صفحه اول
عصرشنبه در اثر ریزش تونل در معدن فرکروم منوجان یک کارگر جان خود را از دست داد.رئیس سازمان صمت جنوب کرمان با بیان اینکه کارگر فوت شده اهل رودان است، از تشکیل تیم فنی برای بررسی حادثه خبر داد.وی با بیان اینکه تحقیقات توسط تیم تخصصی ادامه دارد، اظهار داشت: اطلاعات بعدی اعلام می شود.تیم تخصصی عازم معادن فاریاب منوجان شدند تا موضوع را بررسی کنند. این ماجرا در ادامه سلسله حوادث معدنی کشور است. ماجرای ریزش معادن در سالهای اخیر بارها کارگران به کام مرگ کشانده است. دلایل این اتفاقات مکرر، متعددند: واگذاری لجام گسیخته معادن به بخش خصوصی، برون‌سپاری استخراج معادن و نیروهای انسانی به شرکت‌های پیمانکاری، عدم تعهد کارفرمایان و پیمانکاران به تامین تجهیزات ایمنی فردی و محیطی برای کارگران و همچنین قدیمی و مستهلک بودن تجهیزات ایمنی فردی و جمعی. هفته گذشته هم بار دیگر ریزش معدن هجدک در کرمان، جان چهار کارگر معدنچی را گرفت. یکی دیگر از کارگران نیز مصدوم و به بیمارستان شهید باهنر منتقل شد. نام‌ها و تصاویر این کارگران بار دیگر سوالات همیشگی را در ذهن کارشناسان روابط کار برانگیخته است؟ چرا این حوادث، مکرر در مکرر، تکرار می‌شوند؟ آیا تامین ایمنی معادن و نظارت بر آن تا این حد سخت است که ما چندماه یکبار باید شاهد جان باختن معدنچیان باشیم؟ چرا یکبار برای همیشه به این قبیل حوادث، رسیدگی قاطع و ریشه‌ای نمی‌شود؟ در سالهای اخیر، حوادث در معادن، پیوسته در زمره اخبار و حوادث کارگری بوده است. ماجرای ریزش معادن در استان کرمان و در کل کشور در سالهای اخیر بارها کارگران را چه به شکل جمعی و چه به شکل فردی گرفتار کرده و به کام مرگ کشانده است. دلایل این اتفاقات بسیار تلخ و مکرر، متعددند: واگذاری لجام گسیخته معادن به بخش خصوصی، برون‌سپاری استخراج معادن و نیروهای انسانی به شرکت‌های پیمانکاری، عدم تعهد کارفرمایان و پیمانکاران به تامین تجهیزات ایمنی فردی و محیطی برای کارگران و همچنین قدیمی و مستهلک بودن تجهیزات ایمنی فردی و جمعی. موشکافی دلایل و ریشه‌های وقوع این فجایع نیاز به بررسی عمیق‌تر روابط بین کارگران، کارفرمایان و پیمانکاران در معادن دارد. اما باتوجه به وقوع حوادث مکرر در معادن کشور در سالهای اخیر، بار دیگر لزوم توجه به ایمنی و بهداشت محیط کار و تجهیز کارگاه‌ها در محوریت مباحث قرار گرفته است. به نظر می‌رسد سه راه‌حل اساسی در این خصوص می‌توان مدنظر قرار داد: تشدید و تقویت بازرسی و نظارت ادارات کار از کارگاه‌های کار و عدم مماشات با کارفرمایان متخلف در خصوص عدم رعایت امکانات و تجهیزات مربوط به ایمنی شغلی به خصوص در حوزه معادن. اما مسئله صرفا به تجهیز و ایمنی فردی یا محیط کار منتهی نمی‌شود. معضل دوم شرکت‌های پیمانکاری خصوصی هستند که در دهه‌های اخیر در اقتصاد ایران به شکل قارچ‌گونه رشد کرده‌اند و تقریبا همیشه یک پای ثابت هرگونه حادثه یا مسئله‌سازی در محیط‌های کار و اشتغال بوده‌اند. در ماجرای معدن هجدک نیز کارگران گفتند که این شرکت پیمانکاری خصوصی، تقریبا از تجهیزات ۵۰ سال پیش برای کارگران استفاده کرده است. این شرکت‌های پیمانکاری از یکسو بودجه عمومی را هرز می‌دهند و از سوی دیگر حقوق دستمزدی، شغلی و حتی ایمنی شغلی کارگران را با طمع سودجویی هرچه بیشتر، به خطر می‌اندازند. اما مسئله سوم و مهمتر برای کاهش حوادث کار و جان باختن کارگران، ضرورت تشکل‌یابی کارگران و معدنچیان در قالب تشکل‌های کارگری برای پیگیری مطالبات قانونی‌شان از دولت و کارفرمایان در خصوص تجهیزات ایمنی فردی و محیطی است. در این خصوص و در مورد خاص معدن هجدک، کارگران این معدن از هیچ تشکل کارگری برای ابراز نظرات و مطالبات خود برخوردار نبودند.