مریل استریپ اصلان شیر «نارنیا» می‌شود

 مریل استریپ در حال مذاکره است تا در فیلم «نارنیا»، گرتا گرویگ بازی کند.
به گزارش ورلد آف ریل، مریل استریپ در حال مذاکره است تا در نقش اصلان به کارگردانی گرتا گرویگ بازی کند.
گرویگ در حال اقتباس از رمان «نارنیا: خواهرزاده شعبده‌باز» برای نتفلیکس است و شخصیت اصلی این داستان اصلان، یک شیر سخنگو است که به عنوان نگهبان و مربی نارنیا عمل می‌کند.
مریل استریپ آخرین بار با فیلم «به بالا نگاه نکن» در سال ۲۰۲۱ در سینماها دیده شد و از آن پس در فیلمی بازی نکرده است، اما او در این مدت بازیگر سریال «فقط قتل‌های داخل ساختمان» برای هولو بود.
این شایعه هم مدتی است؛ وجود دارد که این بازیگر که ۲۱ نامزدی اسکار را در کارنامه دارد، در فیلم زندگی‌نامه‌ای جونی میچل نوازنده، نقش‌آفرینی خواهد کرد.
قرارداد گرویگ با نتفلیکس شامل ۲ فیلم به کارگردانی اوست، اما گفته شده تعداد این فیلم‌ها قرار است به ۸ عنوان برسد که روشن نیست گرویگ کارگردانی همه آنها را انجام می‌دهد یا خیر.
استریپ چهارمین بازیگری است که برای بازی در «نارنیا» مطرح شده و پیش از این از دنیل کریگ، چارلی ایکس‌سی‌ایکس و سرشا رونان به عنوان بازیگران این فیلم یاد شده بود.
مریل استریپ را گرتا گرویگ پیش از این در فیلم «زنان کوچک» کارگردانی کرده بود و این بازیگر در جشنواره فیلم کن سال ۲۰۲۴ که گرویگ ریاست هیئت داوران آن را برعهده داشت با دریافت نخل طلای افتخاری تجلیل شد.
تولید فیلم نخست «نارنیا» اواخر تابستان امسال شروع می‌شود و اکران آن برای روز شکرگزاری ۲۰۲۶ در سینماها تعیین شده و در دسامبر ۲۰۲۶ نیز به صورت آنلاین در نتفلیکس در دسترس خواهد بود.

دیوید ممت با «هنری جانسون» باز می‌گردد
 اولین فیلم اقتباس دوید ممت برنده جایزه پولیتزر در بیش از یک دهه اخیر، به زودی اکرانی محدود می‌شود.
به گزارش ورایتی، دیوید ممت فیلم درام «هنری جانسون» را که اولین فیلمی است که در بیش از یک دهه ساخته، بهار امسال اکران خواهد کرد.
تولید این فیلم با بازی شیا لابوف که اقتباسی از نمایشنامه ممت در سال ۲۰۲۳ به همین نام است، به تازگی به پایان رسیده است.
علاوه بر لابوف که در صحنه نمایش هم در این نقش بازی کرد، بقیه بازیگران نمایش در همان نقش‌های صحنه‌ای خود، در فیلم بازی کرده‌اند که شامل ایوان جونیگ کیت، کریس بائر و دومینیک هافمن می‌شود.
ممت این فصل «گلن‌گری گلن راس» را با بازی کایران کالکین و باب اودنکرک دوباره در برادوی روی صحنه برده است.
«هنری جانسون» که به بررسی قدرت، عدالت و عواقب اجازه دادن به دیگران برای انتخاب مسیر شما برای شما، می‌پردازد درباره وکیلی است که به دلیل فعالیت‌های غیرقانونی خود پشت میله‌های زندان و در جستجوی یک مرکز اخلاقی است و در این مسیر با شخصیت‌های مختلف اقتدارگرا از جمله شخصیت لابوف، مواجه می‌شود.
پیتر دبروژ منتقد ورایتی در زمان اجرای نمایش، نقدی مثبت بر آن نوشت و آن را «کاوشی در دستکاری و اخلاقیات قابل مذاکره، در زمانی خواند که کل کشور تحت تاثیر چنین چیزی است و از لابوف به عنوان «دینامیت» یاد کرد.
ممت که برنده جایزه پولیتزر و همچنین نامزد اسکار است، علاوه بر «گلن‌گری گلن راس»، نویسنده «بوفالوی آمریکایی» و «سرعت شخم زدن» هم هست. در عرصه فیلمنامه‌نویسی هم او فیلمنامه‌های فیلم‌هایی مانند «حکم» و «سگ را بجنبان» را نوشته است. از آثار کارگردانی او می‌توان به «زندانی اسپانیایی»، «خانه بازی‌ها»، کمدی «ایالتی و اصلی»، «دزدی» و «پسر وینسلو» اشاره کرد. وی در سال‌های اخیر در هالیوود کم کار بوده و علت آن می‌تواند به اخذ سیاست‌های راست‌گرایانه وی مرتبط باشد.
دیوید ممت این فیلم را تنها در ۵ روز فیلمبرداری کرده است. این اولین تلاش کارگردانی ممت در بیش از ۱۷ سال است.
این فیلم به صورت مستقل و در یک سالن سینمای لس‌آنجلس با مشارکت شرکت سازنده آن «۱۹۹۳» اکران خواهد شد و از ۹ می نیز برای کرایه مستقیم از طریق وب سایت فیلم در دسترس خواهد بود.
ورلد آف ریل درباره این که چرا ممت بیش از ۱۵ سال است که فیلمی را کارگردانی نکرده، نوشت: برای اولین بار، او ۱۳ سال پیش خود را به عنوان یک جمهوری‌خواه معرفی کرد و گفت لیبرال‌های مدرن برای ادامه استدلال‌های غیرمنطقی خود باید وانمود کنند که چیزها را نمی‌دانند.
ممت سال ۲۰۲۲ هم در مصاحبه با گاردین از ترامپ دفاع کرد که با تقلبی بودن انتخابات سال ۲۰۲۰ مخالفت نکرد. وی همچننی چندی پیش به نقد مدیران «مرده مغزی» هالیوودی پرداخت و گفت دیگر در سیستم استودیویی کار نمی‌کند و از ۲ دلیل یاد کرد: ۱؛ آنها من را نمی‌خواهند و ۲؛ من آنها را نمی‌خواهم.
آخرین فیلمی که ممت ساخت «کمربند قرمز» در سال ۲۰۰۸ بود.

احتمال بازی جک نیکلسون در یک فیلم دیگر
 جک نیکلسون، ۸۸ ساله، هنوز بازنشسته نشده و فیلمنامه‌هایی را که به دستش می‌رسد، می‌خواند.
به گزارش ورلد آف ریل، در حالی که بزرگان دهه ۱۹۷۰ یعنی آل پاچینو و رابرت دنیرو، هنوز بازی می‌کنند، جک نیکلسون ۸۸ ساله، کم و بیش تصمیم گرفته که یک زندگی بی‌سروصداتر را در خانه‌اش پشت سر بگذارد، اما به نظر می‌رسد این تصوری است که در بیرون از او وجود دارد، زیرا دوست وی می‌گوید او هنوز فیلمنامه‌هایی را که به دستش می‌رسد، برای انتخاب می‌خواند.
نیکلسون آخرین بار ۱۵ سال پیش با بازی در فیلمی از جیمز.ال بروکس با عنوان «از کجا می‌دانی» با ریس ویترسپون، پل راد و اوون ویلسون جلوی دوربین رفت. سال ۲۰۱۷ هم او قرار بود برای بازسازی کمدی آلمانی «تونی اردمان» همراه شود، اما این کار را رها کرد و این پروژه از مسیر خود خارج شد.
اکنون بروکس، دوست خوب نیکلسون که برای «شرایط مهروزی» با بازی نیکلسون جایزه اسکار بهترین فیلم را دریافت کرده، می‌گوید تصور او این نیست که وی از بازیگری کناره‌ گرفته باشد و حداقل در یک فیلم دیگر امکان دارد نقش‌آفرینی کند.
وی گفته اگر این بازیگر را دوباره روی پرده سینما ببیند تعجب نمی‌کند چون او مدام فیلمنامه‌هایی را که به دستش می رسد، می‌خواند.
جک نیکلسون هرگز بازنشستگی خود را اعلام نکرد، اما او اکنون ۸۸ ساله است. شاید فیلم بعدی وی همان فیلم بعدی بروکس باشد که وی مدتی است قصد ساختش را دارد و قرار است پس از اکران جدیدترین فیلمش «الا مک کی» در پاییز، به سراغ آن برود.
نیکلسون سال ۲۰۱۳ گفته بود خود را بازنشسته نمی‌داند، فقط کمتر به سمت بیرون بودن تمایل دارد. با این حال، همین ماه پیش وی در پخش تلویزیونی گرامیداشت پنجاهمین سالگرد برنامه «ساتردی نایت لایو» حضوری شگفت‌انگیز داشت.
جک نیکلسون یک گنجینه ملی برای آمریکایی‌ها است و در جمع بازیگران بزرگ پس از دهه ۶۰، در کنار پاچینو، دنیرو و هکمن جای دارد. او مردی است که با سبک کاریزماتیک و آرام بازیگری‌اش که هرگز تکراری نشد، علیه ساختار اجتماعی شورش کرد.
وی مجموعه ای متنوع از فیلم‌های عالی از خود به جای گذاشته و ۲ جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را برای «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (۱۹۷۵) و «بهتر از این نمی‌شه» (۱۹۹۷) و یک اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را برای «شرایط مهرورزی» (۱۹۸۳) دریافت کرد. دیگر فیلم‌هایی که وی برایشان نامزد اسکار شد عبارتند از: ایزی رایدر (۱۹۶۹)، پنج قطعه آسان (۱۹۷۰)، آخرین مأموریت (۱۹۷۴)، محله چینی‌ها (۱۹۷۴)، سرخ‌ها (۱۹۸۱)، شرف خانواده پریتزی (۱۹۸۶)، آیرن‌وید (۱۹۸۷)، چند مرد خوب (۱۹۹۲) و درباره اشمیت (۲۰۰۲).
علاوه بر این او فیلم‌هایی چون «درخشش» (۱۹۸۰)، «دل‌سوختگی» (۱۹۸۶)، «اخبار تلویزیون» (۱۹۸۷)، «بتمن» (۱۹۸۹)، «هوفا» (۱۹۹۲)، «مریخ حمله می‌کند!» (۱۹۹۶)، «یکی باید کوتاه بیاید» (۲۰۰۳)، «رفتگان» (۲۰۰۶) و «فهرست آرزوها» (۲۰۰۷) را در کارنامه دارد و یکی از ۳ بازیگر مرد تاریخ است که ۳ اسکار دریافت کرده است. وی ۱۲ بار نامزدی اسکار دارد و با این موفقیت رکوردشکن شده است.