روزی برای تکریم باغبانان هستی

  مهشید تولایی -روز مادر و روز زن در ایران همزمان با میلاد بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) گرامی داشته می‌شود. امروز سالروز ولادت باسعادت حضرت فاطمه زهرا (س) دخت گرامی پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی (ص) و همسر امیر مومنان علی بن ابی طالب (ع) امام اول شیعیان جهان است.حضرت فاطمه زهرا (س) از کودکی، در خانه وحی، با راهنمایی های پدر گرامی‌شان، حضرت محمد (ص)، به عالی ترین مراتب کمال و علم و فضیلت دست یافتند.
دخت گرامی حضرت محمد (ص) همچنین در کانون گرم و با صفای خانه امام علی (ع) امام اول شیعیان جهان، به بهترین وجه به انجام وظایف همسری و مادری پرداختند و انسان های بزرگ و وارسته ای همچون امام حسن (ع)، امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) را در دامان خود پرورش دادند.حضرت فاطمه زهرا (س) در همه ابعاد، الگوی زنان جهان به شمار می روند و روز ولادت ایشان در ایران که مصادف با سالروز تولد حضرت امام خمینی (ره) بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی است، به عنوان روز «مادر» و «زن» نامگذاری شده است و در این روز از مقام زنان، به ویژه مادران، تجلیل می شود.
به همین مناسبت ایران اسلامی در شب و روز میلاد بانوی دو عالم، دخت گرامی پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی (ص) سراسر جشن و شادی است.مناطق مختلف ایران به ویژه شهرهای مقدس قم و مشهد در شب و روز میلاد خجسته  حضرت فاطمه زهرا (س)، حال و هوایی دیگری دارد و شیفتگان و ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت (ع) با چراغانی و آذین بندی خیابان‌ها و معابر و بر پایی جشن و سرور، این میلاد خجسته را جشن می گیرند.
ولادت حضرت زهرا (س) و روز مادر و زن
بیستم جمادی‌الثانی به یمن زادروز بانوی نمونه اسلام، فاطمه زهرا (س)، روز مادر نام گرفته است. زندگی و سیره حضرت زهرا (س) به قدری آموزنده و پاک است که هر زن آزاده‌ای در جهان، او را چونان قدیسه‌ای تحسین می‌کند, زنی که تولدش از دامن خدیجه کبری، همسر پیامبر گرامی اسلام (ص) و در کانون نخستین خانواده‌ی اسلامی با نغمه‌های آسمانی و تسبیح قدسیان همراه شد و شب میلادش را عرشیان به بانگ تکبیر و تسبیح جشن گرفتند و خداوند لقب (کوثر) به او عطا کرد.
تولد این بانوی گران‌قدر به ابتکار بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، امام خمینی (ره) روز زن و روز مادر نام گرفت: اگر روزی باید روز زن یا روز مادر باشد، چه روزی والاتر و افتخارآمیزتر از روز ولادت با سعادت فاطمه زهرا (س) است؛ زنی که افتخار خاندان وحی است و چون خورشیدی بر تارک اسلام عزیز می‌درخشد. (صحیفه امام؛ ج ۱۲، ص ۲۷۴)
میلاد حضرت فاطمه زهرا (س)
در بیستم جمادی‌الثانی سال دوم بعثت، از صلب پیامبر اکرم (ص) و از رحم پاک و مطهر خدیجه، دختری پا به عرصه وجود نهاد، دختری که همتای علی (ع)، سر منشأ و ریشه سلسله امامت و ولایت، و الگوی تمامی مؤمنین و موحدین است، بانویی که گل سرسبد تمام بانوان عالم است.
در روایتی آمده که تولد حضرت فاطمه (س) در بیست جمادی الثانی سال دوم بعثت که جمعه بود، رخ داده است. امام رضا (ع) فرموده رسول خدا (ص) فرمود: «وقتی به معراج رفتم، جبرئیل دستم را گرفت و مرا به بهشت برد و به من خرما تعارف کرد. من نیز خوردم و آن خرماها به نطفه بدل شد. وقتی به زمین برگشتم با همسرم خدیجه خلوت کردم و او به فاطمه آبستن شد. به همین دلیل فاطمه حوریه انسان نماست و من هرگاه مشتاق بوی بهشت می شوم، دخترم را بو می کنم.»
محل تولد حضرت فاطمه (س)
مكان تولد حضرت زهرا (س) در شهر مكه و در خانه خديجه بوده است. اين خانه در محله‌‏اى است كه در گذشته به آن «زقاق العطارين» يعنى كوچه عطارها مى ‏گفتند. رسول خدا (ص) تا هنگام هجرت، در آن خانه ساكن بود. خانه مباركى كه بارها در آن فرشته وحى بر پيامبر (ص) نازل گرديد. اين خانه بعدها به صورت مسجد در آمد و از آنجا كه محل نزول وحى و بخشى از قرآن، زيستگاه پيامبر (ص) و مكان تولد حضرت زهرا (س) بود، در نظر عموم مسلمين ارزش معنوى و قداستى خاص داشت. از اين رو بارها در طول تاريخ همزمان با تعمير و توسعه مسجد الحرام، نسبت به مرمت بناى آن اقدام كردند.
چگونگى تولد حضرت فاطمه (س)
وقتی حضرت خدیجه با رسول خدا ازدواج کرد، زنان مکه او را ترک کردند. هیچ یک از زنان مکه به او سر نمی زدند و حتی به او سلام هم نمی دادند. خدیجه از تنهایی خود ناراحت شد و از این ناراحتی هراسان شده بود. او وقتی به فاطمه باردار شد، فاطمه از داخل رحم با مادرش حرف می زد و به او آرامش می داد. خدیجه این مطلب را از پیامبر (ص) پنهان کرد. روزی رسول خدا متوجه شد و به خدیجه فرمود: جبرئیل به من گفته، آنچه در رحم داری دختر است و فرزندانش هم پاک و پاکدامنند.
 مدت زیادی نگذشته بود که حضرت خدیجه سراغ زنان قریش و بنی هاشم رفت و گفت: «مثل همه زنان که در هنگام زایمان از یکدیگر مراقبت و پرستاری می کنند مرا هم پرستاری کنید.» آنها پیغام دادند چون حرف ما را گوش ندادی و با محمد یتیم ابوطالب در حالی که فقیر بود ازدواج کردی نمی توانیم از تو پرستاری کنیم.
 خديجه از اين پاسخ رنجيده خاطر گشت، اما در يكى از همين روزها در حالى كه او همچنان در بستر آرميده بود، چهار زن گندمگون و بلندبالا مشاهده نمود كه بر او وارد شدند. خديجه كه از ديدن آنان در هراس شده بود به تكاپو افتاد اما يكى از زنان او را آرام نمود و گفت:
 «اى خديجه! اندوهگين و هراسناك مباش، ما از جانب خدا به سويت آمده‏ايم و خواهران تو هستيم، من ساره همسر ابراهيم خليلم و اين آسيه همسر فرعون است و آن يكى مريم دختر عمران و چهارمين ما صفورا دختر شعيب است.»  در اين هنگام چهار زن در چهار سوى خديجه (س) قرار گرفتند و حضرت خديجه (س) حمل خود را بر زمين نهاد و نورى از او ساطع گرديد كه شرق و غرب عالم پرتوافكن شد.
نورى كه به خانه‏ هاى مكه راه يافت و همه را در حيرت فرو برد. پس از آن ده فرشته همراه با طشت و ابريقى مملو از آب كوثر از آسمان فرود آمدند. آن بانويى كه در پيش روى خديجه قرار داشت مولود را با آن آب شستشو داده و جامه كه از شير سفيدتر و از عنبر خوشبوتر بود بيرون آورد. با يكى تن مولود را پوشاند، و ديگرى را مقنعه او قرار داد آن گاه دست خود را بر لبان كودك نهاد و او را به سخن گفتن وادار نمود، فاطمه دهان گشود و چنين فرمود: «اشهد ان لا اله اللَّه و اشهد ان محمد رسول‏اللَّه سيدالانبياء و ان بعلى سيدالاوصياء و ولدى سادة الاسباط.»
 آن گاه يكايك بانوان را سلام داده به نامشان خواند. آنها هم با رويى گشاده مولود فرخنده را مورد ملاطفت قرار دادند. حوريان بشارت تولد او را به آسمانها بردند. در آسمان از يمن قدوم او نورى پديدار آمد و ساطع گرديد كه تا آن زمان سماواتيان چنين نورى را رؤيت ننموده بودند.
 بانوان خديجه را شادباش گفته از ميمنت و مباركى و طهارت نسلش سخنها گفتند. خديجه با سرورى زايدالوصف كودك را در آغوش كشيد و با دنيايى اميد و آرزو پستان در دهان او گذارد.
ازدواج حضرت فاطمه (س)
بنابر روایتی وقتی حضرت زهرا (س) متولد شد، پنج سال از بعثت نبی مکرم اسلام(ص) و سه سال از شب معراج می گذشت. ایشان هشت سال با پدر بزرگوارش در مکه بود و سپس با او به مدینه هجرت کرد. یک سال از ورود ایشان به مدینه می گذشت که با حضرت علی (ع) ازدواج کرد. وقتی پدرش از دنیا رفت، ایشان هیجده ساله بود و بعد از پیامبر اعظم (ص) هفتاد و دو روز بیشتر زندگی نکرد.
لقب‌های حضرت فاطمه (س)
از امام صادق (ع) روایت شده است: فاطمه (س) در نزد خداوند ۹ اسم و لقب دارد: فاطمه، صدّیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه، محدَّثه و زهراء
در منابع حدیثی و زیارات، القاب متعددی برای حضرت فاطمه (س) شمرده شده است:
زَهراء: درخشان و نورانی
عَذراء: پاکدامن
معصومَه: مصون از گناه
حَوراء: إنسیّه حوریه‌ای به صورت انسان
حُرَّه: آزاد
مُبارَکه: پربرکت
بَتُول: جدا و ممتاز از دیگران.
حَصَان: پاکدامن
زََکیَّه: پاکیزه (از زشتی‌های اخلاقی)
مَریم کُبری: مریم بزرگ
جایگاه واقعی زن در اسلام
یکی از عالی ترین برنامه های اسلام که این دین را سرآمد تمام ادیان قرار داده است، از بین بردن تمام بی عدالتی نسبت به زن بودهاست. اسلام بنیان برتری طلبی های قومی، نژادی، جنسی و مالی را ویران نمود و تمام انسانها از مرد و زن، غنی و فقیر، عرب و عجم، سیاه و سفید، و زشت و زیبا را در یک صف قرارداد.
 این دین آسمانی تنها ملاک برتری را تقواو ارزش های معنوی و فضائل اخلاقی دانسته است. خداوند متعال می فرماید: «یا ایها الناسانا خلقناکم من ذکر وانثی وجعلناکم شعوبا وقبائل لتعارفوا ان اکرمکم عند الله اتقاکم»
 «ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قراردادیم تا یکدیگر را بشناسید، گرامی ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست.»  از طرف دیگر، هدایت تشریعی، عام و گسترده است و به گروه خاصی اختصاص ندارد و هر کس می تواند از این دریای رحمت الهی حظ و بهرهای ببرد و راه تکامل و سعادت خویش را هموار سازد. خداوند متعال می فرماید: «انا هدیناهالسبیل اما شاکرا واما کفورا»; «ما راه را به او (انسان) نشان دادیم، خواه شاکرباشد یا ناسپاس.» پس اختلاف در جنسیت نمی تواند مانعی برای تکامل باشد.
 شهید مطهری رحمه الله پیرامون این موضوعچنین می‌گوید: «اسلام در سیر من الخلق الی الحق یعنی در حرکت و مسافرت به سوی خدا هیچ تفاوتی میان زن و مرد قائل نیست. »
 نمونه های تاریخی، گواهی صادق بر این مدع است.در طول تاریخ، زنان بسیاری بوده اند که قله های ترقی را در نوردیده و به‌عنوان زنان نمونه و الگو معرفی شده اند. «ضرب الله مثلا للذین ءامنوا امرات فرعون اذ قالت رب ابنلی عندک بیتا فی الجنة ونجنی من فرعون وعمله ونجنی من القوم الظالمین ومریم ابنت عمرانالتی احصنت فرجها»
«خداوند برای مؤمنان به همسر فرعون مثل زده است در آن هنگام که گفت: پروردگارا خانه ای برای من نزد خودت در بهشت بساز و مرا از فرعون و کار اونجات ده و مرا از گروه ستمگران رهایی بخش. و همچنین مریم دختر عمران که دامان خود راپاک نگه داشت.»
 همچنین زن می تواند به مقام و منزلتی برسدکه غضب و رضایت او غضب و رضای الهی را در پی داشته باشد، چنان که در حدیثی از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله درباره حضرت فاطمه علیها السلام آمده است: «ان اللهلیغضب لغضب فاطمة ویرضی لرضاها; همانا خداوند از غضب فاطمه غضبناک و از خشنودی او خشنودمی شود. »
یکی از مباحث قابل توجه در مورد جایگاه زنان در اسلام، جایگاه حقوقی آنان است. اگر چه اسلام برای زنان در ابعاد فردی و اجتماعی قوانین ویژه ای وضع نموده ولی در برابر، حقوق شایسته ای برای آنان قرار داده که موجبت عالی شخصیت آن ها است. خداوند حکیم می فرماید: «ولهن مثل الذی علیهن بالمعروف »«و برای زنان همانند وظایفی که بر دوش آن هاست [حقوق] شایسته ای قرار داده شدهاست.»
در طول تاریخ به واسطه برتری جسمانی مردانبر زنان، شخصیت و جایگاه زنان به پایین ترین حد تنزل یافته بود، به طوری که مایه سرافکندگی و طوق لعنت به شمار می رفتند. به‌عنوان نمونه قرآن کریم می فرماید: «واذا بشر احدهمبالانثی ظل وجهه مسودا وهو کظیم »
«و هرگاه به یکی از آن ها بشارت دهند که دختری نصیب تو شده، صورتش [از فرط ناراحتی] سیاه می‌شود و به شدت خشمگین می‌گردد.»
اما اسلام با قوانین بی بدیل خود و گفتار و رفتار پیامبری که رحمة للعالمین بود، شخصیت از دسترفته زنان را احیا کرد و او را مایه رحمت و برکت معرفی نمود، چنانکه رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله می فرمایند: «البنات هن المشفقات المجهزات المبارکات  ; دخترهامایه رحمت، صلاح زندگی و برکت هستند.»
به رسمیت شناختن حق مالکیت زنان
قبل از اسلام زنان نه تنها حق مالکیت نداشتند،بلکه همچون کالایی خرید و فروش می شدند و در کنار اموال میت به ارث برده می شدند، حتیدر کشورهای غربی با آن همه هیاهوی تبلیغاتی و شعار برابری حقوق زن و مرد، تا یک قرن قبل حق مالکیت برای زنان قائل نبودند و بعد از انقلاب صنعتی - آن هم برای تشویق زنان برای حضور در کارخانه ها به‌عنوان نیروی کار ارزان قیمت - برای آنان حق مالکیت را به رسمیت شناختند.ویل دورانت مورخ بزرگ می نویسد: «نخستین قدم برای آزادی مادران بزرگما قانون 1882 م بود. به موجب این قانون زنان بریتانیای کبیر از آن پس از امتیاز بیسابقه ای برخوردار می شدند و آن این که پولی را که به دست می آوردند حق داشتند برایخود نگه دارند. این قانون عالی اخلاقی را کارخانه داران مجلس عوام وضع کردند تا بتوانندزنان انگلستان را به کارخانه ها بکشانند.
از آن سال تا به امسال سودجویی مقاومت ناپذیری آنان را از بندگی و جان کندن در خانه رهانیده، گرفتار بندگی و جان کندن در مغازه وکارخانه کرده است. ) »
 اما اسلام که انسان های کور دل و شهوت پرست قرن بیستم آن را به محدودیت حقوق زنان متهم می‌کنند، از قرن ها قبل حق مالکیت را برایزنان، به رسمیت شناخته و به هیچ کس حق تصرف در اموال آنان را نمی دهد. خداوند متعالبه صراحت می فرماید: «للرجال نصیب مما اکتسبوا وللنساء نصیب مما اکتسبن »
 «مرداننصیبی از آن چه به دست می آورند دارند و زنان نیز نصیبی از آنچه به دست می آورند دارند[و نباید حقوق هیچ یک پایمال شود].» همچنین برای آنان به انتظار و نیاز آن ها در چهارچوب شریعت، حق ارث معین شده است. «وللنساء نصیب مما ترک الوالدان والاقربون  «و برای زنان نیز از آن چه پدر و مادر و خویشاوندان [به ارث ]می گذارند، سهمی است.»