سیاست
خانه به دوش بودم از این پیشتر تا اینکه رستم از شاهنامه به هیات دولت اندر شد و قرار شد که 4 میلیون خانه بین ما فقرا تقسیم کنند و حالا دریغ از یک مترش! البته واضح و مبرهن است که پول بهتر است از مسکن. اما ما نه پولش را داریم و نه مسکنش را والا منت کسی را نمی کشیدیم. باز هم البته از قدیم گفته اند خانه را چه کسی داده و چه کسی گرفته ؟ما همین زمین خشک و خالی خدا را از زیر پایمان نکشند و آسمان را باد ندهند باز هم ممنونیم. اشکال کار آنجا بود که خودشان آمدند و توقع ایجاد کردند. والا ما را چه به رستم. ما همیشه سهرابیم.