اتول دودی

بالاخره دویست نفر خودرو وارد کشور شد و الحمدالله موند بالا هم هست و نمسی دانیم هر چند صد نفرمان پول روی هم بگذاریم می توانیم یکی ازاین ماشین ها را از چنگ اغنیا در بیاوریم.
اصلا به ما ماشین سواری نیامده است. مان اتول دودی را باید سوار میشدیم که نشدیم. همه اش هم تقصیر ما نیست. عهد و عیال خرج دارند. هزینه خورد وخوراک دارند. خرج تحصیل ونمی دانم لباس و ... حالا ما بیاییم دنبال ماشین لاکچری باشیم. هر کوفتی که وارد این مملکت بشود در قیاسبا پراید لاکچری محسوب می شود.
برای اینکه نگویند وننویسند که بنده مخالف خوانم یا بخیل از همینجا برای آن دویست نفر آدم خوشبخت که جانشان را در جاده های ایران از دست نخواهند داد آرزوی مال بیشتر می کنم.