یکی از ثروتمندترین صادرکنندگان نفت جهان غیرقابل سکونت می‌شود!
کویت، یکی از ثروتمندترین کشورهای صادرکننده نفت جهان با توجه به تغییرات اقلیمی در حال تبدیل شدن به سرزمینی غیرقابل سکونت است.
به گزارش شانا، گرمایش جهانی سبب شده است دمای هوای سراسر جهان به‌طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یابد، اما کویت که یکی از گرم‌ترین کشورهای روی زمین به‌شمار می‌رود، به‌سرعت در حال غیرقابل سکونت شدن است.
تلاش برای سوار شدن به اتوبوس در ایستگاه مالیه شهر کویت در تابستان می‌تواند غیرقابل تحمل باشد. اتوبوس‌ها برنامه مشخصی ندارند، دود حاصل از ترافیک سنگین هوا را پر می‌کند و تعداد معدودی از ساکنان می‌توانند از سرپناه‌های کوچک موجود استفاده کنند و دیگران برای در امان ماندن از تابش آفتاب سوزان چتر به‌دست می‌گیرند.
بر اساس اعلام سازمان دولتی محیط زیست، دمای هوا در بخش‌هایی از کویت ممکن است در فاصله سال‌های ۲۰۷۱ تا ۲۱۰۰، ۴.۵ درجه گرم‌تر از میانگین تاریخی آن باشد و این مسئله نواحی بسیاری از این کشور را غیرقابل زندگی خواهد کرد.
حیات‌وحش هم در حال از بین رفتن است. در ماه‌های داغ تابستان لاشه پرندگانی که نتوانسته‌اند سایه یا آب پیدا کند در سقف خانه‌ها مشاهده می‌شود حتی حیوانات خانگی هم از شدت گرما به مرگ نزدیک می‌شوند. برخلاف کشورهای دیگر از بنگلادش گرفته تا برزیل تقلا می‌کنند توازنی میان چالش‌های محیط زیستی و جمعیت زیاد و فقر گسترده برقرار کنند، کویت، چهارمین صادرکننده بزرگ نفت سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، که مشکل مالی ندارد و تنها مشکل بی‌تحرکی سیاسی است. حتی همسایگان کویت هم که به صادرات نفت وابسته هستند، متعهد شده‌اند اقدام‌های اقلیمی قاطعانه‌تری انجام دهند و تلاش می‌کنند اقتصادهایشان را متنوع و در زمینه منابع انرژی تجدیدپذیر و پاک‌تر سرمایه‌گذاری کنند. در حالی که کویت در کنفرانس اخیر اقلیمی سازمان ملل در گلاسکو (COP ۲۶)، متعهد شد تا سال ۲۰۳۵، هفت درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد، میزان آلایندگی‌ها باید ۴۵ درصد کاهش یابد تا اهداف توافق اقلیمی پاریس که محدود کردن گرمایش جهانی به مقدار ۱.۵ درجه است، محقق شود. صندوق سرمایه‌گذاری ۷۰۰ میلیارد دلاری کویت با وجود اینکه به سمت سرمایه‌گذاری در منابع پایدارتر روی آورده، اعلام کرده که سوددهی همچنان اولویت اصلی این صندوق است. بر اساس گزارش آژانس اعتبارسنجی فیچ ریتینگ، تغییرات دما در دهه ۲۰۴۰ و دهه ۲۰۵۰ تأثیری به‌شدت منفی بر اعتبار کویت خواهد داشت، اما با وجود خطرهای افزایشی، کشمکش بین پارلمان منتخب و دولت منصوب‌شده از سوی خانواده حاکم بر کویت، پیشبرد اصلاحات درباره مسائل اقلیمی و موارد دیگر را دشوار کرده است.
چنانچه جهان در زمینه کاهش سریع آلایندگی و مهار گرمایش جهانی فاجعه‌آمیز شود، کشورها باید خود را با آب‌وهوای به‌شدت سرد یا گرم تطبیق دهند، کارشناسان معتقدند برنامه کویت برای قابل سکونت نگه‌داشتن این کشور، به‌هیچ‌وجه کافی نیست.
ماجرای آب‌های مرزی ایران؛
از هامون تا هورالعظیم
یک کارشناس حوزه آب گفت: اگر افغانستان و ترکیه آب را برای ما رها نکنند دریاچه هامون و یا هورالعظیم ریزگرد تولید می‌کنند، ما هم اگر آب را رهاسازی نکنیم هورالعظیم مسئله پیدا می‌کند، بنابراین محیط زیست یک موضوع فرامنطقه‌ای است و مرز سیاسی نمی‌شناسد.
داوودرضا عرب، درباره آب‌های مرزی و نوع نگاه به آن اظهار داشت: در حال حاضر دو نگاه به آب وجود دارد یکی اینکه جنگ آینده بر سر آب است و دیگر اینکه یکی از محورهای صلح در آینده؛ آب است یعنی آب پیونددهنده ملت‌ها است، به اعتقاد بنده نیز آب پیونددهنده ملت‌های بالادست و پایین‌دست و دو طرف رودها بوده و علت آن اینکه محیط زیست یک مسئله فرامرزی است.
*محیط زیست مرز سیاسی نمی‌شناسد
وی افزود: مثلا اگر افغانستان و ترکیه آب را برای ما رها نکنند دریاچه هامون و یا هورالعظیم ریزگرد تولید می‌کنند، ما هم اگر آب را رهاسازی نکنیم هورالعظیم مسئله پیدا می‌کند، بنابراین محیط زیست یک موضوع فرامنطقه‌ای است و مرز سیاسی نمی‌شناسد. برای حفظ این محیط زیست باید پروتکل همکاری داشته باشیم و آب وسیله‌ای برای دوستی ملت‌ها باشد.
*اروپایی‌ها مشکل حقابه راین را چگونه حل کردند؟
این کارشناس حوزه آب در ادامه تصریح کرد: نمونه همکاری کشورها با موضوع آب؛ رودخانه راین در اروپا است که از 8 کشور عبور می‌کند، بعد جنگ جهانی دوم که فاجعه‌ای بنام ساندوز اتفاق افتاد و میلیون‌ها قطعه ماهی در پایین‌دست و فاضلاب اروپا از بین رفتند، دانشمندان و سیاستمداران هلندی جلسه‌ای برگذار کردند. مشخص شد که معادن پتاس و فاضلاب آلمان و فرانسه عاملان آلوده‌کننده آب بوده‌اند، آلمان‌ها خطاب به دیگر کشورها گفتند که شما شکست‌خورده جنگ هستید و در نظر دارید اجازه ندهید صنعت کشور ما رشد کند، در همین حین NGOها و مردم اروپا وارد میدان شدند و این تبدیل به پیونددهنده ملت‌های بالادست و پایین‌دست شد و یکی از پاک‌ترین رودهای دنیا است که پروتکل‌های زیادی برای همکاری مشترک دارد.
*با افغان‌ها به تفاهم می‌رسیم؟
وی تاکید کرد: در هر حال آب می‌تواند به شکل خردمندانه‌ای هم در بالادست و هم پایین‌دست به درستی استفاده شود تا همه برنده باشند، مثلا در افغانستان چندین حوزه آبریز از جمله دشت مرغاب و هلمند و هریردود وجود دارد که این کشور متخصصینی که بتوانند از این رودخانه‌ها بهره‌برداری کنند، ندارند. شرکت‌های ایرانی می‌توانند در توسعه آنها مشارکت داشته و آب این رودها را مهار کنند، ما 45 هزار متخصص و مهندس کشاورزی بیکار و همچنین کارخانجات لوله‌سازی داریم که با معضلات خرید مواجهند، این کشور نیز نیروی کار ارزان زیادی دارد، بنابراین می‌توانیم در حوزه تکنولوژی به افغان‌ها کمک کنیم و در ازای آن آب بیشتری به کشور ما گسیل شود، یعنی اگر افغانستان از آب درست استفاده کند و تبخیر سطحی کم شود آب بیشتری روانه کشور ما می‌شود و یا ما در مقابل می‌توانیم از چاه نیمه‌ها آب شهر مرزی زرنج را تامین کنیم و یا به این کشور برق صادر کنیم. حتی می‌توانیم روی آبی که از تنگه پنجشیر به سمت پاکستان می‌رود سرمایه‌گذاری مشترک داشته باشیم، در همکاری با ترکیه نیز با سرمایه‌گذاری مشترک از هدررفت و تبخیر ارس جلوگیری کنیم.
*محیط زیست انتقام می‌گیرد
عرب با بیان اینکه هرکس بخواهد آب را بر دیگری ببندد نتیجه‌ای جز جنگ ندارد، خاطرنشان کرد: علاوه بر جنگ؛ محیط زیست نیز محدویت‌های آبی را بی‌پاسخ نخواهد گذاشت همان قدر که کشور مقصد آب دچار آسیب می‌شود، کشور مبدا و سرچشمه منابع آبی نیز خسارت می‌بینند، مثلا از ریزگردهای زابل ترکیه و افغانستان هم آسیب می‌بینند.
*دیپلماسی فراتر از آب کمک کند
وی درباره ارائه راهکارهای سیاسی برای حل مباحث آب‌های مرزی گفت: مسائل آب‌های مرزی نه فقط هایتکنولوژیکی و فنی؛ بلکه سیاست کلان کشور است، باید در وزارت خارجه دفتر آب‌های مرزی ایجاد شود، دوم اینکه سیاست‌های کلی در شورای عالی امنیت ملی به نام دیپلمیاسی آبی کشور تهیه و توافق شود که بقیه بر اساس آن همکاری کنند، مثلا خط آهنی که از چابهار به سمت هرات می‌رود با سرمایه‌گذاری ایران است، ما می‌توانستیم مسئله آب هیرمند را نیز در این پروژه بگنجانیم و یا اینکه برای جلوگیری از آلودگی آب دریا بین کشورها همکاری صورت گیرد، مثلا اگر آب شیرین‌کن احداث می‌شود باید مراقب باشیم با سیاست پرورش ماهی در قفس در دریا تناقض نداشته باشد و یا اینکه مکان‌یابی طوری باشد که با حداکثر راندمان و حداقل مصرف انرژی بوده و الزامات محیط زیست رعایت شود، به عبارت دیگر دیپلماسی فراتر از آب هم به حل موضوع کمک کند و در این بین خلیج‌فارس می‌تواند مبحث همکاری بین کشورهای حاشیه آن باشد و پیوندها را تقویت کند.
ساخت واحد کلرآلکالی با هدف خودکفایی؛
طرح توسعه پتروشیمی غدیر وارد مرحله اجرا شد
مدیرعامل پتروشیمی غدیر از همکاری و اقدام مشترک با شرکت فناوران خبر داد و گفت: طرح توسعه پتروشیمی غدیر وارد مرحله اجرایی شده است و واحد کلرآلکالی با هدف خودکفایی و تولید محصول مورد نیاز صنعت پتروشیمی احداث می‌شود.
به گزارش شانا، حسین صفاری با اعلام این مطلب اظهار کرد: از مهم‌ترین اقدام‌های انجام‌شده، احداث واحد کلرآلکالی است که گام مهمی در خودکفایی و تولید این محصول به‌عنوان خوراک اولیه صنعت پتروشیمی به‌شمار می‌آید. وی افزود: شرکت پتروشیمی غدیر به‌منظور تأمین وینیل کلراید مورد نیاز از دو روش کلریناسیون مستقیم و اکسی کلریناسیون استفاده کرده که خوراک مورد نیاز واحد اکسی کلریناسیون اتیلن (تأمین از خط اتیلن غرب) و اکسیژن (تأمین داخل مجتمع) است. مدیرعامل پتروشیمی غدیر ادامه داد: احداث یک واحد کلرآلکالی افزون بر تأمین کلر مورد نیاز، مزایای اقتصادی و فنی دیگری از جمله تولید سود کاستیک که دارای کاربردها و ارزش اقتصادی بالایی است، تولید آب ژاول، تولید هیپوکلریت از مازاد گاز کلر، ایمنی در تأمین گاز کلر، استمرار تولید و کاهش وابستگی به دیگر تولیدکنندگان و خروج از محدودیت تک‌محصولی بودن شرکت پتروشیمی غدیر با تولید محصولات زنجیره کلر را در پی خواهد داشت. به گفته صفاری، طراحی این طرح به‌گونه‌ای است که طرح PVC2 به‌عنوان طرح مکمل آن پیش‌بینی شده و می‌توان گفت الزام‌های آینده طرح PVC2 در آن دیده شده است که از اقدام‌های مؤثر در تولید این محصول به‌شمار می‌رود. وی همچنین بیان کرد: مهم‌ترین نقطه تمایز پتروشیمی غدیر با دیگر مجتمع‌های صنعت پتروشیمی، تولید مرغوب‌ترین پی‌وی‌سی کشور در آن است بنابراین بهبود عملکرد شرکت از نظر کمّی و کیفی بیش از دیگر مجتمع‌های پتروشیمی مورد توجه قرار می‌گیرد.