اجرای توافقنامه ایران و عراق، ثبات و امنیت مناطق کُردنشین را در پی خواهد شد

 یک کارشناس در پاسخ به این سئوال که چرا در گذشته مقامات اقلیم شمال عراق با گروه‌های مسلح کُردی همکاری داشتند یا به نحوی در مقابل اقدامات آنها علیه تمامیت ارضی ایران چشم‌پوشی می کردند گفت رهبران اقلیم کردستان عراق که به قدرت‌های فرامنطقه‌ای از جمله آمریکا و برخی متحدین منطقه‌ای خود از جمله رژیم اسرائیل (طبعاً غیررسمی و پنهان) اتکا می‌کنند در ۲۰ سال گذشته اصول دولت فدرال را هم نقض کردند و خارج از حدود اختیارات خود و بدون اطلاع دولت مرکزی بغداد تصمیماتی را اتخاذ کرده‌اند که در چهارچوب فدرالیسم به حساب نمی‌آید.
 از جمله می‌توان به اقداماتی مانند ضرب پول، پرچم مستقل، سیاست خارجی مستقل، تشکیل نیروی نظامی و امنیتی مستقل، عدم اجرای مصوبات پارلمان عراق در خصوص خروج نیروهای آمریکایی و فروش نفت و البته برقراری ارتباط با رژیم اسرائیل از جمله مهم‌ترین موضوعاتی است که خارج از حدود وظایف اقلیم و بدون هماهنگی با بغداد بوده است؛ اشاره کرد.
اگرچه در اقلیم کردستان عراق احزاب مختلفی از جمله اتحادیه میهنی کردستان و حزب دموکرات کردستان عراق به رهبری بارزانی فعالیت می‌کنند اما، رهبری اقلیم کردستان عراق را مسعود بارزانی به عهده دارد که رئیس حزب دموکرات کردستان است. احزابی که در این منطقه فعالیت می‌کنند عمدتاً بنا به گرایش و تفکرات سیاسی و هویتی و آن نوع تفکر سنتی قوم‌گرایانه همواره از تجزیه مناطق کُردنشین در کشورهای همسایه از جمله ایران، سوریه و ترکیه حمایت کرده و به دنبال تشکیل کردستان بزرگ هستند.
مهدی عزیزی در پاسخ به سئوالی در خصوص اینکه توافقنامه امنیتی ایران عراق و پس از گذشت یکسال از آغاز روند اجرایی آن، طرف ایرانی گفته از روند اجرای آن از سوی عراق راضی نیست، به نظرتان مهمترین مانع اجرای کامل توافقنامه چیست؟ گفت بخشی از مشکلات اجرای توافقنامه امنیتی فنی بود و بخشی از آن هم به رویکرد افراد و گروه‌هایی ارتباط دارد که در معرض خطر هستند؛ از جمله کسانی که در موضوعات قاچاق، اقدامات تروریستی و رویکردهای غیرقانونی فعالتی دارند به این آسانی حاضر به پذیرش تغییر رویه نبودند. لذا آنچه که اتفاق افتاد به دلیل واکنش‌های سخت تهران و پاسخ ایران به این گروه‌ها بود. فشار ایران بر اقلیم و بغداد واقعا زیاد بود.
 همچنین توافقات با دولت مرکزی بغداد که باعث شد تا دولت مرکزی عراق در آن منطقه مستقر شود، تاثیرات خودش را داشت و از طرفی هم مقامات اربیل احساس کردند که بخشی از تعاملات تجاری آنها از طریق تهران انجام می‌شود و اگر نتوانند با این توافقنامه همسو شوند با مشکلات و چالش‌های زیادی مواجه خواهند شد.
فشار دیگری را نیز اربیل احساس می‌کرد و آن هم از طرف ترکیه بود. زیرا ترکیه هم از جانب گروه‌های مسلح کُرد به خصوص پ.ک.ک احساس خطر می‌کرد. هرچند که به اعتقاد من مهمترین علت این موضوع واکنش‌های سخت ایران بود که در چندین نوبت این مسئله را تهران به وضوح به طرف مقابل نشان داد.