مکتب از خود گذشتگی

 مرتضی حاجیان- در مکتب توحید، آن چیزی دارای ارزش و ماندگاری است که در راه خدا و برای خدا شکل گیرد. هر مقدار از عمر انسان که برای خدا صرف شود. هر کاری که برای خدا انجام گیرد، مالی که در این راه هزینه شود. از ارزش واقعی و ماندگاری برخوردار است و در این راستا هرچه انجام کاری برای خدا سخت تر و نیت خالص تر باشد ارزش و اثر آن بیشتر است. بنابراین هرگونه اهتمام و تلاش در راه خدا مصداق جهاد فی سبیل اللّه است.
در این مکتب، از خود گذشتگی در راه خدا و دفاع از حق در بالاترین حد، ارزشگذاری شده است و فرهنگ ایثارگری و شهادت طلبی در متن اسلام از درخشش و ویژگی برجسته ای برخوردار است.
امروز و در حالی که کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران علمدار مقاومت و سلطه ستیزی در منطقه و جهان است؛ بُن‌مایه ایستادگی و مقاومت خود را از خون پاک شهدایی می‌گیرد که در طول تاریخ در مقابل ظلم و زور سر خم نکرده و از جان خود گذشتند اما از آرمان هایشان نه.  
بدون شک ما امروز امنیت کشور را مرهون مجاهدت و جانفشانی شهیدانی هستیم که با بذل جان خود در راه دفاع از اسلام و حراست از مرزهای کشور، به عالی‌ترین مقام و درجه نزد خدای خود دست یافتند و بی گمان حقی بس عظیم بر گردن ما دارند.
ملت بصیر و قدرشناس ما نیز به خوبی می دانند که شهدا در راه زنده نگه داشتن اسلام و برپایی انقلاب و ایران سرافراز، تا آخرین قطره خون پاکشان، مردانه ایستادند و استقلال، آزادی و حیات عزتمندانه را برای کشور و ملت به ارمغان آورده، به دشمنان نشان دادند در جایی که به کشورشان تجاوز و یا به اعتقادات و ارزش‌های اسلامی آنها بی‌احترامی شود، حاضرهستند از والاترین و شیرین‌ترین سرمایه خود یعنی جانشان بگذرند ولی یک قدم از آرمان و اهداف‌شان کوتاه نیایند.
شهادت بالاترین فضیلت الهی است که نصیب شهیدان گرانقدر، این مردانِ مرد و پاک ترین بندگان خدا و مجاهدان مخلص راه الهی می شود. مقام شهدا را جز عارفان و شاهدان حقیقت، کسی نمی فهمد و حقیقت را به غیر چشم دل نمی توان دید. فریاد شهیدان در همیشه ی تاریخ جاری است؛ فریادی که ریشه در «هل من ناصر ینصرنی» سیدالشهدا دارد.  و چه زیبا می گوید شهید والامقام مجید کریمی:« عارفان را معبودی است که چون پروانه در پی وصالش می سوزند و در هجرش می گدازند و عاشقان را معشوقی . و چه والاست که معشوق خالق باشد و عاشق در پی لقایش بشتابد . آری بدین گونه است که رهروان این طریقت ، راست قامتان جاودانه ی تاریخ خواهند ماند و حیات مکتبشان را با خون خویش ضامن می گیرند . آری اینان کاروانیان آل یاسینند که مظلوانه و گمنام وضوی خون می گیرند و مشتاقانه سر به سجاده ای به وسعت کربلاهای مکرر تاریخ می نهند و پرواز عشق را آغاز می کنند و اینان در جبهه های نور و در مصاف با شب پرستان ، انتقال دهندگان تاریخ کربلایند.»
 آری شهدا، این امامزادگانِ عشق و شجاعانِ روزگار که در راه زنده نگه داشتن اسلام و برپایی و عزّت انقلاب و ایران سرافراز، تا آخرین قطره خون پاکشان، غیورانه و مردانه قامت راست کردند و استقلال، آزادی و حیات عزّتمندانه را برای این کشور و ملّت بزرگ به ارمغان آوردند. شهدا به فرموده خداوند متعال زنده اند.یعنی همواره ناظر بر اعمال ما هستند و با رفتنشان  رسالتی از جنس بصیرت، تلاش  و جهاد را بر دوش ما باقی گذاشتند و حال ما به عنوان انسانهایی که مدیون خون پاک این بزرگ مردانِ آسمانی هستیم، مسئولیتی داریم ممتد که در لحظه لحظه زندگی مان جاری است.
  نام گذاری  ۲۲  اسفند ماه به عنوان « روز بزرگداشت شهدا »، فرصت ارزنده و گرانقدری است  برای یادآوری رمز جاری ماندن یاد و نام شهدای والامقام، آن الگوهای ایثار و استقامت، شجاعت و شهامت و پاسداران حریم ولایت و همچنین تبیین و ترویج فرهنگ والای ایثار و شهادت و رسیدن به این تفکّر مهم  که  ما امنیّت، آزادی،  استقلال و اقتدار و عزّت امروز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و تمامی پیشرفت ها و داشته هایمان در این سال ها همه و همه را مدیون ایثار و از خودگذشتگی شهیدان والامقام و فداکاری ایثارگران سرافراز و صبر و وفای خانواده های معظم شهدا و ایثارگران هستیم و باید همواره قدردان و شاکر این عزیزان باشیم.