اهمیت سیر واگن‌های ایرانی در کشورهای CIS چیست؟

 اتصال زیرساختی کشورهای یک منطقه، نخستین فاکتور موردنیاز در توسعه روابط تجاری میان آنها به حساب می‌آید. در حقیقت باید این‌گونه بیان کرد که نمی‌توان بدون برخورداری از زیرساخت‌های مواصلاتی کافی با همسایگان، از علاقه‌مندی به توسعه روابط تجاری با آنها سخن گفت.
به گزارش کائنات و به نقل از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، باتوجه‌به ماهیت پویای صنعت ترانزیت بر اساس شرایط ژئوپلیتیک، ممکن است اولویت‌های تجاری کشورهای یک منطقه در گذر زمان دچار تغییر شده و حجم تجاری کشورهای یک منطقه در کنش تجاری با یکدیگر را متأثر سازد. به‌عنوان‌مثال، علی‌رغم اینکه دو کشور ایران و عراق در دوران حکومت صدام حسین، تجربه تلخ هشت سال جنگ را تجربه کردند، هر دو کشور از شرکای مهم تجاری یکدیگر به حساب می‌آیند.
*روابط تجاری ایران و کشورهای حوزه CIS
روابط سیاسی - تجاری ایران و کشورهای مستقل مشترک‌المنافع یا همان جمهوری‌های استقلال‌یافته از شوروی سابق، از دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد پا به عرصه‌ای تازه گذاشت. آغاز حرکت ایران به سمت توسعه صنایع سنگین و نیاز به صادرات محصولات و خدمات زیرساختی همچون ساخت نیروگاه، سد، مجتمع‌های پتروشیمی و مواردی ازاین‌دست، در کنار نیاز مبرم عمده این کشورها به محصولات صادراتی ایران نهایتاً منجر به شکل‌گیری دوران جدید از روابط میان دو طرف از دهه ۱۳۸۰ شمسی به این سو شد.
بر همین اساس، مناسبات ترانزیتی ایران و CIS نیز به طور طبیعی تحت‌تأثیر حجم تجاری دوجانبه آنها قرار گرفته و بدیهی است که حجم مبادلات باری ترانزیتی به‌ویژه در بخش ریلی و جاده‌ای نیز متأثر از روابط تجاری آنها، با رشدی چشمگیر مواجه شود.
*تمرکز CIS بر توسعه روابط تجاری با خلیج‌فارس
اتصال به دریا و آب‌های آزاد یکی از فاکتورهای مهم در تعاریف مربوط به قدرت به‌حساب می‌آید. نگاهی به کشورهایی چون بریتانیا و حتی امارات نشان می‌دهند که اتصال به آب‌های آزاد نه‌تنها منجر به رشد حجم تجاری آنها با دیگر کشورها شده، بلکه در مورد کشوری چون بریتانیا، منجر به شکل‌گیری یکی از بزرگ‌ترین امپراطوری‌های معاصر جهان‌بین قرن‌های ۱۶ الی ۲۰ میلادی شد. سنگاپور، امارات و هنگ‌کنگ نیز از همین موقعیت استفاده کرده و به کانون‌های تجاری - مالی اصلی در شرق و غرب آسیا تبدیل شدند.
در حقیقت، عدم اتصال به آب‌های آزاد، بزرگ‌ترین مشکل کشورهای CIS در توسعه مناسبات تجاری خود به حساب آمده و با اینکه کشوری چون قزاقستان بر اساس آخرین گزارش IPAD، چهاردهمین تولیدکننده بزرگ گندم در جهان به‌حساب می‌آید، عدم اتصال به آب‌های آزاد منجر به کاهش توانایی آنها در بهره‌برداری از چنین پتانسیل‌های بزرگ تجاری شده است. اما کشورهای CIS طی سال‌های اخیر، تلاش‌های گسترده‌ای برای رفع این مانع بزرگ به کار بسته‌اند که مهم‌ترین آنها را می‌توان در دو جهت جغرافیایی تقسیم‌بندی کرد: ۱) توسعه ترانزیت در مسیر شرق - غرب از طریق کریدورهای شمالی و میانی کمربند و جاده که چین را به اروپا متصل می‌سازد ۲) توسعه ترانزیت در جهت شمال - جنوب که کشورهای آسایی مرکزی را از طریق ایران به کشورهای حوزه خلیج‌فارس و آب‌های گرم جنوب ایران متصل می‌سازند.