سیاست
کی میاد خانه اش را به من اجاره بدهد. خانه بدوشی هم این روزها ملغمه ای از درد ومرض های جیب خالی مستاجران شده است. انصاف که وجود ندارد. یکهو کرایه شده است ده برابر. یعنی این دولت محترم یکساله دستش از ابزارهای نظارتی کوتاه است یا دلش نمی خواهد جنابان صاحب خانه ها آخ بگویند؟ ابزار نظارتی هیچی. بیایید توی آستین یکی از این صاحبخانه های گرانفروش متورم چوب بکنید. یعنی البته دارندگی و برازندگی . اما چرا ما نداریم و ما برازنده نیستیم. هنوز هم البته یارانه اعتراضی ماه اولمان مسدود است و منتظریم ببینیم با رفتن وزیر، آبی در حساب بانکی مان گرم میشود؟ بگذریم دولت یکساله شده است و خوب نیست در سالگردش حرف از نداشتن بزنیم. شعار دولت ما می توانیم بوده یک جوری و امیدواریم که بتواند در سه سال بعد حداقل یک کاری بکند که ما شب را زیر یک سقف مطوئن بخوابیم و البته جیبمان را هم کسی نزند...