صفحه آخر
جواد یحیوی که برای آینده تئاتر چندان خوشبینی نیست، میگوید که دل خوشی از زندگی مدرن ندارد و فکر میکند انسان در دوران کهن به روح زندگی نزدیکتر بوده است. این بازیگر که این روزها با نمایش «برلینگتون» روی صحنه است، از تغییرات زندگی امروز میگوید، از اینکه بخش عمدهای از زندگیمان به فضای مجازی منتقل شده از تیغ دو دم کرونا. او همچنین بعید میداند که بار دیگر به عنوان مجری در تلویزیون دیده شود. سید جواد یحیوی هم بازیگر تئاتر است و هم مجری سابق تلویزیون. او این روزها با بازی در نمایش «برلینگتون» به کارگردانی مسعود میرطاهری در سالن ملک روی صحنه است. حضور او در این نمایش انگیزه اولیه این گفتگو بود ولی در این گپ و گفت بیش از اینکه بر ویژگیهای این اثر تمرکز کنیم، از زندگی در دوران کرونا و تاثیرات آن بر آتیه بشر و از آینده مبهم تئاتر سخن گفتیم. یحیوی که در دوران کرونا در دو نمایش به ایفای نقش پرداخته است، درباره انگیزه خود از کار کردن در این دوره سخن میگوید: نمیشود کار را متوقف کرد؛ کاری که مدام در حال تمرین و تجربه آن هستیم و رشدمان در دل این تجربهاندوزی رخ میدهد و بخشهایی از وجود خود را کشف میکنیم. به همین دلیل در این دوران هم سالی یک کار داشتم، سال گذشته با نمایش «جیرجیرک» روی صحنه رفتم و حالا هم در نمایش «برلینگتون» بازی میکنم. نه بازیگر حال خوشی دارد و نه تماشاگر یحیوی اما با ابراز تاسف ادامه میدهد: ولی تردیدی نیست که از دوران رونق تئاتر چیزی باقی نمانده و این را با نارضایتی میگویم. این روزها نه احوال فعالان تئاتر خوب است و نه حال و روز مخاطبانشان. همه در شرایط نیمه خاموش و نیمه روشنی کار میکنیم. بیش از این هم نمیتوان انتظار داشت. به عنوان بازیگر معتقدم هر کاری، تجربه شخصی و گروهی خاص خود را دارد ولی وقتی تماشاگر نیاید یا گروه اجرایی و مخاطب با حال خوشی در این گفتگو شرکت نکنند، این تجربه، تجربهای است ناکام یا حداقل کامل نیست.با این حال پذیرفتهایم تئاتر و این فرهنگ را زنده نگه داریم نه با توقعات ایدهآل بلکه با توجه به شرایط موجود. جز امید کاری از دستمان ساخته نیست او در پاسخ به این پرسش که بعد از چندین بار تعطیلی و بازگشایی تئاتر، چقدر در جلب اعتماد مخاطبان برای حضور در سالنهای نمایش موفق بودهایم و این اعتماد سازی چقدر رخ داده است، توضیح میدهد: با پیشرفت واکسیناسیون، نگرانی مردم برای حضور در اجتماعات کمتر شده و افراد اعتماد به نفس بیشتری برای حضور در جمع پیدا کردهاند ولی هنوز در سالنهای تئاتر تفاوت رفتار مردم را نمیبینیم. شاید اگر در حوزه دیگری فعالیت میکردیم، این اعتمادسازی راحتتر بود همچنانکه مردم برای حضور در ورزشگاه اعتماد به نفس بیشتری دارند ولی در تئاتر هنوز این اتفاق رخ نداده است. یحیوی اضافه میکند: بعضی از دوستان تئاتریام هنوز برای حضور در فضاهای بسته وسواسها و معذوریتهایی دارند. به هر حال بازگشت به حالت قبلی، نیازمند گذر زمان است .