روزنامه کائنات
1

صفحه اول

۱۴۰۲ شنبه ۳۰ ارديبهشت - شماره 4362

استقبال از دهه کرامت

 مهناز مطیعی- یكم ذی القعده سالروز میلاد حضرت معصومه(س) است؛ بزرگ بانویی كه به همراه برادرش امام رضا(ع)، آموزگاران تقوا، احسان و كرامت برای تمامی اعصار شدند. به همین مناسبت در کشورمان فاصله میان ولادت كریمه اهل بیت (س) تا تولد امام هشتم (ع)، دهه کرامت نامیده شد تا ارزش وجودی آن خوبان را همگان دریابند.
کرامت در معنی لغوی به معنی سخاوت، جوانمردی و بخشندگی است و در مفاهیم انسانی و به مفهوم دینی کرامت به معنی بزرگواری است. براساس احادیث و توصیه های موجود از بزرگان دین اسلام کرامت (بزرگواری) اصل مهمی به شمار می رود.
چنانچه پیامبر اسلام و بزرگان دین توصیه به داشتن کرامت فرموده اند که در ادامه جا به چند حدیث اشاره شده است و از تمام احادیث و روایات عنوان شده در مورد کرامت میتوان به راحتی نتیجه گرفت که کرامت در دین اسلام به معنای “کوچک شمردن دنیا” و “مهار هوای نفس” نیز هست.
برخی دیگر از روایات، وفاداری را به بزرگواری تعبیر می کنند تا حدی که امیرالمومنین (ع) درباره ی کرامت فرموده اند:«وفاداری به پیمان ها از بزرگواری انسان است.»
یکی از اصلی‌ترین دلیلی که این دهه را دهه کرامت نامیدند، به خاطر کرامات این دو بزرگوار، حضرت رضا (ع) و حضرت معصومه (س) است؛ کرامت به معنای جود و سخا و بزرگواری است.
رسول خدا (ص) درباره بزرگواری می‌فرماید: مردی بزرگوار است که تقوا پیشه و از گناه دوری کند. ائمه ما معصوم بودند، چون اهل گناه نبودند. اگر انسان بخواهد بزرگوار باشد، حتماً باید از گناه دوری کند.
این هم شدنی نیست، مگر انسان بداند از کجا آمده و به کجا می‌ رود. هدفش را بداند. در واقع خود شناسی، می‌تواند انسان را به هدف برساند. اگر انسان بداند چه دُر گرانبهایی در وجودش است، قطعاً با مَن عَرَفَ نَفسَه فَقَد عَرَفَ ربّه می‌تواند به بزرگواری برسد و اهل تقوا باشد.
یکی از دلایل کرامات ائمه ما، همین دوری از گناه و تقوا است. اگر انسان بخواهد به موفقیتی برسد، قطعا باید اهل تقوا باشد تا قدر خودش را بداند. انسان اگر در منزل بزرگواری که اهل جود و سخا است برود قطعا کم نباید بخواهد.
یعنی وقتی شما بدانید فردی قرار است به شما همه چیز بدهد اگر شما کم بخواهید قطعا زیان دیده اید، پس بهتر این است که انسان از امام حاجت بزرگی بخواهد که آن بی نهایت است. بی نهایت، لقای خداوند بزرگ است که راه برایش راحت و رسیدن به اهداف زندگی آسانتر می‌شود.
بنابر آنچه بیان شد، کرامت قبل از هر چیز “دینداری و دوری از گناه” و “بخل داشتن نفس اماره” و بعد “کوچک شمردن دنیا” است و از این مسیر به مقصد صبر و شکیبایی می رسد، از این رو است که امیرالمومنین (ع) می فرمایند: بزرگواری و کرامت، نیکو شکیبایی کردن است. کسی که دنیا در مقابلش کوچک باشد شکیباییش نیز بالا می رود و این فرد نه تنها برابر مشکلات کم نمی آورد بلکه بار مشکلات دیگران را نیز بر دوش می کشد و امیرالمومنین (ع) در این باره می فرمایند: بزرگواری و کرم این است که بار دیگران بر دوش کشیده شود. و این از دنیا شکایت نکردن نشانه کرامت است. همچنین، از اخلاق کریمان خلوص و یکرنگی است و ناخالصی از اخلاق انسان های فرومایه است.
باید توجه داشت که امامان ما کرامات بسیاری دارند و این کرامات به عنوان اعجاز شناخته می شوند؛ البته برخی از انسان ها هم می توانند کرامت داشته باشند که از طریق پرهیزکاری ممکن می شود و انسان را هدایت می کند. همانگونه که از خصوصیات معصومین (ع) هدایتگری بشر است؛ درباره امام هشتم (ع) هم اینگونه است و ایشان کرامت ویژه ای دارند. کرامات حضرت ثامن الائمه (ع) به حیات ایشان محدود نیست بلکه پس از حیات ظاهری، نیز ایشان کرامات خود را شامل حال ما می کند و این البته از صفات همه معصومین (ع) است. بالاترین مطلبی که حضرات معصومین (ع) به ما یاد دادند و خواستند که به آن عمل کنیم، این است که ما در مقام تقوا قرار بگیریم تا بتوانیم وجود مقدسشان را درک کنیم و این درک از شفاعت آنها نیز بالاتر و برتر است که به ما امکان همراهی آن حضرات (ع) در آخرت را نیز می دهد، چراکه نفع آنها به این دنیا محدود نمی شود.
 همانگونه که در دعای کمیل می گوییم از این ترسانم که فردای قیامت از دوستان تو جدا شوم! و بهترین دوستان خدا حضرات معصومین (ع) هستند که اگر این را درک کنیم و متوسل به آنها شویم خیلی از مشکلات ما برطرف می شود.

 

ارسال دیدگاه شما

عنوان صفحه‌ها
30 شماره آخر
بالای صفحه