جامعه
فاطمه اسدزاده- آمادگی پیدا کردن قبل از ورود به هر مهمانی، کمک می کند تا انسان با آرامش و اشتیاق بیشتری به آن مهمانی وارد شود و بهره بیشتری از پذیرایی تدارک شده ببرد. خداوند ماه شعبان را مقدمه‌ای برای ورود به ماه رمضان قرار داده است. شعبان فرصتی عالی برای اصلاح سبک زندگی و عادات نامناسب است. می‌توان با کم کردن وابستگی به دنیا، دوری از پرخوری و اسراف، و بیشتر توجه کردن به عبادات، خود را برای روزه‌داری و عبادات ماه رمضان آماده کرد. همچنین از آنجایی که ماه رمضان، ماه نزول قرآن است، در ماه شعبان، می‌توانیم با بیشتر تلاوت کردن قرآن و تدبر در آیات آن، با کلام الهی انس بیشتری پیدا کنیم و برای بهره‌مندی از فیوضات قرآن در ماه رمضان آماده شویم. از منظری دیگر، ماه شعبان تمرینی برای ورود به ماه مبارک رمضان است. مؤمنان با نگاهی به مهم‌ترین آداب و اعمال ماه رمضان، می‌توانند از هم‌اکنون خود را برای انجام شایسته‌ی آن‌ها آماده کنند. این آمادگی، شامل تمرین تدریجی بر روزه‌داری، افزایش تلاوت قرآن، انس بیشتر با دعا و نیایش، تقویت روحیه انفاق و بخشش و همچنین تلاش برای کسب صفات اخلاقی نیکو می‌شود. به این ترتیب، مؤمنان می‌توانند با ذهنی بازتر و دلی آماده‌تر، به استقبال ماه ضیافت الهی رفته و از برکات و فیوضات آن بهره‌مند شوند. این آماده‌سازی صرفاً به انجام اعمال عبادی محدود نمی‌شود، بلکه شامل پالایش روح و قلب از رذایل اخلاقی و دلبستگی‌های دنیوی هم است. مؤمنان می‌توانند در این ماه، با مرور اعمال و رفتار خود، به اصلاح نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت خویش بپردازند. این خودسازی و تزکیه نفس، آنان را برای درک عمیق‌تر معانی و مفاهیم ماه رمضان و بهره‌مندی از آن در بالاترین سطح، یاری می‌کند. در واقع، ماه‌های رجب و شعبان فرصتی ارزشمند برای آمادگی همه جانبه، هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و معنوی، برای استقبال از ماه مبارک رمضان است. ماه رمضان، ماه جهاد با نفس است می‌فرماید همه دعوت شدید به ضیافت‌الله، همه مهمان خدا هستید و مهمانی به ترک است. یعنی ترک حالا یک چیزهایی، می‌شود مهمانی. مثل ترک خوردن و آشامیدن که می‌شود روزه مثلاً. بعد می‌فرماید اگر ذرّه‌ای هوای نفس در انسان باشد، این به مهمانی وارد نشده است. یا اگر وارد شده است، استفاده نکرده است. امام می‌فرماید در واقع شرط ورود به مهمانی، این است که ذرّه‌ای هوای نفس در وجود آدم نباشد. ذرّه‌ای هوای نفس نباشد. در روایات دارد می‌فرماید مبارزه کردن با هوای نفس، سخت‌تر از این است که یک آدمی به تنهایی بخواهد یک شهری را فتح کند.برنامه‌ریزی کوتاه‌مدت همراه با اعمال محدودیت‌های هدف‌مند، سرعت رشد و تحول را به طرز چشم‌گیری افزایش می‌دهد. ضیافت رمضان هم همین خاصیت را دارد. از آن‌جا که این ضیافت تنها برای بُعد اصلی و انسانی وجود ما طراحی شده، با اعمال محدودیت‌های شدید و هدف‌مند در بُعد حیوانی همراه است. به همین دلیل هم، بسیاری از لذات حلال بخش حیوانی وجود ما مانند خوردن، آشامیدن، نزدیکی با همسر و… در ساعات خاصی حرام می‌شوند تا فرصت برای تغذیۀ بُعد انسانی یا همان «قلب» انسان فراهم شود. البته محرومیت از آب و غذا، تنها یکی از محدودیت‌هایی است که خداوند در این ماه برای کنترل بُعد حیوانی ما در نظر گرفته و فقط مربوط به یکی از قوای حسی ما یعنی حس چشایی می‌شود. سایر محدودیت‌ها مربوط به سایر حواس پنج‌گانه و همچنین قوۀ خیال و واهمه است. این‌که می‌گویند در ماه رمضان همۀ اعضاء و جوارح باید روزه باشند، به همین موضوع اشاره دارد.