صالحی امیری در نکوداشت هفته پژوهش مطرح کرد:
روابط‌مان با نهادهای بین‌المللی قطع شده است
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری صنایع دستی با سخن از غفلت‌هایی که در میراث فرهنگی شده و غرور ملی را تضعیف کرده است، گفت: روابط ما با نهادهای بین‌المللی قطع شده است. نمی‌توانیم با دنیای امروز روابط‌مان قطع باشد، باید بروند و بیایند.
آیین نکوداشت هفته پژوهش با حضور جمعی از فرهیختگان و پژوهشگران میراث فرهنگی و وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری دوشنبه ۲۶ آذرماه برگزار شد. در این مراسم، پس از برشمردن برخی چالش‌ها، پژوهشگران برجسته حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و هنرهای سنتی تجلیل شدند. همچنین در میانه مراسم، تودیع و معارفه رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با معرفی محمد ابراهیم زارعی به عنوان سرپرست این پژوهشگاه، برگزار شد.
سیدرضا صالحی امیری، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در این مراسم، پیش از آغاز سخنانش، نام سیدمنصور سیدسجادی، حمیده چوبک، محمدرضا خلعتبری، جلیل گلشن، علی صدرایی را برای قدردانی از تلاش‌های و پژوهش‌های آنها، فراخواند و خواست که این پژوهشگران و فرهیختگان میراث فرهنگی را تشویق کنند.
او در ادامه گفت: امروز از نزدیک در نمایشگاه هفته پژوهش، تلاش‌های پژوهشگران را دیدم و از زحمات همه کسانی که در تولید محتوا، برگزاری نمایشگاه و فضای زیبایی که در غرفه پژوهشگاه ایجاد کرده بودند صمیمانه قدردانی می‌کنم. امیدوارم در مسیر توسعه علم همیشه سلامت باشند.
صالحی امیری ادامه داد: همه نکات، نامه‌ها و گزارش‌های که انفرادی ارایه کردید را دیدم و دنبال کردم. برداشتم این است که امروز پژوهشگاه به چند تغییر استراتژیک نیاز دارد. اولین آن ایجاد مفصل‌بندی بین پژوهشگاه و معاونت‌های اصلی وزارت با اولویت میراث فرهنگی است. برداشتم این است که در جزایر مستقل زیست می‌کنیم و تداوم آن، نه ممکن است و نه درست. حتما باید مفصل‌بندی جدیدی با تعریف ماموریت جدید بین پژوهشگاه و اجزا سه. گانه وزارت شکل گیرد.
او اضافه کرد: سازمان میراث فرهنگی ایجاد شد برای ثبت و صیانت و حفاظت و این پژوهشگاه برای کاوش و مرمت و پژوهش‌های مردم‌شناسی، انسان‌شناسی و زبان‌شناسی تشکیل شد. نمی‌تواند و نمی‌توانیم بین این پژوهشگاه بزرگ که بیش از ۸۰ هیأت علمی و ۲۵۰ کارشناس در خود جای داده نسبت به دستگاه بزرگ و وزارت بی‌تفاوت باشد و پژوهشگاه باید در داخل زمین نقش‌آفرینی کند. باید هدایتگر باشد نه تماشاگر. این معنی ندارد که بخش‌های دیگر با وجود کاوش‌های دکتر و پژوهش‌های سیدسجادی و دیگران، از دستگاه شما بی. بهره باشند. قطعا این مسیر غلط است و حتما باید اصلاح شود و مطمئن باشید یکی از ماموریت‌های اصلی که برای دکتر زارعی [سرپرست جدید پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری که در این مراسم معارفه شد] تعریف کردم این است چه ساختارهای تشکیلاتی برای این مفصل‌بندی باید تعریف شود. صالحی امیری تاکید کرد: پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به ادغام ماموریتی نیاز دارد نه ساختاری.
باید بین این پژوهشگاه و وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ایجاد پل شود. قطعا پیشران توسعه میراث فرهنگی در ایران باید پژوهشگاه باشد. این تولید انبوه باید در معاونت‌ها جاری باشد. برای من معنا ندارد که بین سازمان‌های خود دیوار کشیدیم و روابط جزیره‌ای ایجاد کنیم. این نگاه از بالا به پایین باید برداشت شود. گفتند شورای پژوهشی در پژوهشگاه نیست، این اشتباه است. وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ادامه داد: بعد از ادغام ماموریتی بین پژوهشگاه و معاونت‌ها، بازنگری در هر بخش و ماموریت‌ها متناسب با ظرفیت‌های امروز موضوع دیگری است که باید پیگیری شود.
او تاکید کرد: پژوهشگاه نیازمند بازتعریف ماموریت خود و استفاده از تکنولوژی، ابزار و روابط است. مستمرا به ما گفتند که روابط ما با نهادهای بین‌المللی قطع شده است. نمی‌توانیم با دنیای امروز روابط‌مان قطع باشد، باید بروند و بیایند. راه توسعه این است که از ظرفیت علمی دنیای امروز بهره‌مند شویم. حتما باید پروژه‌ها و روابط مشترک شکل گیرد.
صالحی امیری در ادامه این بحث از اقداماتی برای ایجاد ساختار جدید و سازمانی مستقل برای بخش بین‌المللی این وزارتخانه اطلاع داد. وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با نقدی بر روزمرگی اظهار کرد: ناراحت‌کننده است مثل بازاری‌ها هر روز چراغ‌ها را روشن می‌کنیم و روز را شروع می‌کنیم، باید برنامه منظم و منسجم داشته باشیم، پژوهشگاه اگه برنامه منظم نداشته باشد، دچار روزمرگی می‌شود.
او در ادامه به موضوع اجتماعی شدن وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری پرداخت و این سوال‌ها را مطرح کرد که مردم از فعالیت‌های پژوهشگاه چه اطلاعاتی دارند؟ چند درصد جامعه تولیدات پژوهشگاه را نشانه غرور و نشاط ملی می‌دانند؟ چرا در حوزه اجتماعی شدن پژوهشگاه کار نکردیم؟ چرا در اپلیکیشن‌ها با گیم‌های با موضوع آثار باستانی تولید نشده است؟ چرا احساس غرور ملی نمی‌کنند؟ چرا به مهاجرت فکر می‌کنند؟ کجا را پیدا می‌کنید این همه اثر ثبتی داشته باشد. یادم هست چند سال پیش مقاله‌ای خواندم با عنوان ایران سرزمین رازها و رمزها. هر نقطه ای از ایران را حفاری کنند رمزی و رازی را پیدا می‌کنند. تپه‌ای را در نزدیکی گرگان دیدم که ۲۶ خانوار دارد که هنوز نتوانسته‌ایم تکلیف آنها را مشخص کنیم. این تپه متعلق به ملت است باید آن را آزاد کنیم. البته با استانداری تفاهم کردیم که ۲۶ خانه در نزدیکی آن روستا ساخته شود تا این تپه تاریخی آزادسازی شود. صالحی امیری اضافه کرد: به هر حال، این غفلت‌های تاریخی نابخشودنی است. وقتی هگمتانه ثبت شد ولی جامعه احساس نشاط نداشت. چون نتوانستیم به جامعه بقبولانیم که هگمتانه چه بوده است. این ما هستیم که نتوانستیم جذابیت ایجاد کنیم. این باید از برنامه‌های ما باشد. صالحی امیری همچنین بر ذائقه‌سنجی، تولید و ارتقاء سطح مصرف تاکید کرد و گفت: این حساسیت‌ها در جامعه امروز کمتر دیده می‌شود، چطور درباره محیط زیست این حساسیت وجود دارد و چطور دریاچه ارومیه با حساسیت عمومی احیا می‌شود. این ماموریت مربوط به بخش باستان‌شناسی، حفاظت و مرمت، مردم‌شناسی و زبان‌شناسی خیلی مهم است که باید تقویت شود.
پیام معاون وزیر فرهنگ به جشنواره تهران-مبارک؛
عروسک‌ها راه گفت‌وگو را
در جامعه امروز هموار می‌کنند
معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی به بیستمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران-مبارک نوشت: عروسک‌ها افزون بر بیانگری و روایتگری، راه گفت‌وگو را در جامعه دیروز و امروز هموار می‌کنند.
به گزارش اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نادره رضایی به مناسبت بیستمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران-مبارک پیامی را منتشر کرد که متن پیام بدین شرح است: «عروسک‌ها هر چند دست‌کار آدمیان در طول تاریخ بوده‌اند اما آنقدر جان و روح داشته‌اند که بیرون از شخصیت انسانی، برای خود هویتی یگانه خلق کرده و بیرون از چوب و پارچه و سفال زیسته‌اند. عروسک‌های نمایشی، گویی حکایت همان رباعی خیام‌اند که روایت انسان را در این جهان گذرا به بیانی استعاری گفت: ما لعبتکانیم و فلک، لعبت‌باز/ از روی حقیقتیم نه از روی مجاز/ یک‌چند درین بساط بازی کردیم /رفتیم به صندوق عدم یک‌یک باز.
و عروسک‌هایی که بعد هر نمایش، دوباره به صندوق بازی بازمی‌گردند. عروسک و عروسک‌گردان، افزون بر جنبه‌های نمایشی در اداور تاریخی، حامل پیامی رسانه‌وار بوده‌اند و بیانگر آرزوهای بلند انسانی و روایت‌گر رنج‌ها و شادی‌های آدمی و نمایشگر اندیشه‌های کهن و اسطوره‌ای بشر بوده‌اند.
در همه این سال‌ها و قرون که عروسک‌های پارچه‌ای و دست‌ساز زنان، در قالب شخصیت‌های داستانی و خیالی روی صحنه نمایش جان گرفته‌اند، نمایش عروسکی را به میراثی گرانقدر به تاریخ هنر افزوده و امروز ما به آن می‌بالیم و بر شانه‌های گذشتگان خود می‌ایستیم و نمایش‌های عروسکی را روی صحنه می‌بینیم و نمایشگرانش را می‌ستاییم و از خردسال تا پیرسال از آن نه فقط لذت، که چه بسا حیرت می‌کنیم. عروسک‌ها افزون بر این بیانگری و روایتگری، راه گفت‌وگو را در جامعه دیروز و امروز هموار می‌کنند و ساحتی دیگر را برای گفت‌وگو فراهم می‌آورند. از منظر اهمیت و جایگاه گفت‌وگو در جوامع انسانی، می‌توانیم عروسک‌ها را در مسندی بلند بنشانیم و از زبان آنها سخن بگوییم، همانگونه که انسان‌های کهن از زبان حیوانات، فابل‌ها را خلق می‌کردند، عروسک‌های انسانی فانتزی و خیال انگیز، مدیوم و واسط انسان و انسان بوده و هستند.
نمایش عروسکی در ایران، کم از نمایش زنده انسانی نداشته و امروز نمایشگران عروسکی ما در جایگاهی ایستاده‌اند که مرتبه جهانی دارد و فقط همین جشنواره، نشان دهنده قدمت عروسک‌های نمایشی ما نیستند که پیشینه‌ای بیش از اینها در تاریخ به نام خود ثبت کرده‌اند.
نمایشگران عروسکی ما با تلاش بسیار در صحنه و دانشگاه، در ساخت عروسک‌ها و طراحی‌های خلاقانه در اجرا، شگفتی‌آفرین صحنه‌های نمایش بوده‌اند و دل تماشاگرانشان را برده‌اند. عروسک‌هایی که زبانی جهانی دارند و بی‌واسطه زبان، می‌توانند از شرق تا غرب عالم را درنوردند و با هر فرهنگ و جامعه‌ای ارتباط برقرار کنند. جشنواره عروسکی تهران مبارک، ثمره تلاش هنرمندانی است که بی‌چشمداشت و صرفاً برای رشد هنر عروسکی صحنه را روشن نگه می‌دارند و استمرار زندگی عروسک‌ها، مدیون بیداری دستانی است که آنها را می‌گردانند.