رونمایی از آمار جدید تلفات زلزله بم بعد از 17 سال

سمیرا نادران- قبل از این حادثه شهر بم ۹۹,۰۰۰ جمعیت داشت که در جریان زمین‌لرزه فقط یک سوم از آنان زنده ماندند ولی طبق آمار رسمی این زمین‌لرزه ۲۶,۲۷۱ کشته، ۳۰ هزار مجروح و بیش از ده هزار نفر بی‌خانمان به جای گذاشت. این درحالی است که تعداد واقعی قربانیان به مراتب بیش از میزان اعلام شده بود. یازدهم دی‌ماه همان سال، اسماعیلی، رئیس شورای شهر بم گفته بود با توجه به اینکه در برخی مناطق بم ۱۰۰ درصد منازل بر اثر زلزله تخریب شده‌اند، تعداد تلفات بیش از ۵۰ هزار نفر است. به گفته وی در روزهای اول هر کس به فکر تدفین عزیزان خود بود و بوسیله لودر گودال‌هایی ایجاد می‌شد و اجساد به‌طور دسته جمعی به خاک سپرده می‌شدند و کسی در آمارگیری دخالت نداشته‌است. در حالی‌که شش روز از این زلزله می‌گذشت، رئیس شورای شهر بم در پاسخ به این سؤال که چند درصد از شهر خاکبرداری شده‌است، گفته بود هر کسی آشنایی داشته، محل دفن آشناهای خود را نشان داده‌است، ولی آنهایی که کسی را نداشته‌اند و از شهرهای دیگر برای مشخص شدن وضعیت آنان به بم نیامده‌اند، هنوز زیر آوارها هستند. حالا اما دیروز رئیس سازمان مدیریت بحران کشور با اشاره به شمار جانباختگان زلزله بم گفت: یکی از مشکلات در این زلزله همین بحث آمار بود. از ۲۰ هزار تا ۴۵ هزار کشته به عنوان جانباخته این زلزله اعلام شد در حالیکه جانباختگان زمین لرزه بم حدود ۳۴ هزار نفر بودند و بیش از ۲۰۰ هزار نفر نیز مجروح شدند. اسماعیل نجار در نشست بازخوانی مدیریت بحران در زلزله بم در محل پژوهشکده سوانح طبیعی برگزار شد، گفت: یکی از ویژگی های زلزله بم درس آموزی آن و منجر شدن آن به ایجاد زیرساخت هایی بود که در کشور ایجاد شد. همانطور که مستحضرید پس از زلزله بم سازمان مدیریت بحران کشور تشکیل شد که امروز این سازمان با تغییر قانون به یک سازمان پویا و موثر در حین، قبل و بعد از بحران ها بدل شده است که البته با نگارش آئین نامه ها و اجرای آن به مرور این فرآیند بهتر نیز خواهد شد.
وی با بیان اینکه امروز بم دوباره ساخته شده است، گفت: اما علاوه بر ساختمان هایی که در بم ساخته شد ما باید از آن زلزله درس بگیریم و زیرساخت ها و بنیان هایی را برای مقابله با این حادثه طبیعی به کار بندیم. متاسفانه همچنان نگاه جزئی و بخشی در هنگام بحران در مناطق زلزله زده وجود دارد که این یکی از نقاط ضعف است. نجار ادامه داد: در زلزله بم نیز همین طور بود و ما با تعدد مراکز تصمیم گیری مواجه بودیم. البته شرایط در حال حاضر بسیار تغییر کرده و ما پیشرفت های بسیاری در شناسایی کانون وقوع، میزان خسارات و تجهیزات و نحوه امدادرسانی داشته ایم. خاطرم هست که در زلزله بم حتی تا ظهر روز بعد نیز کانون حادثه مشخص نبود و از جازموریان تا جیرفت به عنوان کانون های احتمالی حادثه اعلام شده بود. وی کمبود منابع و امکانات و تجهیزات امدادی را از دیگر خلاء های آن موقع در کنار موازی کاری توصیف کرد و گفت: در آن زلزله ۳۴ هزار نفر جان خود را از دست دادند. حالا بماند که چند نفر در حین آواربرداری با لودر یا با بیل و کلنگ فوت شدند.
رئیس سازمان مدیریت بحران کشور با طرح این پرسش که چرا حتی یک ساختمان هم در زلزله بم سالم نماند، گفت: مگر آئین نامه ۲۸۰۰ بعد از زلزله رودبار تدوین و اجرایی نشد، یعنی از زلزله رودبار تا زلزله بم هیچ ساختمانی در آن منطقه ساخته نشد که این آئین نامه در آن اجرا شود. اگر ساختمانی ساخته شده و آئین نامه اجرا نشده است مقصر آن کیست و نظام مهندسی ما چه جوابی برای این سوال دارد؟ علاوه بر افکار عمومی در محضر عدل الهی چه جوابی باید به این موارد داده شود. نجار افزود: در همین تهران ۱۲ هزار قطعه یعنی ۱۲ هزار سازه و نه واحد روی گسل ساخته شدند. در کرج بیش از ۵۴ هزار قطعه و در تبریز عدد بزرگی که مشابه همین اعداد است. چرا این اتفاق باید بیفتد؟ ما بعد از آنکه گسل ها را تدقیق کردیم به این موارد وحشتناک رسیدیم.