امضاء تفاهم نامه احداث نیروگاه ۷ مگاواتی شرکت دابو صنعت

 با حضور دکتر علیزاده، فرماندار شهرستان محمودآباد و دکتر موسوی تاکامی مدیرعامل شرکت برق منطقه ای مازندران و گلستان و علی اصغر رحمانی مدیر عامل شرکت دابو صنعت شمال کشور تفاهم نامه احداث نیروگاه خورشیدی به ظرفیت ۷ مگاوات در سایت شرکت دابو صنعت امضا شد.
در این تفاهم نامه شرکت برق منطقه ای مازندران و گلستان با شرکت دابو صنعت به توافق رسیدند که در چهارچوب مقررات و بخشنامه های وزارت نیرو و شرکت توانیر، این شرکت صنعتی نسبت به احداث ۷ مگاوات نیروگاه خورشیدی اقدام و شرکت برق منطقه ای مازندران و گلستان همکاری های لازم را نسبت به تسهیل مسیر تدوین موافقتنامه مذکور اقدام نماید.

مدیرعامل شرکت توزیع نیروی برق استان گیلان:
مناطق دارای ضعف برق در اولویت انجام اقدامات قرار دارد
-زینب قلیپور : صادقی تاکید کرد: ضروری است تمامی امورها و ادارات توزیع برق استان اولویت بندی انجام کارها را براساس مناطق کم برخوردار و دارای آسیب از گذشته، دسته بندی و برای برنامه ریزی جهت اقدام اعلام کنند.وی افزود: باتوجه به در پیش بودن فصل گرما و لزوم تامین آسایش برای مردم شریف استان از هم اکنون با انجام تعمیرات و اقدامات پیشگیرانه، روند خدمت رسانی و تامین برق پایدار را تسهیل کنیم.مدیرعامل شرکت توزیع نیروی برق گیلان خاطرنشان کرد: پاسخگویی مناسب به مردم و مراجعین اصل ضروری محسوب می شود و در این زمینه نیز باید عنایت ویژه از سوی همه همکاران اتخاذ شود.صادقی گفت: حضور میدانی معاونین و مدیران ستادی و اجرایی برای انجام فعالیت های شرکت ضروری است و اشراف کامل بر اقدامات حوزه کاری جز انتظارات اصلی از آنان است.وی اظهار داشت: مدیریت دارایی فیزیکی نیازمند توجه بیشتر است و باید برای خدمت رسانی بهتر نظارت کاملی در بخش هزینه های جاری از سوی مدیران صورت پذیرد.صادقی در پایان ضمن تشکر از فعالیت و اقدامات کارکنان به منظور تامین برق پایدار در ایام تعطیلات نوروز در کل استان، گفت: شرکت توزیع نیروی برق گیلان به واسطه دارا بودن نیروی انسانی توانمند جز شرکت های برتر در سطح کشور است و از این رو انتظار می رود در حوزه خدمت رسانی نیز همواره جز برترین دستگاه های استان و کشور باشیم.

موج‌بافی، هنری در حال فراموشی
 اگرچه امروز موج بافی و نقوش تزئینی آن جایگاه دیرینه خود را از دست داده است، اما هنوز در خانه ها و نمایشگاه‌ها به عنوان نماد اصالت به کار برده می شود و طرح های اصیل و پرنقش و نگار طاووسی، چهارخانه، سیاه و سفید و تخت قرمز مهمان خانه ها به صورت آینه کاری، گلدان و رومیزی می شود.
موج بافی یکی از کهن ترین صنایع دستی مناطق کردنشین است که در جریان روزگار و گذر زمان رنگ باخته است.
صنعت موج بافی در منطقه کردستان سابقه قابل توجهی دارد و موج بافان اغلب در شهرهای این استان هستند، اگر به سال های نه چندان دور برگردیم، می بینیم بسیاری از مردم این منطقه استفاده از موج در منازل خود را نوعی هنر و خانه داری کدبانو می دانستند.
موج ها پارچه هایی هستند که از پشم گوسفند بافته می شدند و از آنها به عنوان رختخواب پیچ، پتو، پشتی، رویه کرسی، سجاده و گاه برای چادرهای عشایر استفاده می کردند. همچنین از موج در ماه های سرد به عنوان روانداز استفاده می شد و قدیم ترها به عنوان یک پوشش تزئینی روی کرسی ها می انداختند.
اگرچه امروز موج بافی و نقوش تزئینی آن جایگاه دیرینه خود را از دست داده است، اما هنوز در خانه ها و نمایشگاه ها به نماد اصالت به کار برده می شود و طرح های اصیل و پرنقش و نگار طاووسی، چهارخانه، سیاه و سفید و تخت قرمز به صورت آینه کاری، گلدان و رومیزی مهمان خانه ها می شود.
زانا احمدی، کارشناس صنایع دستی اظهار کرد: موج یا رشته بافی یکی از رشته های صنایع دستی کردستان است که به علت ماهیت مواد اولیه آن از بین رفته است.
وی تصریح کرد: با توجه به کاربردهای مختلف این دستبافت و پژوهش هایی که در این زمینه صورت گرفته، موج که یکی از اقلام تشکیل دهنده جهیزیه دختران به شمار می رفته، امروزه به علت ورود سایر کالاهای صنعتی مشابه مصرف آن محدود شده است.
این کارشناس صنایع دستی با اشاره به نحوه تولید پارچه های این صنعت در استان بیان کرد: مواد اولیه مصرف در این دستبافت از پشم بهاره گوسفندان تشکیل می شود که هنرمندان پس از رنگ آمیزی تار و پود آن به صورت دارزمینی شروع به بافت می کنند و البته برخی صنعتگران این رشته نیز از دستگاه‌های پدالی یک و 2 «وردی» استفاده می کنند.
به گفته وی، رنگ های قرمز، آبی، زرد و سورمه ای تنها رنگ هایی هستند که در تولید موج به کار می‌رود و نقوش ترسیمی روی آن اغلب هندسی و ساده است.
احمدی ادامه داد: از آنجا که این دستبافت جنبه خودمصرفی داشته و به دلایل مختلف تولید آن بسیار محدود شده است، معدود بافندگان عشایر در مناطق دور دست برای مصرف خود به بافت آن اهتمام دارند.
وی تصریح کرد: آموزش و فرهنگسازی، تنوع بخشی به تولیدات، بازاریابی قوی، حمایت از هنرمندان و استادکاران این حرفه، برگزاری کلاس های آموزشی توسط سازمان میراث فرهنگی استان از جمله راهکارهای احیای هنرهای دستی است.
احمدی توصیه کرد: در صورت انجام طراحی های جدید و تغییر در ساختار تولید و تعریف کاربردهای جدید هنرهای دستی و البته با آموزش های لازم می توان آن را از فراموشی و منسوخ شدن نجات داد.
وی عنوان کرد: تلاش می شود رشته های صنایع دستی را با برگزاری نمایشگاه ها بیش از پیش به مردم معرفی کنیم و با متمرکز کردن تولیدکنندگان هر یک از رشته ها در حمایت از آنها گام برداریم.

«کوریجان» بزرگترین و زیباترین پل تاریخی دوران صفویه
  یکی از آثار قدیمی و تاریخی کشور ایران به علت قدمت پل‌های تاریخی بوده که در نقاط مختلف کشورمان به چشم می‌خورند.
در معرفی پل ‌های تاریخی ایران باید بگوییم که نه تنها شاهکارهایی از معماری هستند بلکه تاریخ و فرهنگ ایران را نیز با خود به تصویر می‌کشند و زیبایی‌های معماری تا اهمیت اجتماعی، هر یک از این پل‌ها داستان خود را دارند و این آثار تاریخی به علت نوع ساخت، طراحی و معماری خاص خود، همچنان پابرجا مانده‌ و هنوز هم مورد استفاده‌ هستند.
سابقه ساخت پل‌ها در ایران به دوران هخامنشیان بازمی‌گردد که برای ارتباط دو شهر یا روستا بر روی رودخانه‌هایی خروشان یا دره‌هایی عظیم ساخته می‌شدند، اوج معماری ایران در پل‌سازی را می‌توانید در دوران صفویان ببینید که پل‌های بسیاری از آن دوران در سراسر ایران بر جای مانده است. شهرهای غربی ایران نیز از این امر مستثنی نبوده‌اند، به طوریکه در شهرستان کبودراهنگ پلی به نام «کوریجان» وجود دارد، این پل در روستایی به همین نام و بر روی رودخانه قره‌چای از دوران صفوی به یادگار مانده و ثبت فهرست آثار ملی کشور شده است.
رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان کبودراهنگ   با اشاره به پل تاریخی کوریجان اظهار کرد: پل تاریخی کوریجان یکی از بزرگترین و زیباترین پل‌های تاریخی مربوط به دوران صفویه در شهرستان کبودراهنگ بوده که این سازه و بنای تاریخی در تاریخ ۲۵ بهمن ۷۹ به شماره ۳۲۴۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
مهدی غلامی با بیان اینکه این پل واقع در ۲۲ کیلومتری شمال همدان بر روی رودخانه قره‌چای احداث شده و چندین‌بار در سال‌های اخیر توسط میراث فرهنگی مرمت شده است، تصریح کرد: پل آجری کوریجان با پنج دهانه بزرگ و چهار دهانه کوچک مزین به قوس‌های جناغی از بناهای به جای مانده از دوران صفویه است که در دوران قاجار نیز  مورد مرمت قرار گرفته است.
وی با اشاره به قرار گرفتن این پل بر روی رودخانه قره‌چای ادامه داد: این رودخانه آخرین‌بار در سال ۹۸ بر اثر بارندگی‌های شدید جاری شد اما پس از آن سال به علت کاهش بارندگی‌ها و خشکسالی‌های متوالی خشک شده بود که خوشبختانه پس از پنج سال دوباره این رودخانه جان تازه‌ای به خود گرفته و آب در این رودخانه جاری فصلی جاری شده و جاری شدن آب در زیر این پل تاریخی زیبایی دوچندانی به این سازه فاخر داده است.
غلامی خاطرنشان کرد: یک کیلومتر بعد از پل تاریخی کوریجان حوضچه‌های تغذیه مصنوعی توسط اداره منابع آب شهرستان احداث شده و آب جاری رودخانه فصلی قره‌چای  پس از عبور از پل تاریخی داخل حوضچه‌های این تغذیه مصنوعی سرازیر شده و توسط این حوضچه‌ها نسبت به تقویت سفره‌های زیرزمینی اقدام می‌شود.
وی با بیان اینکه هنوز هم روستائیان و کشاورزان اطراف از این پل تردد دارند، تصریح کرد: حمل‌ونقل ادوات سنگین یکی از جمله تهدیدات و خطرات برای تخریب این پل محسوب می‌شود که در همین رابطه تردد ادوات سنگین و ماشین‌های سنگین از روی این پل دارای محدودیت است.
غلامی با اشاره به اینکه در همین رابطه در سال‌های اخیر این امر را در فضای مجازی اطلاع‌رسانی کرده‌ایم، افزود: خوشبختانه این اطلاع‌رسانی‌ها از نقش مؤثری در فرهنگ‌سازی برای حفظ و مراقبت از  این اثر تاریخی توسط مردم برخوردار بوده است.
مدیر منابع آب شهرستان کبودراهنک هم در گفت‌وگو با ایسنا، با  اشاره به تغذیه مصنوعی واقع در یک کیلومتری پل تاریخی کوریجان اظهار کرد: در این منطقه دارای ۱۱ حوضچه هستیم که در سال‌هایی که بارش زیاد باشد، آب از سد آبگینه و صالح‌آباد سریز می‌کند و این حوضچه‌ها آبگیری می‌شوند.