صفحه اول
مهدیه سلطانی- زمانی که مردم جامعه‌ای از نشاط اجتماعی برخوردار باشند، وفاق، همبستگی، تعلق اجتماعی، تعاملات اجتماعی مطلوب، رضایت از زندگی و همچنین سلامت روانی و اجتماعی افراد افزایش پیدا کرده و طبیعی است که به موازات آن، آسیب‌های اجتماعی نیز کاهش می یابد و انگیزه برای کار و تلاش افزایش می یابد و در نتیجه، چنین جامعه ای، مسیر پیشرفت و ترقی را طی می کند. یکی از چالش های فراروی انسان در دنیای امروز، احساس بهزیستی و شادمانی است، چرا که با وجود پیشرفت های چشمگیر در فناوری و تأمین آسایش انسان، احساس شادمانی وی افزایش نیافته است.شادمانی و رضایت مردم از زندگی به عنوان یکی از شاخص های توسعه مطرح است.بین شادی و زندگی رابطه مستقیمی وجود دارد. یعنی کسی که در ظاهر و باطن شاد است، چهره ای گشاده دارد، امیدواری، پویایی و تفکر منطقی بر وجودش حکمفرماست.شادی، تصمیم گیری را برای او آسان می سازد و تلاش و قدرت بهره مندی از فکر و عقل را برای او راحت تر می نماید.چنین انسانی، زمین را بر خود تنگ نمی بیند، در کوچه باغ زندگی او از بن بست خبری نیست؛ در نتیجه از زندگی کردن لذت می برد و وجودش برای خود و دیگران ارزشمند می گردد. سبک زندگی، شیوه زندگی افراد در جنبه های فردی و جمعی است و تفریحات سالم می تواند تاثیر مستقیمی بر سلامت روانی و اجتماعی اعضای خانواده داشته باشد.شادی و نشاط اجتماعی و حضور آن در یک جامعه، از منظر علوم و افراد متخصص حوزه های نختلف، از نشانه های یک جامعه سالم است. وقای دریک جامعهنشاط اجتماعی نباشد آن جامعه دچار بروز عواملی مانند افسردگی و .انحرافات مختلف فردی و جمعی .و فرهنگی و … می شود.عدم وجود نشاط اجتماعی در میان جوانان، افسردگی و سرخوردگی را به همراه دارد. برای شاد بودن باید مولفه امید به زندگی را افزایش داد، چون امید به زندگی و شاد بودن باعث کاهش آسیب های اجتماعی از جمله اعتیاد، خودکشی و … می شود پس برای افزایش امید به زندگی باید در دوران نوجوانی و جوانی و دغدغه های این نسل بها و ارزش دهیم. شادمانی و نشاط به عنوان یکی از مهم ترین نیازهای روانی، نه تنها تاثیرات زیادی بر شکل گیری شخصیت و زندگی اسان ها دارد، بلکه اهمیت بسیار زیادی در سلامت روانی و مقابله با مشکلات دنیای امروز دارد.عدم امید به آینده و کسالت، باعث کناره گیری فرد از جامعه می شود و در نتیجه سرخورده و افسرده می شود که این عوامل موجب کاهش فعالیت و کارایی انسان می شود. علاوه براین ناامیدی در بعد فردی موجب از بین رفتن نیرو و اراده لازم برای رسیدن به هدف را نا ممکن می سازد. افراد ناامید به توانایی های خود باور ندارند و از آینده تصویری نامطلوب دارند و به همین علت سرخورده و. منفعل می شوند. در سطح کلان رابطه مثبتی بین سرمایه اجتماعی و احساس شادمانی وجود دارد. در مورد تأثیر عوامل مادی بر شادمانی نیز، بر اساس نتایج این تحقیق می توان عنوان کرد که در سطح خُرد همراه با افزایش درآمد، افزایش چندانی در میزان شادمانی افراد به وجود نمی آید، اما در سطح کلان میانگین شادمانی افراد در کشورهای با سطح توسعه اقتصادی و درآمد بالاتر، بیشتر از میانگین شادمانی افراد در کشورهای کم درآمدتر است. عواملی چون بافت شهر و محله که با استانداردهای روحی و روانی و فرهنگی در تعارض باشد، آلودگی های صوتی و سر و صدای شدید و خشن و از بین رفتن صدای طبیعت مانند صدای آب جاری، نغمه دلنشین پرندگان و وزش باد در شاخسار درختان، تنش های عصبی و پایین بودن نقطه جوش افراد و گلاویز شدن افراد به دلایل بسیار ساده، ترافیک، نداشتن ثبات اقتصادی و تورم و دسترسی سخت و دشوار به امکانات لازم و اولیه برای یک زندگی ساده، بزهکاری های اجتماعی و نگرانی از برخوردهای خشن در جامعه، بی نظمی و هنجارشکنی های اجتماعی، تعارض بین فرهنگ و باورهای دینی با رفتارهای اجتماعی، بروز، شکل گیری و نهادینه شدن بعضی ضدارزش ها مانند کم شدن روحیه تعاون و همدلی و نوع دوستی یا افزایش ریا و دروغ، کم شدن فضای سبز و محدود شدن زیبایی فضای سبز به پارک های دور از دسترس که بیشتر افراد به صورت بسیار گذرا و با فاصله زمانی زیاد می توانند از این فضاها استفاده کنند و در عوض از بین رفتن فضای سبز متصل به زندگی روزانه مانند حیاط خانه و تراس و ایوان منازل و درختان خیابان ها و گذرگاه ها یا آرایش بسیار نازیبای آنها، جدا شدن انسان از طبیعت و پرندگان، کم شدن جلوه زیبای شهری با به کارگیری رنگ های سرد و کدر مانند رنگ های خاکی، خاکستری و رنگ های تیره با درخشندگی کم، استفاده نکردن از جلوه های ویژه و زیبا از نمادهای هنری و استفاده بسیار محدود از موسیقی آب روان، خرابی ها و زشتی راه ها، پیاده روها، جوی های خیابان، دیوارهای منازل و دیگر عناصر شهری، از عوامل محیطی اجتماعی هستند.