امیدوار شوند. من از شما برای ایجاد امید، آرزو و پایبندی مردم به کشور کمک می‌خواهم. باید بررسی شود آیا به افرادی که مسئولیت داده‌ایم، درست کار کرده‌اند یا نه؟ باید جواب بدهیم که چرا قدرت داشتیم، ولی مشکل را حل نکردیم، باید مملکت را به دست افرادی که توان مدیریت و تخصص خوبی دارند، بسپاریم. از همه‌ این بحران‌ها با باور و اعتقادی که هست بیرون خواهیم آمد؛ ان‌شاءا...»