چرا وحدت؟

  مهدی بوکانی- سیره نویسان نوشته اند در سال ۵۷۰ میلادی که به عام الفیل مشهور است نوزادی متولد شد که نامش را محمد نامیدند.
سال حملۀ ابرهه، پادشاه یمن، با لشکری معروف به اصحاب فیل به سمت مکه برای تخریب کعبه سال، عام الفیل گفته‌اند. قران کریم در سوره فیل به این واقعه اشاره کرده است.
محدثان و مورخان بر این قول اتفاق دارند که تولد پیامبر، در ماه «ربیع الاول» همین سال بوده است، ولی در روز تولد او اختلاف دارند.
محدّثان شیعه تاکید دارند هفدهم ربیع الاول، روز جمعه، پس از طلوع فجر چشم به دنیا گشود؛ و مشهور میان اهل تسنن این است که ولادت آن حضرت، در روز دوشنبه دوازدهم همان ماه اتفاق افتاده است.
به همین دلیل اهل سنت، دوازدهم ماه ربیع الاول و شیعیان هفدهم این ماه را سالروز ولادت پیامبر گرامی اسلام (ص) می‎دانند.
حضرت امام خمینی (ره)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران که خود از منادیان وحدت در جهان اسلام بودند، از این مساله برای اتحاد و نزدیک شدن گروه‌های اسلامی استفاده کردند و فاصلۀ بین این دو تاریخ (۱۲ تا ۱۷ ربیع الاول) را «هفتۀ وحدت» نام‎گذاری کردند.
«عبدالمطلب» پدر بزرگ پیامبر اکرم (ص) برای عرض سپاسگزاری به درگاه الهی گوسفندی قربانی و گروهی را دعوت می‌کند و در آن جشن باشکوه، که از عموم قریش دعوت شده بود؛ نام فرزند خود را «محمّد» می‌گذارد.
وقتی از او پرسیدند: چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کردید، در صورتی که این نام در میان اعراب کم سابقه است؟ گفت: خواستم که در آسمان و زمین ستوده باشد.
مهمترین القاب پیامبر (ص) عبارتند از: احمد، محمود، مصطفی، کریم، رحمت ...
لقب احمد در قرآن برای پیامبر اکرم (ص) ذکر شده است. همچنین در انجیل نیز این لقب آمده است: وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأتی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ اَحْمَدُ. حضرت عیسی فرمود: بشارت می‌دهم به رسولی که بعد از من می‌آید و اسم او احمد است.
احمد به معنی ستایشگر است. به دلیل این که پیامبر مدام خداوند یکتا را ستایش می‌کرد یعنی حق حمد و حق شکر را به جای می‌آورد، به او لقب احمد داده اند.
اسم پیامبر (ص) در قرآن محمد است، و او را محمود و محمد گفته‌اند؛ لقب محمود به این دلیل است که همه‌ی صفاتی که پیامبر داراست، قابل ستایش است.
قرآن در این باره می‌فرماید: اِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیمٍ. (به درستی که تو بر خویی عظیم هستی.) همانا تو دارای صفات کمالیه‌ای هستی، که همه بزرگ و در منتهای کمال است.
اِبْنِ عَرَبی می‌گوید: خداوند متعال هزار اسم دارد. پیامبر اکرم (ص) نیز هزار اسم دارد که بهترین اسماء او محمد و محمود و احمد است. محمد به کسی گفته می‌شود که دارای صفات و ویژگی‌های خوب و کامل باشد. قبل از رسول اکرم (ص) هیچکس محمد نام نداشت.
نام محمد از عالم ملکوت برای پیامبر اکرم (ص) انتخاب شد. انتخاب این نام برای پیامبر (ص) به این دلیل است که پیامبر صاحب صفات برتری است و همه‌ی فرشتگان و ملت‌ها و زمین و زمان او را حمد و ستایش می‌کرده و می‌کنند و همه بر او درود می‌فرستند.
لقب کریم از قرآن برای پیامبر (ص) گرفته شده است. اِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَریمٍ. کرامت آن بزرگوار، زبانزد خاص و عام است. پیامبر اکرم (ص) در تمام سختی‌ها و ناملایمات تحمل و بخشندگی داشت.
حتی در روزی که با دوازده هزار لشکر مجهز وارد مکه شد و شنید که یکی از یارانش می‌گوید: «اَلْیَوْمَ یَوْمُ الْمَلْحَمَةِ» یعنی: این روز، روز جنگ است، امیرالمؤمنین را فرستاد که او را گوشزد کند و در میان مردم بگوید: اَلْیَوْمَ یَوْمُ الْمَرْحَمَةِ؛ یعنی این روز، روز رحمت، روز کرامت و روز عفو است.
یکی دیگر از القاب پیامبر اکرم (ص)، لقب رحمت است که در قرآن ذکر شده است. وَ مَا اَرْسَلْنَاکَ اِلاَّ رَحْمَةٌ لِلْعَالَمِینَ. پیامبر اکرم (ص) سرشار از رحمت و رأفت و مهربانی هستند. تا حدی که در قرآن کریم آمده: فَلَعَلَّکَ باَخِعٌ نَفْسَکَ عَلَی آثارِهِمْ اِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهّذا الْحَدِیثِ اَسَفاً. «گویا تو خویش را از غصه می‌خواهی بکشی از این که کفار ایمان نمی‌آورند، دریغ!»