سیاست نه مذاکره نه جنگ تامین کننده منافع ملی نیست

کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی و مسائل بین الملل گفت: مذاکره کنندگان باید با تکیه بر پشتیبانی ۹۰ میلیون نفر راهی مذاکره شوند نه با اتهاماتی چون سازشکاری و خیانت.
حسن بهشتی پور کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی و مسائل بین الملل در گفت و گو با کائنات در پاسخ به این پرسش که کدام اهداف در موضوع مذاکره باید مورد نظر و توجه مذاکره کنندگان قرار بگیرد، گفت: اصولاً گفتگو مقدمه مذاکره است بنابراین برای تحقق اهدفمان می‌توانیم چندین گفتگو با طرف مقابل داشته باشیم تا به دستور کاری برای مذاکره برسیم، لذا هیچ اشکالی ندارد با کشوری بنشینیم و گفتگو کنیم برای اینکه بتوانید به دستور کار برای مذاکرات برسیم.
وی در ادامه بحث خاطر نشان کرد: نکته دوم این است مگر مذاکره کردن ضرری به ما می رساند که مذاکره کردن را به تابو تبدیل کرده ایم؟ هیچ زیانی از مذاکره کردن نمی بینیم ولو اینکه به نتیجه نرسیم. یعنی قرار نیست همه مذاکرات حتماً به نتیجه برسد بلکه وابسته به آن است که در چه شرایطی هستیم و طرف مقابل ما در چه موقعیتی است؟
کارشناس و تحلیلگر مسائل بین الملل گفت: یکی از محاسن مذاکره کردن این است که عملاً در فضای داخل به عموم مردم نشان می‌دهید که اهل گفتگو و مذاکره هستید؛ یعنی حاکمیت مترصد آن است که با مذاکره کردن آرامش را به بازار و اقتصاد ایران بازگرداند.
وی در این باره توضیح داد و گفت: مذاکره کردن این پالس را به جامعه می فرستد که خواهان ایجاد امید اقتصادی برای آینده جامعه است. از آن طرف باید بدانیم در دنیای امروز وقتی مذاکره نکنید به این معناست که به دنبال جنگ و درگیری هستید، پس نمی توان گفت ما سیاست نه مذاکره و نه جنگ را دنبال می کنیم زیرا این سیاست عملا نتیجه ای ندارد.
وی در این باره خاطر نشان کرد: سیاست نه مذاکره نه جنگ براساس شواهد هیچگاه نتیجه مثبتی برای ما نخواهد داشت بلکه می‌شود موجب عقب ماندگی شدید ما از کشورهای منطقه شده است.
حسن بهشتی پور گفت: باید مشخص شود هدف ما از این سیاست خارجی که دنبال می کنیم چیست؟ آیا می‌خواهیم نظام بین‌الملل را به چالش بکشیم در عین حال رشد ۸ درصدی اقتصاد کشور را در برنامه های توسعه ای هدف گذاری می کنیم در حالی که می دانیم این دو در تناقض هستند و به نتیجه نمی رسند.
وی در این باره تصریح نمود: مطالعات متعدد اقتصادی حاکی از آن است بدون تعامل با سطح بین‌المللی نمی‌توانیم به رشد ۸ درصدی اقتصادی دست بیابیم، حتی یک نمونه نداریم که کشوری در  تقابل با نظام بین‌المللی توانسته باشد  نرخ رشد ۸ درصدی را محقق کرده باشد! پس باید نگاهی واقع بینانه به مسائل کشور داشته باشیم اگر واقعا برای تامین منافع ملی کشور می کوشیم.
حسن بهشتی پور معتقد است: اگر مسائل واقع بینانه بررسی شود از مذاکره کردن ضرر نخواهیم کرد ولو اینکه به نتیجه نرسیم. بی شک باید ابزارهای مذاکره تقویت شود.وفاق ملی یک ابزار مطلوب برای تقویت مذاکرات است. نمی شود در کشور سخن از وفاق ملی باشد اما عده ای مخالف و عده‌ای موافق باشند و در راه مذاکره سنگ اندازی کنند.
وی در این باره تصریح نمود: مذاکره کنندگان باید با تکیه بر پشتیبانی ۹۰ میلیون نفر راهی مذاکره شوند نه با اتهاماتی چون سازشکاری و خیانت، دست و پشت آنها را از رسیدن به اهدافی که منافع ملی را تامین می کند خالی کنند!