صفحه اول
علی زادوری-براساس آموزههای علم اقتصاد مرسوم،مصرف و تولید در سطح کلان،به وسیله پسانداز و سرمایهگذاری و همچنین تقاضا برای کالاهای تولید شده،بر یکدیگر تأثیرگذارند.سیر تاریخی توسعه در کشورهای صنعتی نشان میدهد که این کشورها در ابتدای مراحل توسعه،تقویت توان تولیدی خود را در اولیت قرار دادهاند و نیازهای مصرفی را همسو با آن پاسخ گفتهاند،در حالی که بسیاری از کشورهای در حال توسعه همچون ایران با تکیه بر واردات و اتخاذ الگوی مصرف برونزا،نیازهای مصرفی خود را با تولیدات خارجی تأمین کردهاند و توجه زیادی به تولید داخلی نداشتهاند. در صورت شکل گیری و سامان یافتن تولید داخلی تحولات بنیادینی در اقتصاد ملی و در نتیجه در معیشت مردم و بخصوص در حل مسائل و مشکلات اقتصادی زندگی رخ خواهد داد. افزایش تولید داخل به افزایش صادرات کمک خواهد کرد و آن نیز به نوبه خود ضمن افزایش درآمدهای کشور به افزایش تولید منجر خواهد شد. سرمایه گذاری و مشکل جذب سرمایه های داخلی و خارجی را برطرف خواهد نمود سرمایههای سرگردان که گاهی بسیار مضر به حال اقتصاد عمل می کند را قابل مدیریت مینماید. از امکانات و زیرساخت های موجود به نحو مطلوبتری استفاده می گردد. رشد علمی و صنعتی را به دنبال خواهد داشت هزینههای سنگین اقتصادی کشور را همچون هزینههای واردات، حمل و نقل و وابستگی ها را کاهش خواهد داد. دانش و تکنیک و فن آوری های تولید در عرصههای مختلف را رشد داده و بویژه مهارتهای مدیریت در امر تولید را بالا برده و با سایر کشورها قابل رقابت خواهد نمود. امکان بهرهگیری ملت ایران از سهم الهی و خدادادی خود را در بهره برداری از منابع مختلف فراهم خواهد ساخت. رونق تولید و پیشرفت اقتصادی برای همه کشورها علی الخصوص کشور ما با جمعیت بالایی که دارد، ضروری است. رونق تولید است که موفقیت حکومتها، بهبود زندگی، پیشرفت کشور و سایر عوامل رشد جامعه را باعث میشود. تولید یا فرآوری، از اصطلاحات علم اقتصاد، به معنی تهیه کالا و خدمات مورد نیاز با استفاده از منابع و امکانات موجود است. فعالیّت تولیدی سلسله اقداماتی است که برای تبدیل منابع به کالاهای مورد نیاز صورت میگیرد.در اقتصاد، خلق مطلوبیت از طریق فعالیت انسانی است. تولید از نظر علم اقتصاد، دربردارنده خلق اشیا توسط انسان نیز هست؛ ولی شامل دیگر فعالیتهای خدماتی چون حفاظت و نگهداری، پاکیزهسازی و … هم میشود.تولید عبارت است از هرگونه فعالیت و کار (صرف انرژی) که عنصر یا عناصری از طبیعت را به مصرف انسان نزدیک کند. امروزه در همه جوامع بشری، تولید از اهمیت خاصی برخوردار است و همه انسانها به نقش و اهمیت آن واقفند. به گونهای که در یکی دو قرن گذشته افراط شکل گرفته در تولید، ناشی از مطلوبیت ذاتی یافتن آن است. تولید در نگرش عمومی بشر یک ارزش تلقی شده و صرفنظر از نیاز و یا اهداف تولید مسابقه ای بی رحمانه در تولید هرجه افزون تر، چهره زندگی مردم غرب و شرق عاالم را دگرگون کرده و خسارت های جبرانناپذیری نیز به منابع موجود در کره خاکی وارد نموده است. اکنون نیز تولید هر چه بیشتر یک شاخص کمال و رشد و قدرت برای کشورها به حساب می اید و غفلت جدی در نگرش به تولید و بایستههای آن، مسیر بهره برداری صحیح از نعمات پروردگار در روی زمین را با آسیبهای فراوان و مخاطرات مهمی روبرو ساخته است که البته ضرورت دارد در باب اصلاح این نگرش نیز فکری اساسی شود در هر صورت هرگاه از ضرورت پرداختن به تولید سخن به میان می آید گاه مقصود ، مطلق تولید است و گاه مراد، تولید داخلی است و این دو موضوع جدا از هم می باشد. مطلق تولید برای بشر اهمیت و ضرورت دارد زیرا تولید به معنی زندگی است، تولید رشد است، شکوفائی است، کار است، تلاش است، اشتغال است، بهره گیری از طبیعت است، رفع نیازهای زندگی است، رفاه شخصی و عمومی است، استفاده بهتر از منابع موجود است رفع مشکلاتی همچون بیکاری، تورم، مسکن و به حرکت درآوردن چرخ عظیم اقتصاد یک جامعه است. تولید عامل اصلی ایجاد استحکام در اقتصاد است سامان دادن اقتصاد و محور پیشرفت و توسعه است. از همین رو تولید ، شاخص و معیار اصلی پیشرفت در یک کشور است و برای ما نیز بعنوان شاخص پیشرفت، ملاکی برای اندازهگیری سرعت، شتاب و میزان پیشرفت محسوب می گردد. موضوع تولید داخلی و تأکید بر آن علاوه بر همه اهمیت های پیش گفته، ضرورتهای ویژه ای دارد که بخصوص در شرایط کنونی برای کشور ما بسیار تعیینکننده و سرنوشت ساز می باشد. توجه و تأکید بر تولید داخلی در این مقطع دارای معنی خاص و ویژه ای است.