ایران: دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیستیم

  بهروز کمالوندی، سخنگوی سازمان انرژی اتمی ایران در میانه ادعای فزاینده غربی‌ها مبنی بر ساخت سلاح هسته‌ای توسط جمهوری اسلامی تاکید کرد که تهران به دنبال انجام چنین کاری نیست.
 کمالوندی در گفتگو با ریانووستی گفت: ایران و روسیه همکاری‌های گسترده‌ای دارند اما برخی از کشورهای غربی و همچنین اسرائیل علاقه مند به روابط نزدیک تهران و مسکو نیستند.
سخنگوی سازمان انرژی اتمی تاکید کرد که رژیم صهیونیستی به طور کلی مخالف صنعت هسته ای ایران است.
وی در ادامه درحالیکه غربی‌ها مدعی تلاش تهران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای است، ابراز داشت: ایران بارها مواضع خود را اعلام کرده است؛ کشور ما به دنبال ساخت سلاح هسته ای نیست
کمالوندی همچنین بیان کرد: اسرائیل به دنبال تخریب روابط ایران با دیگر کشورها است؛ این هدف اصلی آنها است.
پیدا و پنهان نیروگاه اتمی بوشهر
نیروگاه اتمی بوشهر، اولین نیروگاه هسته‌ای ایران است که دو سال بعد از تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران سنگ بنای اولیه آن گذاشته شد که اکنون توانسته با تولید 63 میلیارد کیلووات ساعت برق هسته‌ای، 4 بار هزینه صرف شده بابت احداث خود را تامین کند.
 امروزه با پیشرفت‌های علمی و تکنولوژی ، استفاده از سوخت‌ و انرژی‌های فسیلی روز به روز جایگاه خود را از دست می‌دهد و اهمیت انرژی هسته ای دوچندان می شود.
نیروگاه‌های زیادی در ایران از انواع بادی، برق آبی، خورشیدی، سنگواره‌ای و موارد دیگر وجود دارد که تعدادشان از ۱۵۰ عبور می‌کند اما تنها سه نیروگاه هسته‌ای وجود دارد که بوشهر تنها نیروگاه تولید برق فعال در کشور است.
تفاوت بین رآکتور اراک با نیروگاه اتمی بوشهر
شاید برایتان سؤال باشد که راکتور اراک چه تفاوتی با نیروگاه اتمی بوشهر دارد؟ سوخت راکتور قدرت بوشهر یا نیروگاه اتمی بوشهر اورانیوم غنی شده زیر ۵ درصد بوده و سیستم خنک‌کننده آن آب سبک است که به آن راکتور آب‌سبک‌ هم می‌گویند اما سوخت مورد نیاز راکتور آب سنگین اراک اورانیوم طبیعی بوده که سیستم خنک‌کننده آن آب سنگین است.
هم‌چنین قدرت راکتور آب سنگین اراک ۴۰ مگاوات بوده و تحقیقاتی است و برای تولید رادیو ایزوتوپ‌های مورد نیاز در پزشکی و صنعت از آن استفاده می‌شود، در حالی که نیروگاه اتمی بوشهر ۱۰۰۰ مگاوات بوده و برای «تولید برق» مناسب است.
نخستین تأسیسات هسته‌ای ایران در بوشهر
نیروگاه اتمی بوشهر، اولین نیروگاه هسته‌ای ایران است که در سال ۱۳۵۵ و دو سال بعد از تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران، این سازمان با بخش تکنولوژی و تحقیقات سازمان انرژی اتمی آلمان‌غربی موافقتنامه‌ای برای همکاری‌های بلند مدت امضا کرد اما در سال ۱۳۵۷ با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، طرف آلمانی کار بر روی پروژه را متوقف کرد.
ایران از شرکت آلمانی در دادگاه داوری بین‌المللی شکایت کرد و بر اساس رأی ۱۳ مارس سال ۱۹۸۲ دادگاه بین‌المللی، مقرر کرد، کلیه قطعات و دستگاه‌های ساخته شده دو نیروگاه بوشهر تا آن زمان، به اضافه نیمی از سوخت هسته‌ای به مالکیت ایران در آید و پیمانکار موظف شد که این قطعات را در بندر بوشهر، به ایران تحویل دهد.
در دهه ۶۰ بار دیگر کار در نیروگاه بوشهر از سر گرفته شد، اما همزمان با حضور کارشناسان آلمانی در نیروگاه، حمله موشکی عراق به بخشی از ساختمان نیروگاه بوشهر، آلمان را از ادامه پروژه منصرف کرد.
در اوایل سال ۱۳۶۸، توافقنامه همکاری هسته‌ای میان ایران و روسیه تدوین شد و متعاقب آن در سال ۱۳۷۱ موافقتنامه کاملی از همکاری‌های هسته‌ای ایران و روسیه امضا شد.
نیروگاه بوشهر نخستین نیروگاه هسته‌ای تولید انرژی در غرب آسیا است، پیش از این سه واحد نیروگاه تحقیقاتی در ایران، دو واحد نیروگاهی در عراق، دو واحد نیروگاهی در اسرائیل و یک واحد نیروگاه در سوریه ساخته شده بود اما در آن زمان نیروگاه تولید برق در منطقه وجود نداشت.
براساس قرارداد سازمان انرژی اتمی ایران با کشور روسیه تأمین سوخت آن برعهده روسیه است و پسماند اتمی آن نیز به روسیه باز می‌گردد و مسؤولیت اداره آن نیز با کارمندران ایرانی است که به زبان روسی تسلط دارند.
واحد یکم نیروگاه اتمی بوشهر در مجموع در سال‌های راه‌اندازی از سال ۱۳۹۰ و بهره‌برداری تجاری از مهرماه ۱۳۹۲ تا پایان شش ماهه اول ۱۴۰۰ به میزان ۵۰۱۷۰ میلیون کیلووات ساعت برق تولید کرده که میزان ۴۵میلیون و ۶۵۴ هزار کیلووات ساعت تحویل شبکه برق سراسری شده است.